Κυρία διευθυντή της εφημερίδας «Ελευθερία»
Ο ήρωας Μακρυγιάννης - άνθρωπος που κατάγεται από ένα χωριουδάκι, πέντε σπίτια αχυρένια, νοσταλγούσε και ήθελε να δει ελεύθερη την πατρίδα του, Ελλάδα, από την σκλαβιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες του 1821, είδε μέρος της πατρίδος του ελεύθερο. Μετά τις νίκες των Ελλήνων, τα Ενωμένα Έθνη μας στείλανε βασιλιά στην πατρίδα μας, στείλανε τον Όθωνα.
Ο Μακρυγιάννης τον πίεσε και τον υποχρέωσε και τελικά έδωσε Σύνταγμα στην Ελλάδα. Ήτανε το πρώτο που σεβαστήκανε όλες οι μετέπειτα κυβερνήσεις, φυσικά με λίγες παραλλαγές. Το σύνταγμα Μακρυγιάννη καταργήθηκε από τους Κοσκοτάδες και την κυβέρνηση Παπανδρέου. Από τότε, είτε το θέλουμε είτε όχι, σύνταγμα στην Ελλάδα δεν υπάρχει.
Την εποχή της κατοχής συνέβησαν πολλά πράγματα που δεν φανταζότανε οι Έλληνες Χριστιανοί. Αρχικά, οι σχολικές αίθουσες μετατραπήκανε σε δικαστικές. Τότε δεν υπήρχε η Δεξιά και η Αριστερά, στα δικαστικά έδρανα βάλανε δικαστές ανθρώπους που δεν ήταν ικανοί να μοιράσουν σε δύο ζώα άχυρο. Τότε θυμάμαι ήμουν 8 χρονών, που δεν ήξερα που πάνε τα τέσσερα, κάθισα στο εδώλιο κατηγορουμένων με άλλους μεγάλους. Εκείνη την εποχή υπήρχε μια ποινή, σου παίρνανε το κεφάλι και σου αφήναν το σώμα δώρο. Εμάς το σόι μας ήταν μεγάλο, εφόσον δεν μπορέσανε να τους συλλάβουν όλους μας, μας προστατέψανε οι κομμουνιστές, γνωρίζοντας την δύναμή μας και ένας να έμενε θα κατέστρεφε όλη την περιοχή με τους Γερμανούς. Με αυτόν τον τρόπο περάσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Ήθελαν οι πολιτικοί και βεβαίως θέλουνε το ρητό Πολέμη «διαίρει και βασίλευε». Το 60% των πολιτικών μας τα έχουνε χαμένα, ανεξαιρέτως κομμάτων να παραιτηθούν από την πολιτική, είναι δώρο άδωρο και το αφήνουνε να πηγαίνει μόνο του «μέχρι πότε;». Οι Έλληνες είναι θεοσεβούμενοι που σημαίνει: όσοι είναι με το Θεό τα έργα τους είναι ευλογημένα, όμως όσοι είναι με το διάβολο τα έργα τους είναι διαβολεμένα.
Σήμερα στην Ελλάδα μας όλες οι επιχειρήσεις δουλεύουμε «μασονικά». Πολλοί δεν καταλάβανε τι θα πει μασονικά... Λοιπόν, μασονικά θα πει το 1970 στη Λάρισα το αστικό έπαιρνε 10 δρχ. Σήμερα παίρνει 10 λεπτά, 35 δρχ. ένας ιδιοκτήτης αστικού το 1970 είχε ένα αυτοκίνητο, ενώ τώρα έχει στόλο λεωφορείων. Πώς τα απέκτησε; Αλλού παπά μ, τα γράμματα! Τα γνωρίζουνε οι αρμόδιες υπηρεσίες αυτά;
Το 1974 επιστρατεύτηκα για τον δεύτερο «Αττίλα» ως ελεύθερος σκοπευτής και βρέθηκα στην πρώτη γραμμή. Από τότε πέρασαν 36 χρόνια. Βλέπω σήμερα στο κέντρο της Ελλάδας να καίνε την ελληνική σημαία. Δεν βρέθηκε ούτε ένας κοινοβουλευτικός άνδρας να βγει και να πει «κρίμα» που καίμε το Σύμβολο της Πίστης και της Πατρίδος.
Ευχαριστώ, Γ. Σταυροθεόδωρος
