Από τους νευραλγικότερους τομείς στην ανάπτυξη και ευημερία ενός κράτους, ίσως και οι γευραγλικότεροι για το μέλλον του, είναι το σύστημα Υγείας κα το σύστημα Παιδείας. Δείκτης προόδου...
Στη δύσμοιρη πατρίδα μας, τα τελευταία 37 έτη, βεβηλωμένης και απατηλής δημοκρατίας - καπηλείας - και στους 2 αυτούς τομείς Υγείας και Παιδείας, έχουν διαπραχθεί ανοσιουργήματα και εγκλήματα μεθοδευμένα δυστυχώς, με σκοπό την πλήρη διάλυσή τους. Με τελικό στόχο το θησαυρισμό και πλουτισμό των ιδιωτικών κλινικών, που τελευταία «φύτρωσαν» σαν μανιτάρια και «φυτρώνουν» συνεχώς και τη στέρηση του δικαιώματος στη ζωή και στην υγεία των απλών πολιτών του χαμηλού εισοδήματος Ελλήνων, όπως και του δικαιώματος στη σωστή μόρφωση των παιδιών ολονών μας.
Γιατί, λυπάμαι που το λέω, αλλά και στο σύστημα παιδείας, οι συνεχείς αλλαγές με κάθε κόμμα που ανέβαινε στην εξουσία, είχε ως αποτέλεσμα να διαλυθεί η νεολαία μας, «να της αλλάξουν τα φώτα»... στην κυριολεξία και να την αμερικανοποιήσουν... Ενώ τα παιδιά των ολίγων είχαν και έχουν πάντα το «δικαίωμα» στην ιδιαίτερη μόρφωση σε κολέγια για να κυβερνήσουν αύριο τα εγγόνια μας.
Ας πάμε όμως στο σύστημα Υγείας. Βλέπουμε εδώ και χρόνια στον τόπο μας στη Λάρισα να διαλύεται ολόκληρο Πανεπιστημιακό - κατά τα άλλα - Νοσοκομείο, να ερίζουν, να φαγώνονται και να εξευτελίζονται ιατροί και διοικητικά συμβούλια, να αγνοείται παντελώς και να εξευτελίζεται η υγεία του Έλληνα πολίτη και να μη δίδεται καμία απάντηση για τίποτα και για κανέναν. Για απάντηση μιλάμε, προσέξτε!, όχι για όποια κάποια λύση... Και μετά έχουμε το θράσος, ως Έλληνες, όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, να ρωτάμε αν υπάρχει κράτος...
Μα, τιμωρήθηκε ποτέ κανένας; Ποτέ... Υπάρχει βέβαια και η μεγάλη πλειοψηφία των νοσοκομειακών γιατρών, των αφανών ηρώων, που τιμούν την ιατρική λευκή ποδιά τους με αίμα και ιδρώτα και αγωνίζονται με τις πιο αντίξοες συνθήκες να φέρουν εις πέρας τον τιτάνιο αγώνα τους και μάλιστα απλήρωτοι ή με πενιχρές και ατιμωτικές αμοιβές και από την άλλη πλευρά μια ομάδα μεγαλογιατρών, διευθυντών ή καθηγητών με εκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες από μίζες εταιριών και φακελάκια, από διαδικασίες «επιλογής» εξοπλισμών για τα Νοσοκομεία ή από φαρμακευτικές εταιρίες για πανάκριβα φαρμακοσκευάσματα, π.χ. ογκολογικά ή μοσχεύματα κ.ά. που προκαλούν σιχαμάρα και αηδία στην ιατρική εικόνα του χώρου... Γιατί δεν είναι όλοι οι γιατροί ίδιοι...
Ο κόσμος της Λάρισας απαιτεί τη δημοσίευση ονομάτων... τη διαπόμπευση και την τιμωρία τους παραδειγματικά. Για να καθαρίσει έστω και λίγο ο χώρος. Να «εξυγιανθεί»... Λυπάμαι που το λέω.
