Του Νικολάου Μπέτσιου, υποστράτηγου ΕΛ.ΑΣ. ε.α.
Πρόσφατα με τον Ν. 3852/10, άρθρο 178, θεσπίστηκε ο θεσμός του συμπαραστάτη του Δημότη-Πολίτη, για τους Δήμους και τις Περιφέρειες, ως και οι επιτροπές διαβούλευσης.
Η επιλογή του συμπαραστάτη του πολίτη από τα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια γίνεται, - σύμφωνα με τον Νόμο, - από την πλειοψηφία των 2/3 των μελών εκάστου Συμβουλίου.
Μέχρι σήμερα, σε Πανελλαδικό επίπεδο, μόνο σε ελάχιστες μεμονωμένες περιπτώσεις, υπήρξε ανάδειξη συμπαραστάτη του Πολίτη.
Σε τοπικό επίπεδο Περιφέρειας και Δήμων, ακόμη δεν επιτεύχθηκε κάτι τέτοιο.
Γιατί άραγε;
Είναι καταφανές ότι η μεν πλειοψηφία των Συμβουλίων επιθυμεί όπως το επιλεγμένο πρόσωπο του νέου θεσμού, να είναι πράγματι «επιλεγμένο», με παραταξιακά κριτήρια αξιολόγησης, η δε μειοψηφία ομοίως επιθυμεί το ίδιο, για τους δικούς της παραταξιακούς λόγους. Ο προφανής λόγος της πλειοψηφούσας παράταξης για την επιλογή του εν λόγω προσώπου σχετίζεται στο γεγονός ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο θα πρέπει να είναι «αρεστό» και να μην πηγαίνει «κόντρα» σε αποφάσεις ή στον τρόπο λειτουργίας της πλειοψηφούσας Αρχής, ή μελών, ή υπαλλήλων και διά των εκθέσεών του σε προσφυγές θιγομένων πολιτών -π.χ. για κακή λειτουργία υπηρεσιών ή απαξιωτική, ή ανεπαρκή υπηρεσία μεμονωμένων υπαλλήλων, η εσφαλμένων αποφάσεων διοικητικού χαρακτήρα, κ.λπ. -δημιουργεί προβλήματα στο επικοινωνιακό προφίλ και προσβάλλει αποφάσεις της πλειοψηφούσας μερίδας των Συμβουλίων, με όλες τις παρεπόμενες συνέπειες.
Ο έτερος προφανής λόγος της μείζονος,- κυρίως,- αντιπολίτευσης έγκειται στο γεγονός, ότι ομοίως το πρόσωπο αυτό θα πρέπει να ανήκει παραταξιακά στους ίδιους, προκειμένου μέσω του ελέγχου από ενστάσεις ιδιωτών, να ευνοείται η μείζων μειοψηφία, με βασικό και απώτερο στόχο την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, από την επικοινωνιακή εκμετάλλευση τυχόν εσφαλμένων αποφάσεων της πλειοψηφίας και παραταξιακό καταλογισμό ευθυνών.
Είναι «ηλίου φαεινότερον» ότι εξαιρετικά δύσκολα η πλειοψηφία με τη μείζονα μειοψηφία θα συναινέσουν στην ανεύρεση κοινά αποδεκτού προσώπου και ευρισκομένου εκτός των παραταξιακών τους στρατοπέδων, -παρά το ότι μπορεί ενδιαφερόμενο πρόσωπο να διαθέτει περισσότερα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα έναντι των κομματικών συνυποψηφίων-, γιατί απλά και ελληνικά δεν εμπιστεύονται αλλήλους.
Η εκτίμησή μου είναι ότι «το πράγμα» θα σύρεται, μέχρι να λήξει... άδοξα και «κατά τα ειωθότα», καθόσον ο ένας συνδυασμός θα κατηγορεί τον άλλο για τους γνωστούς ελληνικούς λόγους.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η ισχύουσα διάταξη για τον τρόπο εκλογής του συμπαραστάτη του πολίτη, θα πρέπει να τροποποιηθεί, γιατί με τα σημερινά δεδομένα, δεν υπάρχει ούτε η στοιχειώδης... συμπαράσταση στον συμπαραστάτη.
Καταθέτω την πρόταση όπως ο συμπαραστάτης του πολίτη, ως αιρετό όργανο, μπορεί να εκλέγεται κατά τη διεξαγωγή των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, με κατάθεση υποψηφιότητας σε ειδικό ξεχωριστό ψηφοδέλτιο και ανάδειξή του απευθείας από το εκλογικό Σώμα, με βάση την πρώτευσή του σε ψήφους, οπότε κατ’ αυτόν τον τρόπο υπάρχει το στοιχείο της Δημοκρατικότητας και αποφεύγονται τα παζάρια, οι μεθοδεύσεις και το παρασκήνιο στις παρατάξεις των συνδυασμών των Περιφερειών και των Δήμων.
Για τις επιτροπές διαβούλευσης, θα ήθελα να καταθέσω τη γνώμη μου ότι οι Δημοτικές και Περιφερειακές Αρχές θα έπρεπε υποχρεωτικά να αποδέχονται τις αιτήσεις των ενδιαφερομένων πολιτών για συμμετοχή τους στις επιτροπές Διαβούλευσης και σε τυχόν περίπτωση υπεραριθμίας να διεξάγεται κλήρωση, αφού έτσι διασφαλίζεται και το αδιάβλητο, αλλά συγχρόνως επιβραβεύεται και η επιθυμία των πολιτών για τη συμμετοχή τους στις εν λόγω επιτροπές. Άλλες μέθοδοι, απλά «ρίχνουν την μπάλα στην εξέδρα...». Εγώ ακόμη δεν κέρδισα στον... λήγοντα του λαχείου...
