Τι περικοπές μισθών και τι κατάργηση επιδομάτων; Αυτά δεν είναι τίποτα! Τα χειρότερα τώρα έρχονται για τους δημοσίους υπαλλήλους! Διότι καλά τις οικονομικές περικοπές, πες, κουτσά-στραβά τις αντέχουν. Την υπερκόπωση πώς θα την αντέξουν;
Ε, και αυτοί της κυβέρνησης δεν έχουν όριο πλέον. Το θράσος τους είναι απύθμενο. Δεν φτάνει που τους περιέκοψαν τα πάντα, τώρα θέλουν να τους αυξήσουν και το ωράριο και να το κάνουν 40ωρο την εβδομάδα! Είναι δυνατόν; Ερωτώ και εξίσταμαι. Δηλαδή αντί να... «ξίσταμαι» 37,5 ώρες την εβδομάδα, που είναι τώρα, θα πρέπει να το κάνουν 40. Καταλαβαίνετε για τι κόπωση μιλάμε; Χώρια που ορισμένοι... τυχερούληδες, οι οποίοι δουλεύουν σε συγκεκριμένες υπηρεσίες που έχουν να κάνουν περισσότερο με οτ κοινό, θα δουλεύουν και απογεύματα! Μιλάμε για πλήρη ανατροπή και μεγάλη εντροπή της κυβέρνησης, η οποία προβαίνει σε τοιούτου είδους αλλαγές. Και η οποία υπολογίζει, λέει, - άλλη αισιόδοξη από κει - ότι με το που θα μεγαλώσει το ωράριο των δημοσίων υπαλλήλων, θα υπάρξουν οικονομικά οφέλη και επιπλέον, όπως είπε και ο κ. Ραγκούσης, που έχει γίνει «ειδικός», θα συμβεί το εξής καταπληκτικό: Θα εξοικονομηθούν 350.000 εργατοώρες, που αντιστοιχούν σε 45.000 προσλήψεις! Δηλαδή δεν θα προσλαμβάνανε, ας πούμε, άλλους 45.000 δημοσίους υπαλλήλους, που είχαν κατά νου να το κάνουν, θα μείνουν με αυτούς που έχουμε γιατί θα δουλεύουν περισσότερο! Εδώ λέμε πώς να σμικρυνθεί ο δημόσιος τομέας και το συγκριτικό πλεονέκτημα που... ανακάλυψε ο αρμόδιος υπουργός από την επιμήκυνση του ωραρίου είναι ότι δεν θα προσλάβουν άλλους 45.000 υπαλλήλους!
Τώρα βέβαια τι να πει κανείς; Άιντε να δούμε τι δημιουργικός οργασμός θα ενσκήψει στο Δημόσιο, επειδή θα κάθονται δυόμισι ώρες παραπάνω οι δημόσιοι υπάλληλοι στην υπηρεσία τους, με τη γνωστή δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Σαν να μην ξέρουμε πώς περνάνε την ώρα τους οι δημόσιοι υπάλληλοι στις υπηρεσίες. Αυτοί που θέλουν να δουλέψουν θα δουλέψουν, οι υπόλοιποι είτε 40 είτε 140 ώρες θα βρίσκονται στα πόστα τους, θα κάνουν αυτό που ξέρουν πολύ καλά να κάνουν, «λούφα και παραλλαγή». Θα μπαινοβγαίνουν στις υπηρεσίες για να κάνουν τις δουλειές τους, θα λιμάρουν τα νύχια τους, θα μιλάνε στο τηλέφωνο με τις ώρες, θα κάνουν τρία τέρμινα να πάρουν ένα χαρτί από δω και να το πάνε εκεί, θα ρίχνουν πασιέντζες στον υπολογιστή, θα χτυπάνε κάναν καφέ παραπάνω γιατί θα είναι περισσότερες οι ώρες, θα χτυπάνε κάρτα άλλοι για άλλους, θα φεύγουν νωρίτερα και θα φαίνονται ότι έφυγαν στην ώρα τους και, όλα αυτά, τέλος πάντων, τα οποία ξέρουν τόσο καλά και τόσο επιδέξια να κάνουν. Τι 37,5 ώρες, λοιπόν, τι 40; Απλώς θα πιάνονται επειδή θα κάθονται περισσότερες ώρες στην καρέκλα.
Αφήστε το άλλο, το καταπληκτικό. Που άκουσα κάποιον εκ των συνδικαλιστών να λέει ότι ήδη στην Ελλάδα οι δημόσιοι υπάλληλοι δουλεύουν πολύ γιατί σε άλλες χώρες της Ε.Ε. ισχύει το 35ωρο! Βέβαια, δεν ξέρω τι γίνεται ακριβώς σ’ αυτές τις χώρες. Αν οι δημόσιοι υπάλληλοι δουλεύουν ή τους δουλεύουν τους πολίτες, αλλά... Αλλά, ας δούλευαν και δω 35 ώρες, αν όντως δούλευαν όλοι. Και δεν νομίζω στις λοιπές ευρωπαϊκές ώρες να είναι τόσο διογκωμένος και τερατόμορφος ο δημόσιος τομέας όσο στην Ελλάδα, γιατί αποκλείεται να αποτέλεσε τέτοιο χωνευτήρι κομματικών ρουσφετιών επί 30 και πλέον χρόνια, όπως συνέβη εδώ.
Εν πάση περιπτώσει από τον Οκτώβριο λέει θα γίνουν οι αλλαγές για να ’χουν το χρόνο να προσαρμοστούν και να προσαρμοστούν, επίσης, και οι παιδικοί σταθμοί στα νέα δημοσιοϋπαλληλικά ωράρια.
Πάντως, να πούμε στον κ. Ραγκούση ότι και οι 37,5 ώρες αρκετές θα ήταν αν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν αποδοτικοί. Αν δούλευαν και δεν μας δούλευαν. Αυτό είναι το θέμα και το ζητούμενο επίσης.
