* Του Ιωάννη Θεοδ. Γκιάτου, δασκάλου της Ε΄3 τάξης του 25ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας
Με αφορμή μια συζήτηση που έχει αναπτυχθεί πρόσφατα σε διάφορα -λεγόμενα blogs- στο διαδίκτυο και αφορά στο σχολείο στο οποίο υπηρετώ ως δάσκαλος κατά τα δύο τελευταία σχολικά έτη, θα ήθελα να εκθέσω την άποψή μου για ένα περιστατικό που δείχνει να εμφανίζεται με μια εικόνα τελείως διαφορετική από εκείνη που στην πραγματικότητα του αναλογεί.
Είναι αλήθεια πως παρακολούθησα με μεγάλη αγωνία μια συζήτηση που εκτυλίσσεται το τελευταίο δεκαήμερο σε διάφορα blogs του διαδικτύου. Την αφορμή γι’ αυτή τη συζήτηση, έδωσε ένα ανώνυμο αρχικά δημοσίευμα στο δικτυακό τόπο - σε ένα blog -, το οποίο είχε σαν θέμα την έκφραση δυσαρέσκειας για τον αποκλεισμό μαθητή με σύνδρομο «down» από τη συμμετοχή του στην παρέλαση για τις εορταστικές εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου στο κέντρο της πόλης της Λάρισας.
Ο δάσκαλος, αυτός ο αφανής εργάτης της εκπαίδευσης, από σεμνότητα και ταπεινοφροσύνη κι από σεβασμό στο ρόλο του και στην ιδιότητά του ως λειτουργού, δεν μπαίνει στη διαδικασία να διαφημίσει το έργο του επειδή γνωρίζει πολύ καλά πως αποδέκτης γι’ αυτό είναι μόνο τα μάτια και η παιδική ψυχή του μαθητή του. Δεν αποτελεί λοιπόν ολιγωρία, ούτε έλλειψη αντανακλαστικών η όποια μικρή καθυστέρηση σε απάντηση όλων όσων λέγονται και γράφονται – ανώνυμα και ανυπόγραφα πάντοτε.
Το τελευταίο διάστημα γίναμε όλοι μάρτυρες μιας πολύ περίεργης είδησης που κατέκλυσε τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Τα δημοσιεύματα ανέφεραν πως ένας φανοποιός από την Αθήνα με ένα ανυπόστατο ισχυρισμό σε δημοσίευμά του σε κάποιο blog του διαδικτύου, κατάφερε να δημιουργήσει για αρκετές ημέρες μια χαώδη κατάσταση στο τραπεζικό σύστημα της χώρας μας και να γεμίσει με καχυποψία 1.500.000 αναγνώστες του δημοσιεύματός του. Στο τέλος εντοπίστηκαν τα ηλεκτρονικά ίχνη του και η υπόθεση ακολούθησε το δρόμο της δικαιοσύνης με την κατηγορία της διασποράς ψευδών ειδήσεων. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο λοιπόν πως το διαδίκτυο μπορεί να συμβάλλει στη διόγκωση του φαινομένου του κίτρινου Τύπου και της δημοσιογραφίας της κλειδαρότρυπας. Για το λόγο αυτό χρειάζεται να είμαστε πολύ προσεκτικοί στη χρήση του διαδικτύου και όταν μας δίνεται η δυνατότητα να αναπαράγουμε μια είδηση, να επιδεικνύουμε πολύ μεγάλη σύνεση.
Δεν είναι καθόλου κολακευτικά, σας πληροφορώ, τα σχόλια και τα δημοσιεύματα που ακολούθησαν το αρχικό ανώνυμο δημοσίευμα. Επικρίνεται συλλήβδην όλη η κοινότητα των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στο σχολείο μας, από τον κάθε έναν που έχει τη δυνατότητα χρήσης ενός πληκτρολογίου ασχέτως εάν γνωρίζει την πραγματικότητα ή εάν δεν έχει κάποια γνώση σχετική με το αντικείμενο για το οποίο εκφράζει τη γνώμη του.
