«Επί σοι, Κύριε, ήλπισα, μη καταισχυνθείην εις τον αιώνα. Γενού μοι εις Θεόν υπερασπιστήν» (...) «Αλίμονο σ΄ αυτούς που εξουθενώνουν» ( Αμώς 6,1)
Η σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κόσμος ίσως δεν μοιάζει με καμιά άλλη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ποτέ δεν υπήρχε σε τόσο μεγάλη κλίμακα αυτή η σύγχυση, η παραλυσία, η αυθαιρεσία της εξουσίας, η μαζική βία, η συγκέντρωση του παγκόσμιου πλούτου σε λίγους, η εξουθένωση των πτωχών...
Η μόνη ίσως περίοδος της ιστορίας της ανθρωπότητας η οποία παρουσιάζει κοινά χαρακτηριστικά με τη σημερινή εποχή είναι η περίοδος της αρχαίας Βαβυλωνίας. Η ανθρωπότητα σήμερα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ζει την βαβυλώνια αιχμαλωσία της.
Το αίσθημα του φόβου κυριαρχεί σε όλο τον κόσμο είτε με την απειλή του λιμού είτε με την απειλή του πυρηνικού ολέθρου.
Η πόλη της Βαβυλώνας η πόλη των εμπόρων, με τους πλουσίους που συνέρρεαν από όλα τα μέρη της γης και με τη λατρεία της ακολασίας, η πόλη, που κατά τον προφήτη Ιερεμία «κατώκει επί υδάτων πολλών» είναι πράγματι μια εικόνα της σύγχρονης ανθρωπότητας που από πνευματική άποψη αλλά και στην κυριολεξία «κάθεται» επάνω στα ύδατα του ασυνειδήτου. Από τον απλό άνθρωπο έως τους άρχοντες που έχουν στα χέρια τους τις τύχες του κόσμου κανείς δεν ξέρει πού βρίσκεται, τι κάνει και γιατί.
Ο προφήτης Ησαΐας προλέγει την ερήμωση της Βαβυλώνας. Η Βαβυλώνα, γράφει, θα μείνει έρημος και δεν θα κατοικούν σ΄ αυτήν παρά φίδια και άγρια θηρία. Ο Θεός θα ταπεινώσει τους υπερηφάνους. Ο ουρανός θα θυμώσει και η γη θα σείεται εκ θεμελίων. «Ιδού επεγείρω Μήδους, οι ου λογίζονται αργύριον, ουδέ χρυσίου χρείαν έχουσι».
Η προφητεία του Ησαΐα επαληθεύτηκε. Η Βαβυλώνα κατεστράφη από του Μήδους υπό τον Κύρον, μια νύχτα που οι κάτοικοι είχαν πέσει σε ακολασία ως συνήθως γινόταν μετά από κάθε γιορτή. Από τότε δεν ξανακατοικήθηκε ποτέ. Ο τόπος της είναι έρημος. Δεν μπορεί ούτε ένα βοσκός να αναπαυθή, ούτε Άραβες να διέλθουν.
«Ου κατοικηθήσεται εις τον αιώνα χρόνον, ουδέ μη εισέλθωσιν εις αυτήν διά πολλών γενεών, ουδέ μη διέλθωσιν αυτήν Άραβες, ουδέ ποιμένες ου μη αναπαύσονται εν αυτή. Και αναπαύσονται εκεί θηρία, και εμπλησθήσονται αι οικίαι ήχου. (Μήπως σου θυμίζει κάτι αυτός ο ήχος που γέμισε τα σπίτια, ευγενικέ αναγνώστη, ή οι πόλεις στις οποίες δεν μπορεί να αναπαυθεί κανείς, ή να περάσει από αυτές χωρίς θανάσιμο κίνδυνο;)». Και συνεχίζει την προφητεία του ο Ησαΐας: «και αναπαύσονται εκεί σειρήνες» (αυτό πάλι τι σου θυμίζει;) και δαιμόνια εκεί ορχήσονται (περίπου όπως γίνεται στις τηλεοράσεις σε κάθε σπίτι), και ονοκένταυροι (ποιοι είναι οι ονοκένταυροι;) εκεί κατοικήσουσιν, και νοσοποιήσουσιν εχίνοι εν τοις οίκοις αυτών. (Κάτι δηλαδή με τους ιούς που γεμίζουν με αρρώστιες τον κόσμο εξαιτίας της ανθυγιεινής ζωής του στις σύγχρονες νεκρές πόλεις).
Είναι η προφητεία του Ησαΐα μια παραβολή για μια νέα βαρβαρότητα;
