Ο χρόνος είναι το πολυτιμότερο αγαθό που έχουμε στη διάθεσή μας, αφού ο τρόπος με τον οποίο θα τον αξιοποιήσουμε συμβάλλει καθοριστικά στη σωτηρία μας.
Ο άνθρωπος με την είσοδό του στο χρόνο εισέρχεται στον προθάλαμο της αιωνιότητας. Αυτός είναι ο νόμος της ύπαρξής μας. Ο χρόνος αποκτάει το πραγματικό του νόημα, της ένωσης με την αιωνιότητα, μέσα στη θεανθρώπινη ζωή του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Αν μέσα στο χρόνο η επίγεια ζωή χωρίς τον Χριστό είναι φοβερή, ανόητη, και βασανιστική, πόσο περισσότερο ανόητη και βασανιστική είναι η αιωνιότητα. Κανένας χρόνος δεν έρχεται φέρνοντας τα αγαθά που επιθυμούμε, υλικά και πνευματικά. Όλα κατακτώνται με τον προσωπικό μας αγώνα και τη βοήθεια του Θεού. Χρειάζεται συνεχής αγώνας κατά της αμαρτίας, των πειρασμών, των παθών και των ακάθαρτων πνευμάτων, για ν’ ακούσουμε κι εμείς το «ευδούλε αγαθέ και πιστέ. Ε. τα ολίγαης πιστός επί πολλών σε καταστήσω είσελθε εις τη χαρά του Κυρίου».
Όλοι βρισκόμαστε στην κοιλάδα αυτή του κλαυθμώνος και ζούμε τη ρευστότητα και το ευμετάβολο των ανθρωπίνων πραγμάτων.
Αν μπορούσαμε να δεχτούμε τις θλίψεις και τις δοκιμασίες όπως και τις χαρές και τις δυστυχίες εάν αθέατες ευλογίες, τις αποτυχίες σαν αφανείς ευεργεσίες, τότε θα αποκτήσουμε άλλη βιοθεωρία και πνευματικό προσανατολισμό. Ο ίδιος ο Κύριος μας προϊδέασε ότι θα έχουμε θλίψεις, οι οποίες όμως δεν θα υπερβαίνουν τις ανθρώπινες δυνάμεις. Και ότι ο Θεός «ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκέιν». (Α΄ Κορ. Ί 13) μας λέγει ο Απ. Παύλος. Το μέλλον, που είναι μέρος του χρόνου είναι πάντοτε μία ελπίδα του παρόντος για τη διόρθωση του παρελθόντος.
Η πρωτοχρονιά είναι μία χρονική αφετηρία για ένα καινούριο ξεκίνημα.
Ας βάλουμε αρχή να πραγματοποιήσουμε την επιστροφή μας στον Θεό.
Στο χέρι μας είναι. Τα παιδιά τραγουδούν «πάει ο παλιός ο χρόνος...».
Διώχνουμε τον παλιό το χρόνο γιατί ουσιαστικά μας βαραίνουν τα λάθη μας και οι αμαρτίες μας. Υποδεχόμαστε τον καινούριο χρόνο με ευχές γιατί μέσα μας έχουμε ελπίδες βελτίωσης και οι ελπίδες είναι πάντοτε δεμένες με τον χρόνο. Ας επιστρέψουμε πίσω στον Κύριο και ο Κύριος γνωρίζει να περιφρουρεί τον λαόν Του. Ας αρχίσουμε να αποκτούμε θεολογικά κριτήρια πάντοτε με την καθοδήγηση της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας μας και να θεολογούμε την Ιστορία διακρίνοντας τη ζωντανή παρουσία του Χριστού μέσα σ’ αυτήν. Διακρίνοντας τις βουλές του Θεού που είναι η αγάπη Του, η σοφία Του και η δικαιοσύνη Του.
Το μέτρο που θα κρίνουμε την ιστορία δεν είναι το «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» που έλεγε ο σοφιστής Πρωταγόρας, αλλά πάντων χρημάτων μέτρον Χριστός. Ο Χριστός είναι το μέτρο που θα μετράμε τα πάντα.
Ο Χριστός είναι ο Κριτής και το κριτήριο της Ιστορίας.
Ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής που βλέπει και ακούει στην Αποκάλυψη επισημαίνει: «Και ήκουσα ενός εκ των τεσσάρων ζώων λέγοντος ως φωνή βροντής «έρχου», έλα, αποτείνεται προς τον Κύριον Ιησούν Χριστόν. Πού «έρχου;» Στην ιστορία. Στην ιστορία «έρχου» έλα. «Και είδον και να, ίππος λευκός, και ο καθήμενος επ’ αυτόν έχων τόξον και εδόθη αυτώ στέφανος, και εξήλθε νικών και ίνα νικήση».
Ο Χριστός θα νικήσει, είναι γραμμένο. Δεν θα νικήσουν οι δυνάμεις του κόσμου τούτου. Αυτή είναι η μεγάλη ελπίδα του πιστού, να έχει το Χριστό κριτήριο των πάντων στη ζωή του, να ελπίζει, να ευελπιστεί, και να χαίρεται που οι αγώνες του δεν χάνονται από τα τόσα δεινά και δυσάρεστα που συμβαίνουν στον κόσμο γιατί ο Χριστός θα είναι ο νικητής.
Μην αφήνουμε ποτέ τον Χριστό να φύγει από τη ζωή μας.
Καλή χρονιά και ευλογημένη από τον Κύριο.
Βλαχάκης Ευάγγελος
