Ο πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου δήλωσε προ ημερών ότι θα πρέπει να μπει τέλος στα σενάρια περί εκλογών και περί ανασχηματισμού, πλην, όμως, ουδέποτε είπε ξεκάθαρα ότι δεν θα προχωρήσει σε εκλογές ή σε ανασχηματισμό της κυβερνήσεώς του, που δεν είναι παρά δύο εκδοχές ώστε να διαφύγει (όχι ουσιαστικά, αλλά αποπροσανατολιστικά) από το σημερινό αδιέξοδο, στο οποίο έχουν περιέλθει η χώρα, το σημερινό κυβερνητικό σχήμα, αλλά και το πολιτικό σύστημα.
Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση οδεύει ασυντόνιστη, οι δε Υπουργοί δεν μπορούν ούτε καν να συνεννοηθούν, έστω και σε απλά θέματα τρέχουσας διαχειρίσεως, ενώ οι μισοί εξ αυτών εμφανίζονται υπερασπιστές του Μνημονίου και άλλοι, με λαϊκίστικη λογική, εμφανίζονται αντίθετοι με τους όρους του.
Ο πρωθυπουργός έχει δεχθεί εισηγήσεις να προχωρήσει σε ανασχηματισμό (ακόμη και πριν την 25η Μαρτίου, ώστε να «δείξει» στους δανειστές της χώρας την αποφασιστικότητά του να προχωρήσει στις αλλαγές για τις οποίες έχει δεσμευθεί) και κυρίως να συγκροτήσει ένα ολιγομελές και σφιχτό σχήμα, ικανό να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών.
Στη συγκεκριμένη κατεύθυνση δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν αποκλείουν την εκδοχή να μείνουν εκτός κυβερνήσεως ο αντιπρόεδρος Θ. Πάγκαλος (και να αναβαθμισθεί αντ’ αυτού ο Γιάννης Ραγκούσης) αλλά και ο Υπουργός των Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έχει βγάλει όλη την, κατά το κοινώς λεγόμενο, «βρόμικη δουλειά» και έχει βρεθεί στο στόχαστρο φίλων (λέμε τώρα) και αντιπάλων.
Ωστόσο, ακόμη και αν υποτεθεί ότι ο Γιώργος Α. Παπανδρέου δεν προχωρήσει σε ανασχηματισμό, είναι βέβαιο πως θα πρέπει να βρει τρόπους ώστε να προωθηθούν αμέσως οι επιβληθείσες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να εφαρμοστούν οι νόμοι που έχουν περάσει από τη Βουλή (αλλά μένουν κενό γράμμα) ενώ είναι, επίσης, βέβαιο πως θα πρέπει να βρει λύσεις, πέραν της οικονομίας, στα πεδία της ασφάλειας - εγκληματικότητας και φυσικά της αναπτύξεως.
Οι περισσότεροι αναλυτές υποστηρίζουν (μέχρι και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής φέρεται να έχει κάνει παρόμοια ανάλυση) πως είναι δύσκολη μια προσφυγή στις κάλπες, όχι μόνο γιατί δεν θα (μας) το επιτρέψουν οι δανειστές της χώρας και γιατί εκλογές σημαίνουν αστάθεια (και αυτό δεν συμφέρει μια χώρα σε κρίση) αλλά και γιατί, με βάση όλες σχεδόν τις έρευνες της κοινής γνώμης, η φθορά του ΠΑΣΟΚ είναι ραγδαία (όχι πως η ΝΔ βρίσκεται στα καλύτερά της) και συνεπώς θα είναι πολύ δύσκολο να εκλεγεί αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Public Issue, αν γίνονταν σήμερα εκλογές η κυβέρνηση θα ελάμβανε το 35% των ψήφων (από 38% το Φεβρουάριο), η ΝΔ το 28,5% (από 30,5%), ενώ εντυπωσιακή εμφανίζεται η άνοδος του ΛΑΟΣ, που φτάνει στο 9% (από 6%), αλλά και του ΚΚΕ στο 11% (από 10,5%), με τον ΣΥΡΙΖΑ να πετυχαίνει μια μικρή άνοδο στο 5% (από 4,5%).
