* Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Εκαταμιεύεται, όπως όλα δείχνουν, η 6η δανειακή δόση για την Ελλάδα, μετά από μεγάλες φασαρίες και κλυδωνισμούς, μετά από απειλές και φοβέρες για έξοδο της χώρας μας από την Ευρωζώνη σε περίπτωση που δεν αποδεχθούμε τους ταπεινωτικούς όρους των Ευρωπαίων εταίρων και του ΔΝΤ. Εκταμιεύεται ένα ακόμη ποσό για τη χώρα μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, με συνεχείς διαπραγματεύσεις, οδηγίες για τον σχηματισμό της συμφέρουσας για αυτούς κυβέρνησης, αλλά και νουθεσίες σχετικά με πώς θα αντεπεξέλθουμε στους όρους και τις προϋποθέσεις που έχουν τεθεί, αλλά προπαντός πώς θα πειστεί λαός να μην αντιδρά. Η 6η δανειακή δόση θα χρησιμοποιηθεί ανάμεσα στα άλλα και για την πληρωμή των συντάξεων και μισθών στο Δημόσιο, αλλά και για την κάλυψη των οικονομικών κενών που από χρόνια έχουν δημιουργηθεί από τις αναρίθμητες σπατάλες, τη διαφθορά και τις μίζες. Όλη αυτή η αναταραχή που δημιουργήθηκε για τη δόση είχε σοβαρές επιπτώσεις στη λειτουργία της χώρας αφού η ανασφάλεια, οι φοβίες αλλά και ο πανικός απέναντι στο ενδεχόμενο της χρεοκοπίας, προκάλεσαν αναστάτωση και τάσεις φυγής. Είναι πλέον μια πραγματικότητα στην Ελλάδα το διογκούμενο ποσοστό ανεργίας, ο πληθωρισμός αλλά και η υποαπασχόληση που πλέον έχουν ξεπεράσει κάθε επιτρεπτό όριο. Οι δε συμβάσεις εργασίας όχι απλά έχουν καταστρατηγηθεί αλλά έχουν μπει με συνοπτικές διαδικασίες στο περιθώριο. Στα πλαίσια αυτά, η ΓΣΕΕ, με επείγουσα επιστολή της πριν από μερικές ημέρες κατέθεσε συμπληρωματική Προσφυγή στη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας κατά των νέων μέτρων του νόμου 4024/2011, που παραβιάζουν τα θεμελιώδη συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων που προστατεύονται από τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας. Η νέα Προσφυγή εντάσσεται στη διαδικασία που ήδη από τον Ιούλιο του 2010 έχει ξεκινήσει η Συνομοσπονδία, καταγγέλλοντας τις παραβάσεις μιας σειράς Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας με τα νομοθετικά μέτρα της κυβέρνησης για την εφαρμογή του μηχανισμού δανεισμού της χώρας. Η κατάσταση πάντως με τις συλλογικές συμβάσεις έχει εκτραχυνθεί, καθώς πλέον καμία τέτοια σύμβαση δεν τηρείται από τις εργοδοσίες, που εν μέσω κρίσης είτε βρήκαν την ευκαιρία και το άλλοθι για να απολύσουν κόσμο, είτε προχώρησαν σε σημαντικές περικοπές γιατί πολύ απλά δεν τα έβγαζαν πέρα. Η προσωρινή κυβέρνηση «συνεννόησης», πάντως, φαίνεται πως πετυχαίνει τον στόχο της, που δεν είναι άλλος παρά η υλοποίηση των αποφάσεων για τη δανειακή σύμβαση. Μετά από όλους αυτούς τους ουσιαστικά τεχνητούς εκβιασμούς, με μια σειρά από εντολές και υπογραφών που έπρεπε να υλοποιηθούν, οι Eυρωπαίοι εταίροι δίνουν το πράσινο φως για την εκταμίευση της 6ης δόσης. Ούτως ή άλλως, πάντως, η δόση αυτή θα εκταμιευόταν καθώς τα σενάρια δεν μιλούσαν για αποπομπή της χώρας από την Eυρωζώνη, όσες πληροφορίες και να έκαναν λόγο περί του αντιθέτου. Η εγκατάλειψη της χώρας δεν θα γίνει αυτή τη χρονική στιγμή. Εξάλλου, τα συμφέροντα δεν υποδεικνύουν κάτι τέτοιο. Όλα δείχνουν πως για μια ακόμη φορά ο ντόρος για την εκταμίευση των χρημάτων επικάλυψε τις φωνές για το μακροχρόνιο μαρτύριο που θα επακολουθήσει του δανεισμού, ένας δανεισμός που φαντάζει στα μάτια πολλών ως σωσίβιο μετά τις αλλεπάλληλες απειλές για αποβολή από τη νομισματική Ένωση. Και δεν είναι τυχαία τα γκάλοπ και οι δημοσκοπήσεις που αναδεικνύουν πανηγυρικά την επικράτηση του ευρώ στις συνειδήσεις των πολιτών. Ήρθαν την κατάλληλη ώρα, όταν οι πολίτες έπρεπε με κάποιον τρόπο να πεισθούν για την αναγκαιότητα της υπογραφής της δανεικής σύμβασης. Η αποθέωση του νομίσματος αυτού και η υπεροχή του σε βάρος της δραχμής – εφιάλτη, έχει βάλει τις βάσεις για την ανοχή απέναντι στους όποιους όρους συνοδεύουν την παραμονή στην Ευρωζώνη και υπαγορεύει το μέλλον των επόμενων γενεών αναφορικά με το αντίτιμο που πρέπει να καταβληθεί, προκειμένου να μην επιστρέψουμε σε «παλιές καταστάσεις» που κανείς δεν επιθυμεί. Και το αντίτιμο αυτό είναι πολύ μεγάλο, από σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις μέχρι εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας και «καπέλωμα» των αποφάσεων των όποιων κυβερνητικών σχημάτων (κυβερνήσεις «συνεργασίας, «εθνικής σωτηρίας», «συναίνεσης» ή όπως αλλιώς θέλετε, πέστε το). Το αντίτιμο αυτό θα το καταβάλλουν οι αμέσως επόμενες γενεές που το μέλλον τους θα είναι από χλωμό έως σκοτεινό. Η 6η δόση λοιπόν δεν θεωρείται άδικα το κομβικό σημείο πέρα από το οποίο οι αποφάσεις που θα παρθούν θα είναι καταλυτικές για τη συνέχεια. Η αρχή έγινε από όλη αυτή τη φασαρία που προηγήθηκε πριν από την απόφαση για την καταβολή ή μη του ποσού. Η συνέχεια αναμένεται ιδιαίτερα κρίσιμη αφού από την αποδοχή ή όχι των όρων που τη συνοδεύουν από τους ίδιους τους πολίτες θα κριθεί το κατά πόσο θα ισχύσει το νέο στάτους αναφορικά με την πορεία των οικονομικών της χώρας. Με λίγα λόγια, αν και κατά πόσο οι απειλές και οι φοβέρες για έξοδο από την Ευρωζώνη έχουν πιάσει τόπο.
