Έτσι μπράβο ντε!
...Κι εκεί που «όλα τα ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» και εκτός απ’ όλα τ’ άλλα έχει περάσει το μήνυμα στην Ευρώπη ότι «οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, δεν δουλεύουν και καλά να πάθουν ό,τι πάθανε», έρχονται οι «ξένοι» να μας δικαιώσουν! Να αποκαταστήσουν το εργασιακό μας προφίλ και να εντοπίσουν αλλού το πρόβλημά μας. Όχι, λέει, «οι Έλληνες δεν είναι τεμπέληδες. Είναι αντιπαραγωγικοί». Δηλαδή, δουλεύουμε, δουλεύουμε, δουλεύουμε και δεν παράγουμε! Που άμα το δει κανείς έτσι, από πρώτη ανάγνωση, μπορεί, τέλος πάντων, να πειστεί ότι δεν είμαστε τεμπέληδες, αλλά ταυτοχρόνως θα αρχίσει να αναρωτιέται πόσο ανόητοι είμαστε, αφού καταφέρνουμε με τόση δουλειά να μην παρουσιάζουμε παραγωγή... Και εδώ που τα λέμε άδικο δεν θα ’χει.
Όπως ανέφερε δημοσίευμα της «Wall Street Journal», οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες τη βδομάδα σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, αλλά... Αλλά είναι οι λιγότερο παραγωγικοί. Οι ώρες εργασίας τού μέσου Έλληνα ανέρχονται σε 42 ώρες τη βδομάδα (με κάθε ώρα εργασίας να παράγονται 18,5 ευρώ), έναντι 39 των Ισπανών (με 24,4 ευρώ), λιγότερες από 36 των Γερμανών (38,7) και μόλις 31 των Ολλανδών (39,5 ευρώ). Βεβαίως, υπάρχει εξήγηση για το... «φαινόμενο» αυτό. Γιατί προφανώς οι Ολλανδοί με τις 31 ώρες και τη μεγαλύτερη σε ευρώ παραγωγικότητα, όταν λένε ότι «δουλεύουν», το εννοούν, δεν... δουλεύουν τον κόσμο δουλεύοντας. Εξ ου και η διαφορά. Θυμήθηκα τώρα που, προ ημερών που ανακοίνωσαν εδώ οι δικοί μας ότι θα αυξήσουν για κάνα δυο ώρες το ωράριο και στο Δημόσιο, που βγήκε ένας εκ των εκπροσώπων των δημοσίων υπαλλήλων και είπε ότι ήδη οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα δουλεύουν περισσότερο από τους λοιπούς Ευρωπαίους δημοσίους υπαλλήλους και... πόσο θα δουλεύουν πια;! Ε, είναι ακριβώς αυτό το θεματάκι στο οποίο αναφέρεται η εφημερίδα. Άλλο το «δουλεύω» και άλλο το «παρίσταμαι». Μπορεί να «παρίσταμαι» 50 ώρες και να παράγω 5. Αφήστε που για το δημόσιο και το «παρίσταμαι» σχετικό είναι, γιατί οι περισσότεροι είναι ως ει παρόντες.
Τέλος πάντων, αυτά είναι λεπτομέρειες. Αυτό που έχει σημασία, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσε η εφημερίδα, είναι ότι είμαστε μακράν οι πιο... δουλευταράδες απ’ όλους τους Ευρωπαίους. Απλά, έχουμε ένα μικρό, τόσο δα μικρό, πρόβλημα παραγωγικότητας. Και είναι πραγματικά και το μικρότερο πρόβλημα που έχουμε τούτους τους καιρούς, αφού μέσα στο 2010 οι μέσες πραγματικές αποδοχές μειώθηκαν κατά 9%, ενώ φέτος αναμένεται να υποχωρήσουν περαιτέρω κατά 5%, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, όπως αυτές περιλαμβάνονται στην Έκθεση Νομισματικής Πολιτικής που υπέβαλε προχθές. Στην οποία Έκθεση αναφέρεται και το μάλλον προφανές διά γυμνού οφθαλμού, ότι οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι πέρυσι και ότι η φτώχεια χτυπά πλέον τους νεότερους.
Και σας ρωτώ τώρα εγώ, εσάς, τον Προβόπουλο και τους εταίρους: άμα συρρικνώνεται το εισόδημα του εργαζομένου κατά 14% μέσα σε δύο χρόνια, άμα χάνει εν μία νυκτί κεκτημένα εργατικά δικαιώματα που έδωσε αγώνες και αγώνες για να κατακτήσει, πού να τη βρει την όρεξη να γίνει «παραγωγικός»; Τι κίνητρο να ’χει, δηλαδή, και τι να ελπίζει για το μέλλον; Εδώ, σου λέει ο Προβόπουλος, μέσα στο 2010 χάθηκαν 100.000 θέσεις απασχόλησης, με τον αριθμό των ανέργων να αυξάνεται κατά 144.000 και το ποσοστό της ανεργίας να φτάνει το 12,5%. Και όχι επειδή το λέει ο Προβόπουλος, αλλά επειδή το βλέπουμε διά γυμνού οφθαλμού, μέσα στο 2011 είναι σίγουρο ότι αυτό το 12,5% θα ξεπεράσει και το «γρουσούζικο» 13% και ποιος ξέρει πού θα φτάσει. Δεν θέλω να συνταχτώ με τις εντελώς απαισιόδοξες προβλέψεις εκείνων που λένε ότι θα γίνουμε «Ισπανία» και η ανεργία θα φτάσει το 20%. Μακριά από μας!
Τι να πούμε οι δουλευταράδες, μη παραγωγικοί, άνεργοι Έλληνες πολίτες; Τι να πούμε;