Αυτά τα ποσοστά δείχνουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει αυτοδυναμία, αξιοσημείωτο δε είναι το γεγονός ότι ο «κανένας από τους δύο» (38%) κυριαρχεί ως καταλληλότερος πρωθυπουργός (ο κ. Παπανδρέου συγκεντρώνει 34% και ο κ. Σαμαράς 22%), ενώ δημοφιλέστερος ηγέτης να εμφανίζεται ο Γιώργος Καρατζαφέρης …
Επισημαίνεται πως τις ημέρες γνωστοποιήσεως της εν λόγω έρευνας, σημειώθηκαν τα εξής γεγονότα:
Ο ΛΑΟΣ κατέθεσε πρόταση νόμου, ζητώντας ουσιαστικά τον περιορισμό του δικαιώματος του συνέρχεσθαι σε υπαίθριες συναθροίσεις, ο Γιώργος Καρατζαφέρης δώρισε 20 αλεξίσφαιρα γιλέκα στην ΕΛΑΣ και (προ της Συνόδου της ΕΕ) εμφανίσθηκε ως ο υπεύθυνος ηγέτης ο οποίος στηρίζει τον πρωθυπουργό στη μάχη που θα έδινε στη Σύνοδο Κορυφής.
Η «Καθημερινή» με άρθρο του διευθυντή της Αλέξη Παπαχελά προσπάθησε να εξηγήσει την εμφανιζόμενη άνοδο του ΛΑΟΣ και του Γ. Καρατζαφέρη και, εκτός των άλλων, τόνιζε:
«Ο αρχηγός του ΛΑΟΣ έπιασε και το σφυγμό της κοινής γνώμης σε ένα κρίσιμο θέμα, αυτό του «νόμου και της τάξης». Η αριστερόστροφη πολιτική ορθότης που μας επεβλήθη για πολλά χρόνια δεν επέτρεπε να τεθούν τέτοια ζητήματα. Ο κ. Καρατζαφέρης τα έθεσε πολύ πριν τα ανακαλύψει το ΠΑΣΟΚ ή, βεβαίως και η ΝΔ. Αν σε αυτά προσθέσετε και μερικές αξιοπρεπείς παρουσίες από πλευράς πολιτικού λόγου στη Βουλή και το Ευρωκοινοβούλιο έχετε τα συστατικά μιας επιτυχημένης πολιτικής συνταγής. Να τα ξαναθυμηθούμε; Συναίνεση, υπεύθυνη στάση όταν κρίνονται καίρια θέματα, κοινός νους και όχι ξύλινος κομματικός λόγος και νέα επαρκή πρόσωπα. Μήπως είναι αυτά τα συστατικά που περιμένει κάποιος από ένα αστικό κόμμα αντιπολίτευσης και τα οποία προφανώς δεν έχει η ΝΔ;».
Γιατί τα επισημαίνω και τα συνδέω όλα αυτά;
Διότι, διάβασα ότι με σχεδόν απροκάλυπτο τρόπο το εκδοτικό και οικονομικό κατεστημένο επιχειρεί να καθορίσει και ει δυνατόν να επιβάλει τις «πολιτικές λύσεις» εκείνες που, στο άμεσο μέλλον, θα εξυπηρετήσουν, με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο, τα συμφέροντά του.
Κεντρικός στόχος ο σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας δύο και περισσότερων κομμάτων, αν και το ιδανικό σενάριο στα εν λόγω σχέδια είναι μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Σύμφωνα με την ανάλυση αυτή τα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα χρησιμοποιούν ως μοχλό πιέσεως το Γιώργο Καρατζαφέρη, ο οποίος εμφανίζεται «σαν έτοιμος από καιρό» να ανταποκριθεί στις επιθυμίες των ισχυρών, όπως δε έγραψε το «Παρόν», η έρευνα της Public Issue αποτελεί «εξόφθαλμο» δείγμα του «πολιτικού παιχνιδιού» που παίζεται.
Στη δε Βουλή, ο αρχηγός του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας κατηγόρησε τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ότι «στήνουν σκηνικό ελεγχόμενης πόλωσης, με σφήνα τον κ. Καρατζαφέρη, για να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές, προσδοκώντας να βγει ελεγχόμενη συναίνεση».
Όλα αυτά μένει να επιβεβαιωθούν ή να διαψευσθούν από τα ίδια τα πράγματα.
Όμως, ας κρατήσουμε ως δεδομένες τις διεργασίες που είναι γνωστό ότι συντελούνται στη λεγομένη Κεντροδεξιά πολυκατοικία (τα φλερτ της ΝΔ με το Μάκη Βορίδη του ΛΑΟΣ, τα ανοίγματα ή τα... κλεισίματα του Γ. Καρατζαφέρη με την ΝΔ και τον Α. Σαμαρά, τον αρνητισμό της ΝΔ έναντι του ΛΑΟΣ, την κόντρα της ΝΔ με την κα Μπακογιάννη κ.α.) και φυσικά το ότι ο πρωθυπουργός, παρά τις όποιες διαψεύσεις, εντός ή εκτός εισαγωγικών, γνωρίζει ότι το ορόσημο για τις όποιες αποφάσεις του είναι η Σύνοδος Κορυφής της 25ης Μαρτίου.
