* Γράφει ο Αλέξης Πολίτης
Η κυβέρνηση εθνικής καρέκλας είναι πλέον γεγονός. Δώσαμε από μια καρέκλα σε όλους, μήπως το βουλώσουν, κατευνάσουν την αέναη ματαιοδοξία τους, στρώσουν κάτω τον πισινό τους και σώσουν την έρμη και πολύπαθη πατρίδα. Μια κίνηση για πολλούς ορθή, ανατρεπτική και ρηξικέλευθη, για άλλους προβληματική και για κάποιους τρίτους απλά κουκουρούκου.
Όλες τούτες τις ημέρες γράφτηκαν και δημοσιεύθηκαν πολλά και εξαιρετικά κείμενα για όλα τα γούστα από γεννησιμιού της νέας κυβέρνησης. Θεωρώ δε ότι οι κοινωνικοπολιτικές πτυχές του νέου αυτού εγχειρήματος έχουν αναλυθεί τόσο επισταμένα και πλουραλιστικά, που οποιοδήποτε αρθρογραφικό πόνημα κινδυνεύει άθελά του να χαρακτηριστεί ως ένα άχαρο copy-paste.
Υπάρχει ωστόσο ένα κομμάτι που λείπει από το παζλ και το καθιστά ημιτελές. Μια πτυχή που δεν έχει θιχθεί ακόμα και την οποία θα σπεύσω να μοιραστώ μαζί σας, κατοχυρώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την ευρεσιτεχνία μου... Κανείς δεν μίλησε για τις πρωτοφανείς επιστημονικές προεκτάσεις του νεογέννητου πολιτικού σχηματισμού, που είναι υπαρκτές και ανατρέπουν θεμελιώδη δεδομένα.
Εξηγούμαι. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει ιατρική αντίληψη, από τότε δηλαδή που η Τζοβάνα Φραγκούλη έπαιζε σε σίριαλ, για πρώτη φορά ιάθηκαν σωρεία «δύσκολων» παθολογιών και ψυχιατρικών νοσημάτων όχι με τη βοήθεια της επιστήμης μου ή της φαρμακοκινητικής. Αλλά με την ωμή χορήγηση μιας καρέκλας. Ιατρική – Εξουσία άσος ημίχρονο, διπλό τελικό και ιδού οι αποδείξεις:
Λαρυγγίτιδα, βαρηκοΐα. Αν ήταν ο σύντροφος της ζωής σου, θα τον προέτρεπες να παρακολουθήσει μαθήματα ορθοφωνίας, όπως σοφά έπραξε και η Ευγενία, σύμφωνα με δήλωσή της. Αν ήταν ο Μανούσος Μανουσάκης, η αγαπημένη σειρά των 90’s «Ψίθυροι Καρδιάς» δεν θα ονομάζονταν ποτέ έτσι, αλλά «Σκούξιμο Καρδιάς» ή αν προτιμάτε «Διαπασών Καρδιάς». Αν ήταν ο ένοικος του διπλανού διαμερίσματος, οι ωτοασπίδες θα μετατρέπονταν αυτόματα στο αγαπημένο σου αξεσουάρ, για να μην πω ότι θα σκεφτόσουν σοβαρά τη μετακόμιση. Αν ήταν ανταγωνιστής έμπορος στον απέναντι πάγκο της λαϊκής, δεν θα είχες καμία τύχη να πουλήσεις ούτε μαρουλόφυλλο, αφού σύμφωνα με τον άγραφο κανόνα του παζαριού «δυνατότερη φωνή, πάγκοι αδειανοί».
Κι όμως, ο θεός της καρέκλας δεν είχε πει ακόμη την τελευταία του παρόλα. Άμπρα κατάμπρα και τζουμ ταρατατζούμ ψέλλισε, σουσάμι άνοιξε πρόσταξε και η προσωποποίηση της ηχορύπανσης, ο φόβος κι ο τρόμος των ντεσιμπελόμετρων της γης, ο Άδωνις της καρδιάς μας πλέον μιλάει ήρεμα, ψιθυριστά, πολιτισμένα, γλυκά και τρυφερά. Η μόνιμη λαρυγγίτιδά του και η εν δυνάμει βαρηκοΐα μας θεραπεύθηκαν χωρίς φάρμακα, βότανα και λοιπά μαντζούνια. Απλά υφυπουργοποιώντας τον. Θαύμα!
Επιχείλιος έρπητας, Αγχώδεις εκδηλώσεις, Κρίσεις πανικού, Υστερίες, Υπερτασικές Κρίσεις, Εμφράγματα του μυοκαρδίου, Οξέα κοιλιακά άλγη. Όλες οι παραπάνω παθολογικές καταστάσεις είναι σαφώς συνδεδεμένες, άλλες λιγότερο, άλλες περισσότερο κι άλλες αποκλειστικά, με την ψυχική σφαίρα του ασθενούς. Συνθήκες έντονης συναισθηματικής φόρτισης, στρεσογόνες, ψυχοφθόρες και συγκινησιακά επιβαρημένες αποτελούν το υπόβαθρο εμφάνισης μιας εκ των προαναφερθέντων νόσων.
