Από τον Κώστα Χατζή
Ένα αναγκαστικό «κούρεμα» του προσωπικού μου χώρου εργασίας, εκτός από την φυσιολογική αναστάτωση που προκάλεσε στη συντεταγμένη ευταξία της Τρίτης Ηλικίας δυσκόλεψε και τη συνεπή δημόσια γραφή. Δεν έχασε η Βενετιά βελόνι, από αυτήν την πολύμηνη απουσία. Είναι εύκολη και καθησυχαστική αυτή η διαπίστωση. Ξεπερνιέται έτσι και η ύπουλη παγίδα που στήνει στον δημοσιογραφιά ο ύπουλος ναρκισσισμός... Δόθηκε, όμως, η ευκαιρία μιας επανασύνδεσης με φιλικά αναγνώσματα. Συντροφικά πια. Διαρκώς ερεθιστικά και ανανεωτικά. Ό,τι χρειάζεται για να ελαφρύνει ο βαρύς βηματισμός της Τρίτης Ηλικίας (και όχι μόνο αυτής...) προς τον «τρίτο δρόμο». Ξέρετε, δα, αυτόν που όσο τον διασχίζεις τόση σοβαροφάνεια αφήνεις πίσω σου...
Μαζί μου, από αυτό το πέρασμα, έφερα και δυο φίλους. Και, μάλιστα, σε ζωντανό «διάλογο», έτσι όπως μας τον έμαθαν. Ο ένας είναι ένας απλός πολίτης. Το «απλός» είναι περιττό γιατί, εξίσου απλά, ο «σύνθετος» πολίτης, εξ αντιδιαστολής, είναι ανοησία. Διαθέτει, όμως, ο πολίτης αυτό που πρώτος ο Κένεθ Γκάλμπρεϊθ, πριν δεκαετίες, ονόμασε «κοινό νου». Ο άλλος (η άλλη, αν θέλετε) διαθέτει κυρίως εξουσιαστική φιλοδοξία. Είναι πολιτικός, πολιτευτής, πολιτευόμενος, εξουσιαστής ή επίδοξος εξουσιαστής. Τα λοιπά προσόντα του, λίγο αργά ή και οδυνηρά, όποια κι αν είναι αυτά, τα δοκιμάζει η δημοκρατία. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει...
Για να στηθεί ένα σκηνικό η φαντασία επιτρέπει: τον πολίτη να βλέπει τηλεόραση. Και τον «άλλο», καλύτερα την «άλλη» για να προστεθεί ένα tonic, με μια τσιριχτή φωνή στο «γυαλί»... Ο «διάλογός» τους όπως έχει καταγραφεί.
-Εκείνη: Ο ελληνικός λαός θα ελευθερωθεί στις 19 του Φλεβάρη, με τις εκλογές...
-Πολίτης: Γιατί;
-Γιατί εκείνη την ημέρα θα νικήσει η Δημοκρατία!
-Στις προηγούμενες εκλογές ποια είχε νικήσει;
-Η Δημοκρατία πάλι!
-Δεν είναι καινούργιο, δηλαδή, να νικάει αυτή η Δημοκρατία;
-Όχι, αλλά πρέπει να ξανανικήσει. Στις 19 του Φλεβάρη η Δημοκρατία θα ξανανικήσει!
-Και γιατί να γιορτάσουμε μέσα στο καταχείμωνο; Καλύτερα δεν θα ήταν, ας πούμε, το καλοκαιράκι, μετά το Πάσχα;
-Η Δημοκρατία πρέπει να ξανανικήσει!
-Καλά η Δημοκρατία. Εμείς πότε θα νικήσουμε;
-Εσείς είστε η Δημοκρατία!
-Εγώ;
-Κι εσύ, ναι!
-Σ’ εσένα το λέει μήπως; (Στρέφεται και ρωτάει την κυρά, δίπλα του)
-Όχι, εσένα κοιτάει (Του απαντάει η κυρά).
-Εμένα;
-Εσένα κοιτάω, ναι. Και θα εξηγήσω γιατί είσαι εσύ η Δημοκρατία. Στα χρόνια, λοιπόν, που μας πέρασαν...
-Άσε τα αυτά! Ότι πέρασαν, πέρασαν. Πώς πέρασαν όμως;
-Θα φτάσω κι εκεί...
-Όχι! Έλα πρώτα εδώ και μετά πήγαινε όπου θες...
-Θα έρθω, λοιπόν, αφού επιμένεις, θα έρθω... Στα χρόνια που πέρασαν σπαταλήσαμε πολλά, παραπανίσια λεφτά...
-Και τι τα κάναμε αυτά τα παραπανίσια λεφτά;
-Ζήσαμε καλά. Καλυτέρεψε η ζωή μας!
-Ποια ζωή μας; Αφού καλυτέρεψε γιατί να ξαναχαλάσει;
-Εν πάση περιπτώσει δεν μπορώ και να παρακολουθώ τι κάνει ο καθένας τα λεφτά του. Πάντως, το κράτος έδωσε πολλά λεφτά!
-Ώρα είναι να μου πεις, πάλι, ότι «μαζί τα φάγαμε»...
-Όχι ακριβώς! Το θέμα διερευνάται κοινοβουλευτικά. Ίσως γίνει και εξεταστική επιτροπή με τον Πετσάλνικο, θεσμικά...
-Ωχ! Ωχ!
-Πάντως εσύ θέλω να ξέρεις ότι κάναμε την αυτοκριτική μας...
-Πώς και δεν την άκουσα;
-...Κι έχουμε όραμα για το μέλλον, σχέδιο για ανάπτυξη, με «λαϊκή συμμετοχή», με άλλο «μίγμα πολιτικής» για πρωτογενή πλεονάσματα... Δεν θα είναι «μνημονιακή», ούτε «αντιμνημονιακή» η πολιτική μας, αλλά πολιτική... «αμνημοσύνης»!
-Ωχ! Ωχ! Άρχισα να ανακατεύομαι με αυτό το «μίγμα της συμμετοχής»...
-Όλοι μαζί, λοιπόν, με δίκαιη κατανομή των βαρών...
-Ωχ! Ωχ! Και γιατί αυτό;
-Για να μπορέσουμε να ξαναβγούμε στις αγορές. Αυτές μας βοήθησαν να αναπτυχθούμε, μας στήριξαν με δάνεια, αυτές θα μας βοηθήσουν, θα μας στηρίξουν και πάλι!
-Δεν μου λες, ξέρεις από πού ήρθες;
-Βεβαίως! Με την ψήφο σου!
-Και ξέρεις κατά πού πας;
-Μαζί θα πορευτούμε, πάλι με την ψήφο σου!
-Και, δεν μου λες, στις 10 του Δεκέμβρη, μετά το Euro group, ξέρεις τι θα μου πεις;
-Ε;
-Συμπάθα με, έχεις μάνα, αδελφή ή θειά;
-Άσε το! Μη το πεις! Μη συνεχίζεις! Άσε να το πει ο αναγνώστης, αν θέλει!
(Η κυρά του πολίτη ήταν).
xatzis@hotmail.com
