Τι ήταν αυτό που ήπαθε ο Παγκα-λούλης; Να πάει εις την αλλοδαπήν, και μάλιστα σε εκδήλωση υψηλού πολιτιστικού και πολιτισμικού επίσης περιεχομένου, και να φάει τέτοιο κράξιμο! Και πού; Στη Γαλλία! Όπου, όπως τέλος πάντων λένε και οι Γάλλοι, «η ευγένεια υποχρεώνει» και είναι όλοι με το «σεις» και με το «σας». Αλλά, βεβαίως, αυτοί που έκραξαν τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης δεν ήταν Γάλλοι. Ήταν Έλληνες, φοιτητές καταπώς μάθαμε, οι οποίοι σπουδάζουν στη Γαλλία και οι οποίοι του την είχαν φυλαγμένη. Με το που έμαθαν ότι θα πάει εκεί ο «μαζί τα φάγαμε», πέσανε να τον φάνε. Αν υποθέσουμε ότι «τρώγεται» ο αντιπρόεδρος, που κομματάκι δύσκολο και αρκούντως δύσπεπτο το κόβω. Και τι δεν του είπαν, παρουσία των λοιπών εμβρόντητων, οι οποίοι παρακολούθησαν την απείρου κάλλους σκηνή και η οποία - ανεξαρτήτως δικαίου και αδίκου - δεν περιποιεί καμία τιμή στην ήδη κακοποιημένη εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.
Τώρα, βεβαίως, είναι σίγουρο ότι δεν ίδρωσε καν το πτερύγιο του αριστερού αυτιού του αντιπροέδρου από όλη αυτή την «επίθεση» κατά του προσώπου του. Αντιθέτως, κατά την πάγια παγκαλική τακτική, βγήκε στο καπάκι και τους τα έσουρε, διατυπώνοντας τις δικές του απόψεις για το «ποιοι» ήταν αυτοί και «γιατί» έκαναν ό,τι έκαναν. Αλλά...
...Αλλά το θέμα είναι ότι το «κράξιμο» των Ελλήνων πολιτικών, όχι μόνον εντός αλλά και εκτός χώρας, έχει αρχίσει και γίνεται «αγαπημένη συνήθεια». Μην ξεχνάμε ότι μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, που ο Γιώργος Παπανδρέου μιλούσε στη Γερμανία, εκεί φοιτητές τον έκραξαν επίσης μεγαλοπρεπώς. Μπορεί να μην του είπαν τις «χοντράδες» που είπαν στον Πάγκαλο, εναρμονιζόμενοι με τα κατά καιρούς λεγόμενά του, αλλά... Αλλά όταν σε μια ξένη χώρα και μάλιστα στη Γερμανία, όπου οι Γερμανοί οι ίδιοι μας έχουν κράξει (και συνεχίζουν) μετά μανίας, μιλάει ο Έλληνας πρωθυπουργός και τον γιουχάρουν Έλληνες, ε... Ε, όπως και να το κάνουμε και όσο και να επιχειρήθηκε να υποβιβαστεί το θέμα, είναι θέμα. Και μάλιστα σοβαρό και χαρακτηριστικό των ορίων των ανοχών στο οποίο βρίσκονται οι Έλληνες.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά γιατί ο ιπτάμενος πρωθυπουργός, όπου σταθεί και όπου βρεθεί - στο εξωτερικό βεβαίως - θεωρεί υποχρέωσή του να μιλήσει για τον «ηρωικό» ελληνικό λαό, του οποίου έχει την κατανόηση και τη στήριξη σε ό,τι κάνει. Και «λέγε - λέγε» τον πιστεύουν και οι του εξωτερικού ότι έτσι είναι, λαμβάνοντας υπόψη και τα αποτελέσματα των τελευταίων αυτοδιοικητικών εκλογών. Ακούγοντας, λοιπόν, τις φωνές διαμαρτυρίας, ανεξαρτήτως από το αν είναι κατευθυνόμενες ή όχι, αν μη τι άλλο, θα αρχίσουν να «ανθίζονται» ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως τους τα παρουσιάζουν.
Και, βέβαια, εκτός από τα «κραξίματα» εκτός, έχουμε και τα εντός. Όπως στην περίπτωση της υπουργού Παιδείας, Άννας Διαμαντοπούλου, που πήρε τη «δόση» της εκεί στη συνάντηση που είχε για τις συνενώσεις των σχολείων και ο Φ. Σαχινίδης είχε προ ημερών μια «μετωπική» με διαμαρτυρόμενους για τα οικονομικά μέτρα. Και μην ξεχνάμε και τη λαχτάρα που πέρασε προ καιρού με «επίθεση» εναντίον του ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης. Και μην ξεχνάμε και ’κείνον τον πρόεδρο της Γ.Σ.Ε.Ε. (τρομάρα του), τον Παναγόπουλο, που τον «στόλισαν» και τον «μπουνίσανε» προ καιρού. Και μην ξεχνάμε και την περίπτωση του βουλευτή της Ν.Δ. και πρώην υπουργού Κ. Χατζηδάκη, του οποίου η σωματική ακεραιότητα κινδύνεψε πραγματικά. Και δεν ξέρω μήπως μου διαφεύγουν και άλλα ανάλογα περιστατικά.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Είτε είναι κατευθυνόμενο είτε όχι - αν και σίγουρα καταδικαστέο - είναι έκφραση οργής, αγανάκτησης, μεγάλου θυμού. Με αρχή, αλλά χωρίς τέλος.
Για παν ενδεχόμενο, δεν θα ήταν κακό οι πολιτικοί, πολύ δε περισσότερο τα μέλη της κυβέρνησης, να λανσάρουν νέα μόδα, φορώντας κράνη. Ποτέ δεν ξέρει κανείς!