Η αρχή έγινε με τον πιο διάσημο έρπητα από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Εμφανίστηκε στο πρόσωπο του Παπανδρέου στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο μετά την υπαγωγή μας στο μνημόνιο. Μιλάμε για το πρώτο case report Έλληνα πολιτικού καταβεβλημένου από το στρες.
Οι αγχώδεις εκδηλώσεις συνεχίστηκαν καθ’ όλη την πορεία της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Λίγο πριν το πολυπόθητο ραντεβού με τη γυναικάρα των ονείρων τους (λέγε με Εξουσία), υπουργοί και βουλευτές του κόμματος κονόμησαν ένα μεγάλο αποκρουστικό σπυρί στη μύτη, και μαζί του τόνους άγχους και ανασφάλειας για τη μη αναμενόμενη και διαφαινόμενη χλαπάτσα.
Κρίσεις πανικού πολλές, η εξαγγελία του δημοψηφίσματος όμως μια...
Οι υστερικοί ασθενείς χαρακτηρίζονται από τάση για φαντασιώσεις, επιφανειακές και συχνά ψευδείς κρίσεις και από συμπεριφορά τυπικά παιδική. Αντώνη μήπως σου θυμίζω τη στάση κάποιου τα τελευταία δύο χρόνια; Μήπως λέω...
Ανάμεσα στα περιστατικά που κατεγράφησαν στον πόλεμο των Βρυξελλών, ξεχώρισαν οι υπερτασικές κρίσεις που θα ζήλευε κι ο συχωρεμένος ο παππούς μου, καρδιοπάθειες και εμφράγματα που θα τραγούδαγε ο Ζαφείρης ο Μελάς και κοιλόπονοι μεγάλων κοιλιών...
Ως εκ θαύματος, τώρα με την κυβέρνηση Παπαδήμου όλες τούτες οι παθήσεις πήραν θέση στο χρονοντούλαπο της θεραπευτικής, πλάι στη λέπρα και τη Σπιναλόγκα, μιας και αποτελούν πλέον παρελθόν, για να τις διηγούμαστε κάποτε και να γελάμε. Η ψυχοσωματική υγεία των εξουσιαζόντων έχει αποκατασταθεί 100% με μηδενική ιατρική δαπάνη και συμμετοχή. Τα χαμόγελα επέστρεψαν στα παλιά στέκια της Βουλής, κανείς δεν ξανανόσησε ποτέ και οι συμβεβλημένοι με το «ταμείο πολιτικών» γιατροί (sic) καίνε τα πτυχία τους στο Σύνταγμα ως άλλοι αγανακτισμένοι, διαμαρτυρόμενοι για τις αναδουλειές. Θυμηθείτε τα γαλήνια, λυτρωμένα, σχεδόν σε νιρβάνα πρόσωπα που αποθανάτισε ο φακός πριν μέρες στις τελετές παράδοσης - παραλαβής των νέων υπουργών. Η καρέκλα το ξανάκανε το μαγικό της, με την ιατρική απλό παρατηρητή...
Δεν μεταβλήθηκε η υγεία της Αριστεράς μας, η οποία παρέμεινε ως είχε και πριν τη συγκυβέρνηση: «Κάτι σαν» Αριστερά. Και το λέω με πόνο ψυχής. Για την ιστορία να σημειώσω ότι ο μόνος που χρησιμοποίησε επιτυχώς το «κάτι σαν» χαρακτηριστικό του, την τελευταία εικοσαετία, ήταν ο Αμερικανός πρώην φόργουορντ του Ολυμπιακού Walter Berry, που με το «κάτι σαν σουτ» του έκανε τα αντίπαλα καλάθια να στενάζουν. Η δική μας «οιονεί» Αριστερά με παλαιομοδίτικες γηπεδικές αερολογίες τύπου «Ταξικά τα μέτρα, ταξική και η πάλη, πάμε για ανατροπή και κοινωνία άλλη», δίχως απτές και υλοποιήσιμες προτάσεις, δεν μπορεί να κριθεί ούτε ιατρικά, ούτε σοβαρά.
Συμπερασματικά θα καταλήξω λέγοντας ότι από ιατρικής απόψεως η συγκυβέρνηση κάνει αδιαπραγμάτευτα καλό στην υγεία.
Των πολιτικών.
Γιατί για τη δική μας, δεν είμαι και τόσο σίγουρος...
Ο Αλέξης Πολίτης, είναι ιατρός του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων νομού Λαρίσης
Ε-mail επικοινωνίας: alexispolitis@hotmail.gr