Είναι εν γνώσει των υπουργείων όλων των μέχρι τούδε κυβερνήσεων, 37 έτη συναπτά, ο «χορός» και τα «πάρτι» εκατομμυρίων ευρώ που γινόταν και γίνεται, ξεδιάντροπα, ασταμάτητα και ανελέητα στο χώρο τον ιερό της Υγείας, που όφειλε να είναι δημόσιο αγαθό με σεβασμό στον πολίτη. Και μιλάμε για το κράτος... Ποιο κράτος;
Μα το κράτος - φίλοι μου - είμαστε όλοι μας, γιατί όλοι συμμετέχουμε σαν μονάδες στη δημιουργία της κάθε κυβέρνησης που θα κυβερνήσει το λαό μας με τις εκάστοτε συνέπειες... Τότε γιατί αναρωτιόμαστε τι δεν πάει καλά; Δεν γνωρίζουμε όλοι μας ότι ολόκληρη η κρατική «μηχανή» της εκάστοτε κυβέρνησης είναι διαβρωμένη και λαδωμένη από μύριες πλευρές; Δεν γνωρίζουμε όλοι μας ότι μεγαθήρια ιδιωτικών κλινικών παρέχουν ιατρική φροντίδα «υψηλού επιπέδου;»... με κάλυψη και σιωπή των αρμόδιων συναυτουργών, ιατρών, βουλευτών, υπουργών, διοικητικών υπηρεσιών, δημοτικών συμβουλίων κ.ο.κ. σε έναν απλό Έλληνα πολίτη, ο οποίος, ο δύσμοιρος, έχει πληρώσει τα πάντα για την ασφαλιστική κάλυψη της υγείας του στο Ταμείο του, την οποία ποτέ δεν πρόκειται να βρει γιατί απλά είναι «φαγωμένη»;
Ο γιατρός για να λειτουργήσει σωστά στο χώρο πρέπει πρώτα να είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ και μετά γιατρός... Αν δεν σέβεται τον άνθρωπο, το πρόβλημα υγείας του και τον πόνο του ασθενούς, τότε δεν διαφέρει και πολύ από τους εμπόρους ή τους μπακάληδες... Λυπάμαι που το λέω. Δεν κάνει για γιατρός. Απλά... γιατί δεν αγαπάει τον άνθρωπο... αλλά το χρήμα.
Με πόνο και αγάπη, φίλοι μου, για την κατάντια μας αυτή, φταίμε όλοι μας... Γιατί απλά όλοι κατά το μάλλον ή το ήττον δεν σεβόμαστε... Δεν σεβόμαστε τίποτε γενικώς... Δεν σεβόμαστε το κράτος γιατί απλά το κράτος δεν σέβεται εμάς... Είναι αμφίδρομη αυτή η σχέση... Μόνο που δεν ξέρουμε ότι το κράτος αποτελείται από εμάς τους ίδιους... Εμείς δημιουργούμε το εκάστοτε «καθεστώς» και την «ποιότητα» του κράτους, διότι εμείς οι ίδιοι είμαστε οι μονάδες του. Δεν έχει σημασία αν αποκρύψω 10 σεντς εγώ και 1.000.000 ευρώ ο άλλος... ή τανάπαλιν... Σημασία έχει το τελικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς... Όταν μάθουμε, ως Έλληνες, να σεβόμαστε τους εαυτούς μας, την πατρίδα μας, το συνάνθρωπο, την ιστορία μας ως έθνος, την υγεία και τα δικαιώματα του κάθε πολίτη και του παιδιού μας, όπως και ολονών των παιδιών μας στη ζωή και στο μέλλον τους, τότε ίσως ζήσουμε καλύτερα...
Με αγάπη για όλους
Στ. Τζατζόπουλος
Ιατρός παθολόγος-ογκολόγος
