Σήμερα λοιπόν, που έχουμε την Εθνική μας Επέτειο, είναι και εθνικά κρίσιμα τα πράγματα. «Ή ταν ή επί τας» λέμε τώρα υποτίθεται εμείς στον «ηρωικό» πρωθυπουργό Παπανδρέου. «΄Η να την φέρεις νικητής (όχι την ασπίδα αλλά την επιμήκυνση) ή να σε φέρουν πάνω της νεκρό» που λέγανε και οι Σπαρτιάτισσες όταν κάποιος πολεμιστής άφηνε το σπίτι του για να ακολουθήσει τον σπαρτιάτικο στρατό.
… ΄Η, άμα θέλετε να το ταιριάξουμε και με τη σημερινή Εθνική Επέτειο, να το πούμε αλλιώς: «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
Κυριολεκτικά δε! Ο Ρήγας Φεραίος είναι επίκαιρος παρά ποτέ, ατυχώς. Διότι, έτσι όπως έχουμε γίνει με το μνημόνιο και την τρόικα ούτε ώρα ελεύθερης ζωής δεν προβλέπεται να δούμε τα επόμενα χρόνια, που δεν ξέρουμε καν και πόσο θα ΄ναι. Την «σκλαβιά» την έχουμε στο τσεπάκι. Τώρα θα ΄ναι 40 τα χρόνια; Θα ΄ναι 30; Ε, αυτό πια με τις διαρκείς «ανανεώσεις» του μνημονίου και το τσουνάμι των μέτρων που τις ακολουθεί, κανείς δεν το γνωρίζει. Και όποιος λέει το αντίθετο μας κάνει πλάκα.
Ξεκινήσαμε και μεις, μέσα στην… περηφάνια, να πάμε εις τας Βρυξέλλας! Καθότι στην προπαρασκευαστική σύνοδο, τα πήραμε λέει όλα που ζητήσαμε. Και προ παντός, την επιμήκυνση! Και πριν καλά - καλά κατοχυρωθούν οι «κατακτήσεις» μας, στην επίσημη Σύνοδο Κορυφής, μάθαμε βεβαίως και το γνωστό και αναπόφευκτο: ότι, αυτή την «επιτυχία» θα την πληρώσουμε ακριβά με νέα μέτρα. Αλλά…
…Αλλά, πάνω που είχαμε πάρει αυτή την… επιμηκυμένη χαρά, έρχεται η Πορτογαλία και πάει να μας χαλάσει τη δουλειά! «Τώρα βρήκε και αυτή;!» που λέει ο λόγος; Δεν μπορούσε να περιμένει μετά τη Σύνοδο να «τακτοποιηθούμε» και μεις οι «επιμηκυμένοι»; Πήγε παραμονές της Συνόδου και κατέρρευσε η κυβέρνηση Σόκρατες στην Πορτογαλία. «Socrate drank the conium» που ήταν και το όνομα ενός παλιού ελληνικού συγκροτήματος. Διότι ο Πορτογάλος πρωθυπουργός Σόκρατες, τον… ήπιε κανονικά, καθώς η πορτογαλική αντιπολίτευση, καταψήφισε το πακέτο λιτότητας και ο ίδιος παραιτήθηκε. Γιατί, όχι να το παινευόταν αλλά φαίνεται ότι στην Πορτογαλία και σύμπασα η αντιπολίτευση έχει κότσια και ο πρωθυπουργός φιλότιμο. Ετσι, παρεμπιπτόντως το επισημαίνω.
Το ζήτημα είναι ότι οι δραματικές για την Πορτογαλία εξελίξεις - που η πορεία της προς την τρόικα φαινόταν ούτως ή άλλως προδιαγεγραμμένη - σημειώθηκαν παραμονή της κρίσιμης συνόδου για το ευρώ, αλλά και για την Ελλάδα που μας «κόφτει» εμάς. Καθότι και δικαίως, αύξησε τις ανησυχίες για την εξάπλωση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη. Και αμέσως, μα αμέσως, έκανε τη Μέρκελ να αμφιταλεντεύεται ως προς αυτά που είχε πει προ ημερών. Και άμα «αμφιταλαντεύεται» η Μέρκελ, ξέρετε τι συμβαίνει; Αμφιταλαντεύεται και ολόκληρη η Ε.Ε. γιατί η «φράου» είναι που κάνει κουμάντο.
Να δούμε λοιπόν, πού θα καταλήξει τελικά σήμερα το πράγμα. Και για το ευρώ γενικώς αλλά και για την εθνική μας υπόθεση ειδικώς. Θα τη νιώσουμε την εθνική ανάταση (λέμε τώρα) εκ του αποτελέσματος, ή τζάμπα οι γιορτές και οι πανηγύρεις;
