Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στη στήλη πριν πολλά χρόνια (1-10-00).
Αναδημοσιεύεται, με ελάχιστες αλλαγές, για να διατυπωθεί ένα σχόλιο.
7,2 όχι 7,1 ούτε 7,3
Έχουμε το τελειότερο, το πιο δημοκρατικό, το πιο ελεύθερο, το πιο αντιπροσωπευτικό -κυρίως αυτό- σύστημα διακυβέρνησης της χώρας. Κυρίως αντιπροσωπευτικό! Και άλλοι λαοί είχαν κάποιες σχετικές επιτυχίες, αλλά έμειναν πίσω. Και σήμερα, με την παγκοσμιοποιημένη ροή των πληροφοριών η υστέρησή τους είναι φανερή. Και η σύγκριση εύκολη.
Διαβάζεται με καχυποψία η πρώτη-πρώτη πρόταση, το ξέρω, ιδιαίτερα αν το καλοκαίρι που πέρασε άφησε και λίγη αριστοφανική διάθεση σαρκαστικού ελέγχου και αυτοελέγχου... Ξέρετε ποιαν εννοώ, αν τυχαίνει, ως αναγνώστες, να είστε μοντέρνοι (και ίσως... ανυποψίαστοι) νέοι: αυτή τη διάθεση που μένει αν δεις Αριστοφάνη στην TV, ή ον δη ροκς, αφού κάνεις σέρφινγκ, ή γιότινγκ, πριν το κλάμπινγκ και μετά το μπιτς-βόλεϊ, ή το μόντελινγκ στην παραλία. Φυσικά, η νύξη, το κέντρισμα προς τους πιθανούς νεαρούς αναγνώστες δεν είναι τυχαίο. Αφού αυτοί θα είναι οι επόμενοι... σεισμοπαθείς αυτού του τόπου. Και αφού το ανέχονται αυτό, χωρίς να ρίξουν πέντε φάσκελα στους ανεύθυνους λαϊκιστές, όποτε αυτοί εκδηλώνονται...
Η αντιπροσωπευτικότητα, λοιπόν, του συστήματός μας φαίνεται καθημερινά. Ακόμα και στις μικρές ειδήσεις. Να, π.χ. πριν λίγες μέρες, και ένα χρόνο μετά τον σεισμό των Αθηνών, ανάμεσα στα άλλα «μέτρα» για τα θύματα του σεισμού, εξαγγέλθηκε ότι «δίνεται η δυνατότητα διορισμού στο Δημόσιο ενός μέλους οικογενείας που είχε θύματα κατά τον σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου...». Αφού δεν υπήρξε πολιτική αντίδραση, κυρίως από νέους, για αυτή τη λαϊκίστικη σύλληψη εξανδραποδισμού...
Αφού η ανεπάρκεια, η στοιχειοθετημένη και καταφανής, στην αντιμετώπιση των συνεπειών και ιδίως στον καταμερισμό ευθυνών, δεν προκαλεί οργή...
Έ, τότε, χαρείτε τη φωτογραφία, χωρίς φθόνο...
Τα νήπια γιαπωνεζάκια ασκούνται, ψύχραιμα, μεθοδικά, προνοητικά, συνέχεια, στην αντιμετώπιση ενός κινδύνου φυσικού, που έχει μικρή πιθανότητα να φανεί στα επόμενα... 200, ή... 300 χρόνια. Ο ακριβής προσδιορισμός του σεισμικού κινδύνου στα 7,2 Ρίχτερ (ούτε 7,3 ούτε 7,1...) έγινε από εκείνους που διαθέτουν την επιστημοσύνη την αναγκαία. Και όχι από αιρετούς, αλλά άσχετους με το θέμα, άρχοντες. Το τι συνεπάγεται στις κατασκευές ένας σεισμός 7,2 Ρίχτερ, ( όχι 7,1 ούτε 7,3 ) μόνο ένας επιστήμονας διπλωματούχος μηχανικός (καλά διαβασμένος κι αυτός!) μπορεί να το εκτιμήσει. Κανένας άλλος!
Οι «άλλοι», οι μετασεισμικοί ή προσεισμικοί, οι «επί τόπου» (οι συνομιλητές του Τραμπάκουλα, κατά Χάρρι Κλυν...) και οι δημοσιοσχεσίτες πολιτικάντηδες καλά θα κάνουν να νοιαστούν μόνο για την πρόνοια, όσο τους παίρνει, της αντιμετώπισης του σεισμικού κινδύνου! Την πρόγνωσή τους ας την αφήσουν γι’ αυτούς που ξέρουν...
Αυτό δεν κάνουν και οι Γιαπωνέζοι που... προνοητικά μας δανείζουν σε γιεν (το 25% του εξωτερικού δημόσιου χρέους μας);
Που γέμισαν, προνοητικά (και... αποδοτικά!) πάλι, την πόλη μας με θαυμάσια αυτοκίνητα;
Που προνόησαν (εξίσου αποδοτικά!) ακόμα και για τις μικρές καθημερινές μας ανάγκες... πρόνοιας, όπως τα προφυλακτικά;
Έ, ας τους ακολουθήσουμε και στη μεθοδολογία της αντισεισμικής πρόνοιας! Για τα παιδιά μας, ρε γαμώτο!
Αλλιώς, ας αφήσουμε τη γιαγιούλα (που όμως κάτι αντιπροσωπεύει...) η οποία εκφράζει την ανησυχία της «Αμάν γιέ ‘μ, πολλή ζέστη κάνει, λες να φέρει και σεισμό;» να επαναπαύεται στις δηλώσεις «αντιπροσώπων» της, αντίστοιχης αξιοπιστίας... Περιμένοντας κάποιον διορισμό στο Δημόσιο...για τον εγγονό της!
Ένα σχόλιο: Το κείμενο αναδημοσιεύεται σαν πρόκληση συγκριτικού σχολιασμού, και μόνο γι’ αυτό. Επαφίεται στην κρίση του αναγνώστη η αξιολόγηση των υπαινιγμών για τη νεοελληνική ελαφρότητά μας (το «Σοφοκλέους»... κλέος της εποχής), τον καταναλωτικό εφησυχασμό, την ενδημική κομματοκρατία, την κακοδιοίκηση, τη σπατάλη δανεικών κ.λπ. Σημειώνεται, όμως, επιπλέον, ότι εξαιτίας του 1821, που τιμούμε αυτές τις μέρες, πολλοί λαοί αναθάρρεψαν: από την ελληνική απελευθερωτική «τρέλα». Και πήραν κουράγιο! Σήμερα οι Ιάπωνες μας το ανταποδίδουν με την καρτερία, την αντοχή, την αξιοπρέπεια και την ευψυχία που δείχνουν. Μας χρειάζεται...
xatzis@hotmail.com
