Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Σύνδεσμος Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων
Τα πράγματα έχουν φτάσει στα άκρα στη Λιβύη. Η χώρα, χωρισμένη στα δύο, αναμένει την ολοκληρωτική σύγκρουση μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των αντικαθεστωτικών. Η όλη ιστορία είναι θέμα μερικών ημερών καθώς η διεθνής κοινότητα δείχνει εξαιρετικά ανήσυχη για το μεταναστευτικό και τη δραματοποίηση των συνθηκών διαβίωσης των Λίβυων, που καλούνται να αντεπεξέλθουν στις νέες οδυνηρές συνθήκες που διαμορφώνονται στη χώρα τους. Ήδη τα πρώτα μεταναστευτικά κύματα προς την Τυνησία αλλά και την Αίγυπτο δίνουν το στίγμα της όλης κατάστασης. Αλήθεια, μετανάστες κατευθυνόμενοι προς ποιες χώρες; Αυτές που πριν από λίγο καιρό συγκλονίστηκαν από διαδηλώσεις και συγκρούσεις και που ακόμη δεν έχει ξεκαθαριστεί ποια θα είναι η τύχη τους; Αυτό που διακρίνει κανείς με την πρώτη ματιά, είναι ένα «περίεργο» ντόμινο συγκρούσεων στη βορειοανατολική λεκάνη της Μεσογείου, με απρόβλεπτα αποτελέσματα στην ισορροπία της ευρύτερης περιοχής. Μελετώντας κανείς τα γεγονότα και την ταχύτητα που εξελίσσονται, έχει την αίσθηση ότι «κάποιοι» μάλλον βιάζονται και επείγονται από την αλλαγή της εξουσίας στις εν λόγω χώρες. Πλασάροντας τον ισλαμικό κίνδυνο ως άλλοθι και στιγματίζοντας παράλληλα τα ως τώρα ισχύοντα καθεστώτα των χωρών αυτών, αυτοί που σπεύδουν να υποστηρίξουν τις αλλαγές συσκέπτονται πυρετωδώς για την αυριανή μέρα στην περιοχή. Οι Αμερικανοί πάντως φαίνεται προς το παρόν να μην θέλουν να φορτωθούν άλλη μια κρίση και να εμπλακούν άμεσα στην όλη ιστορία. Αφήνουν όμως «παραθυράκι» μονομερούς επιχειρησιακής δράσης και στρατιωτικής επέμβασης. Η διφορούμενη αυτή στάση αλλά και η καθυστερημένη (σκόπιμα;) αντίδραση της Ρωσίας που με το «ναι μεν αλλά...» ρίχνει λάδι στη φωτιά, δημιουργούν υπόνοιες σχετικά με τις σφαίρες επιρροής, την εκμετάλλευση των πλούσιων πρώτων υλών αλλά και την ανάμειξη Αμερικανών και Ρώσων στη Βόρεια Αφρική. Από κοντά και οι Κινέζοι (αλήθεια, τυχαία είναι, νομίζετε, η παρουσία τόσων πολλών Κινέζων εργατών στη Λιβύη;) που στην Αφρική ειδικά εμπλέκονται σε πολλές περιπτώσεις αποστολής όπλων με αντάλλαγμα πρώτες ύλες, συνεισφέρουν στην περιπλοκή της υπόθεσης καθώς στην όλη κρίση αναμειγνύονται και επιχειρηματικά συμφέροντα που δρουν υπό την κάλυψη των όπλων. Εκεί στις έρημους των χωρών αυτών, παίζονται μυστικά παιχνίδια αναφορικά με τις πρώτες ύλες, τους εξοπλισμούς και κάθε είδους απόρρητοι φάκελοι παραμένουν ερμητικά κλειστοί. Δεν είναι εικασίες αυτά, ούτε υποθέσεις. Εξάλλου, πότε στην ιστορία αποκαλύφθηκε αμέσως η μυστική δραστηριότητα διαφόρων χωρών; Πότε, για παράδειγμα, αποκαλύφθηκε η παρασκευή ατομικής βόμβας από το Ισραήλ στην έρημο της Ντιμόνα; Πότε ο περιβόητος επιστήμονας Βανούνου αναγνωρίστηκε για την αλήθεια των ισχυρισμών του, αναφορικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ; Όταν φυλακίστηκε για αρκετά χρόνια και που παρόλα αυτά δεν έπαψε να φωνάζει. Στην αρχή όλα έμοιαζαν φανταστικό σενάριο, ακόμα και οι Αμερικανοί δεν πίστευαν ότι «συμμαχικοί» ισραηλινοί διηπειρωτικοί πύραυλοι τους σημάδευαν! Αλλά όλα αυτά αποτελούν άλλο σενάριο, «επιστημονικής φαντασίας» θα πουν κάποιοι. Έλα... όμως που όλα αυτά έχουν συμβεί και που τα επιχειρήματα περί ειρήνης στην ευρύτερη λεκάνη της νοτιοανατολικής Μεσογείου είναι απλά μυθεύματα και παραπληροφόρηση! Ας επανέλθουμε όμως στη Λιβύη. Η σύγκρουση φαντάζει αναπόφευκτη και αυτό το έχουν καταλάβει οι Λίβυοι πολίτες. Για τον λόγο αυτό συρρέουν μαζικά στα σύνορα με την Αίγυπτο και την Τυνησία. Αλήθεια όμως κατευθυνόμενοι προς πού; Σε χώρες που μόλις πριν από λίγο καιρό αλλά και τώρα κινδυνεύουν με αποσταθεροποίηση και αιματηρό εμφύλιο! Είναι απορίας άξιο πώς από τη μια κρίση περάσαμε στην άλλη. Πώς από μήνα σε μήνα, τη σκυτάλη έπαιρναν η μια χώρα μετά την άλλη στη Βόρεια Αφρική. Σαφώς βέβαια και οι παραβιάσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα στις χώρες αυτές ήταν και είναι σοβαρές. Κανείς όμως δεν μπορεί να φανταστεί πώς από τον ένα μήνα στο άλλο το «ντόμινο» αυτό θα καταλαγιάσει και θα επέλθει ξανά η πολυπόθητη ισορροπία στην περιοχή. Και όμως, ακόμη και αυτή η πιθανότητα «παίζει». Βλέπετε, η εμπλοκή του Συμβουλίου Ασφαλείας, αναμένεται να αλλάξει και πάλι τα δεδομένα. Και αυτό είναι το περίεργο. Πώς από τη μία στιγμή οι κινήσεις είναι προς την κατεύθυνση της ειρήνης, και πώς την άλλη στιγμή απειλείται η ανάληψη στρατιωτικής δράσης. Οι Αμερικανοί πάντως διαρρέουν πως μπορεί να αναλάβουν μέχρι και μονομερή δράση. Θα τη φορτωθούν, λέτε, τελικά τη Λιβυκή κρίση; Θα σπεύσουν να αποκαταστήσουν στρατιωτικά τη σταθερότητα στην εν λόγω χώρα; Θα έχουμε ένα άλλο Αφγανιστάν στη Μεσόγειο; Ο Καντάφι αλλά και ο γιος του μιλούν για εμφύλιο. Οι αντικαθεστωτικοί από τη Βεγγάζη για ολοκληρωτική επικράτησή τους, μη αποδεχόμενοι τον χωρισμό του κράτους στα δύο ανάλογα με τις φυλές κ.λπ. Έτσι, όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά. Ένα όμως είναι το σίγουρο: ότι ο χάρτης στην ευρύτερη περιοχή αλλάζει μαζί με τους συσχετισμούς. Και πάνω απ΄όλα ότι οι αθώοι πολίτες θα ψάξουν αλλού για καταφύγιο. Όταν όμως θα καταφεύγουν προς τις χώρες της Νότιας Ευρώπης θα είναι ανεπιθύμητοι, καθώς κανείς δεν θα θυμάται πως ένας ακόμη λαός πέρασε δράμα. Αυτό που γίνεται συνήθως μετά την αναγκαστική μετανάστευση από περιοχές κρίσεων, αστάθειας και αιματηρών συγκρούσεων. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.