Το 25 Δ.Σ. Λάρισας, το σχολείο όπου υπηρετώ, είναι ένα τυπικό οργανικά 12/θέσιο σχολείο της πόλης που προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να παρακολουθήσει την οικιστική ανάπτυξη του πολεοδομικού συγκροτήματος των συνοικιών Νεάπολης-Λιβαδακίου Λάρισας. Στην προσπάθεια αυτή υπήρξε ανάγκη να χρησιμοποιηθούν ως αίθουσες διδασκαλίας ακόμα και βοηθητικοί χώροι επειδή το σχολείο στην πορεία, λόγω της μεγάλης ζήτησης, κατέληξε να είναι λειτουργικά 18/θέσιο. Κατά τα άλλα είναι ένα σχολείο πλήρως εξοπλισμένο, άριστα οργανωμένο και διαθέτει τμήμα ένταξης. Χωρίς την παραμικρή συντεχνιακή παρακίνηση, τολμώ να ισχυριστώ πως όλοι οι συνάδελφοι που υπηρετούμε στο σχολείο αυτό, όπως παντού άλλωστε, δίνουμε το περίσσευμα της ψυχής μας για να κρατάμε ψηλά το επίπεδο της εκπαίδευσης των μαθητών μας.
Στο πλαίσιο της ευαισθητοποίησης των μαθητών μας στην αποδοχή της διαφορετικότητας, το σχολείο μας βρίσκεται σε σταθερή και μόνιμη συνεργασία και επικοινωνία με το γειτονικό μας «Ειδικό Σχολείο Λάρισας». Στη βάση αυτή αναπτύσσονται ποικίλες καινοτόμες δράσεις. Πριν από τις διακοπές των εορτών των Χριστουγέννων αποδεχόμενος την πρόταση της διεύθυνσης του σχολείου μου, συνόδευσα τους μαθητές του τμήματός μου και επισκεφτήκαμε το χώρο του Ειδικού Σχολείου. Εκεί, τα παιδιά του τμήματός μου, συμμετέχοντας στη γιορτή των παιδιών του Ειδικού Σχολείου έψαλαν τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα και γνωρίστηκαν με τους μικρούς μαθητές του σχολείου που μας φιλοξένησε. Αφού προσφέραμε τρόφιμα και δώρα ανανεώσαμε την πρόσκλησή μας προς τους μαθητές του Ειδικού Σχολείου να επισκεφτούν με τη σειρά τους το δικό μας σχολείο υλοποιώντας έτσι μια από τις παραμέτρους αυτής της δράσης που έχουμε ενεργοποιήσει.
Με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό, το οποίο μόνο ατυχές μπορώ να το χαρακτηρίσω, δεν μπορώ να δεχτώ πως ανταποκρίνεται στην εκπαιδευτική πραγματικότητα που επικρατεί στο σχολείο μας. Όλοι οι εκπαιδευτικοί του σχολείου με μεγάλη χαρά δεχτήκαμε και στηρίξαμε τη συμμετοχή, σ’ αυτό το τμήμα της παρέλασης, του ενός από τους δυο τελειόφοιτους μαθητές Στ΄ τάξης, παιδιού Α.μ.Ε.Α.
Εμείς είμαστε αυτοί που αγωνιζόμαστε ενάντια στους αποκλεισμούς στην εκπαίδευση, αγωνιζόμαστε ενάντια στις φυλετικές ή οποιεσδήποτε άλλες διακρίσεις και στην αποδοχή της διαφορετικότητας. Η οποιαδήποτε στιγμιαία αδυναμία χειρισμού, ο οποιοσδήποτε λαθεμένος ή ανεπιτυχής σχεδιασμός τμήματος παρέλασης, δεν καταδεικνύει στο παραμικρό ρατσιστική στάση ούτε ενδεχόμενο δόλο από την πλευρά του δασκάλου.
Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να θίξω μια άλλη παράμετρο που κατά τη γνώμη μου είναι περισσότερο ουσιαστική από τη συμμετοχή ή όχι ενός παιδιού Α.μ.Ε.Α. σε μια παρέλαση, χωρίς να υποστηρίζω βέβαια πως κι αυτό δεν έχει αξία ή πως ο αποκλεισμός δεν έχει αντίκτυπο στον ψυχικό κόσμο του παιδιού.
Το τελευταίο διάστημα βιώνουμε μια κατάσταση που αποκτά όλο και περισσότερο αρνητικά χαρακτηριστικά και δείχνει να αποβαίνει σε βάρος της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης στην πατρίδα μας. Ευρισκόμενοι στο κατώφλι της νέας χιλιετηρίδας όλοι θα αναμέναμε καλυτέρευση και πρόοδο σε μια σειρά από τομείς στο δημόσιο και ιδιωτικό μας βίο. Αντ’ αυτού παρατηρούμε μείωση των δαπανών για την παιδεία, κατάργηση μιας σειράς βασικών δομών που στήριζαν την προσπάθεια του δασκάλου για επιμόρφωση του, όπως το Διδασκαλείο Μετεκπαίδευσης, υποχώρηση της Εθνικής Παιδείας σε σχέση με την «Τοπική» με τον κατακερματισμό που προωθεί ο «Καλλικράτης».
Παρατηρούμε ακόμη, μείωση των οργανικών θέσεων εκπαιδευτικών στα σχολεία, συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, εφαρμογή νέων – πρωτόγνωρων – ελαστικών μορφών εργασίας των νέων εκπαιδευτικών στα σχολεία καθώς και μια σειρά άλλων αναδιαρθρώσεων που έπονται. Όλα αυτά συνιστούν αλλαγές εκ των οποίων το πρώτο θύμα θα είναι ο πολύ ευαίσθητος τομέας της εκπαίδευσης των παιδιών Α.μ.Ε.Α. Σε όποια χώρα εφαρμόστηκαν τέτοιες κατευθύνσεις υπήρξαν αρνητικά αποτελέσματα. Η έλλειψη πόρων στα σχολεία θα οδηγήσει σε αύξηση του αριθμού των μαθητών σε κάθε τμήμα, μείωση του αριθμού ή υποβάθμιση των μαθημάτων που διδάσκονται και οικονομία στην υποστήριξη προς τους μαθητές με ειδικές ανάγκες.
Γίνεται τεράστια και πολύπλευρη προσπάθεια για την αποδοχή από μέρους μας της αναγκαιότητας επιβολής όλων αυτών των μέτρων και των διαρθρωτικών αλλαγών στους πολύ ευαίσθητους τομείς της υγείας και της παιδείας. Αποδεχόμενοι όμως την υποχρηματοδότηση σ’ αυτούς τους τομείς, αυτό συνιστά υποχώρηση που αφορά βασικούς τομείς της ζωής μας. Δείχνει ότι συναινούμε και ότι αποδεχόμαστε πως η ποιότητα της ζωής μας, ακόμη και η ζωή μας η ίδια δεν έχει καμιά αξία σε ένα σύγχρονο κόσμο σαν αυτό που φέρνει το μέλλον. Η υποχώρηση στην αξίωση για μια καλύτερη ζωή για όλο το λαό, δείχνει πως διαπραγματευόμαστε νέες αξίες. Δείχνει να συναινούμε στο αξίωμα που προωθείται και λέει πως αξίζουν καλύτερης ζωής οι αυτοπροσδιοριζόμενοι «ικανοί» και όσον αφορά τους υπόλοιπους, ας φροντίσουν να βρουν τρόπο!
Αγαπητοί γονείς των παιδιών που μας εμπιστεύεστε να διδάσκουμε, σας καλούμε να στηρίξετε τους αγώνες μας για καλυτέρευση, για αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού χωρίς αποκλεισμούς. Σας θέλουμε συνοδοιπόρους και συμπαραστάτες σ’ αυτό τον αγώνα. Ενημερωθείτε, διατηρήστε επαφή και επικοινωνία με τους συλλόγους γονέων όλης της χώρας. Διεκδικήστε, μην υποχωρείτε. Αφορά τα παιδιά σας, αφορά όλους μας. Η νέα γενιά αξίζει καλύτερης Παιδείας.
