Με αφορμή το άρθρο του κ. Αθανασίου, μέλος του ΣΥΝ Τυρνάβου, στο φύλλο της Ελευθερίας την Παρασκευή 18/11/2011, που κάνει μια «εκτίμηση» των πολιτικών εξελίξεων και ο λόγος του -αρχικά- «κυριολεκτικά» κατακεραυνώνει τα αστικά κόμματα, στη συνέχεια αρχίζει την ίδια χιλιογραμμένη ιστορία για «ενότητα» της αριστεράς και εγκαλεί το ΚΚΕ.
«Συνασπισμό εξουσίας από τις προοδευτικές δυνάμεις» ζητάει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για να αναδειχτεί κυβέρνηση και να ασκήσει δήθεν φιλολαϊκή πολιτική. Μάλιστα, αθροίζει μήλα με πορτοκάλια και λέει ότι οι δυνάμεις που θα συγκροτήσουν αυτόν το «συνασπισμό» είναι ήδη πλειοψηφία στις δημοσκοπήσεις. Βάζει, δηλαδή, στο ίδιο τσουβάλι το ΚΚΕ, που έχει αντιμονοπωλιακή στρατηγική, με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και άλλες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, πολλές από τις οποίες, όπως η ΔΗΜΑΡ, πρώην συνιστώσα του ΣΥΝ, και οι Οικολόγοι Πράσινοι, δηλώνουν ότι στηρίζουν τη σημερινή συγκυβέρνηση, που θα εφαρμόσει τα πλέον αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και άλλες δυνάμεις που αναπαράγουν αυταπάτες για ένα «καλό ΠΑΣΟΚ».
Ο συνασπισμός που επιδιώκει έχει καθαρά εκλογίστικο χαρακτήρα, αφού εκεί υποτάσσει τη στρατηγική του ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, σπέρνοντας αυταπάτες ότι μπορούν να υπάρξουν φιλολαϊκές αλλαγές μέσα από τον κοινοβουλευτικό δρόμο, με το λαό αποκλειστικά στο ρόλο του ψηφοφόρου και χωρίς ριζικές ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Ισχυρίζονται μάλιστα ότι «αφού γίνουν εκλογές και διώξουμε τους μνημονιακούς... και η συνεργασία δεν προχωρά περαιτέρω να προκηρύξουν εκλογές βάζοντας τις διαφορές των συνεργάζομενων (εν. «αριστερές» δυνάμεις) στην κρίση του λαού και ο Λαός να δώσει λύση. Τι πιο δημοκρατικό από αυτό».
Τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση; Ισχυρίζονται ότι θα επαναδιαπραγματευθεί τα δάνεια, θα κάνει αναδιανομή του πλούτου, θα διεκδικήσει τη διαγραφή μέρους του χρέους. Καταρχήν, αναγνωρίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι ο λαός πρέπει να πληρώσει μέρος του χρέους, για το οποίο όμως καμιά ευθύνη δεν έχει, αφού είναι όλο της πλουτοκρατίας. Και επιπλέον τρέφει και αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι σε συνθήκες κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος θα μπορούν να κερδίσουν και οι εργαζόμενοι και το κεφάλαιο. Εδώ σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης τα προηγούμενα χρόνια δεν κέρδισαν τίποτα οι εργαζόμενοι. Εκτός και αν εννοoύν τις ΓΣΣΕ, αύξησης 70 λεπτών, που υπέγραφε η ΓΣΕΕ με τη στήριξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΕΒ!
Με ποιο δεδομένο θα διαπραγματευτεί; Οτι στρατηγικός στόχος της κυβέρνησης είναι να παραμείνει η χώρα στο «σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης», όπως ξεκάθαρα δήλωσε τις προάλλες ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, μέσα στην ΕΕ πάση θυσία και με οποιοδήποτε κόστος για το λαό. Ο,τι λένε σήμερα το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., η ΔΗΜΑΡ, η Μπακογιάννη, οι Οικολόγοι, ο Δημαράς και οι άλλοι, όλοι θιασώτες του ευρωμονόδρομου και γι' αυτό κόμματα του συστήματος. Με ποιους θα διαπραγματευτεί; Με την Κομισιόν, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και τις κυρίαρχες δυνάμεις στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα της Ευρωζώνης, αφού εκεί θέλει να παραμείνει και με αυτούς πρέπει να κάνει τις συνεννοήσεις για τα δάνεια και το χρέος.
Λέει, δηλαδή, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι η «προοδευτική κυβέρνηση», όταν εκλεγεί, θα πάει στην τρόικα και, σε συνεννόηση μαζί της, θα πετύχει συμφωνία για μείωση των οφειλών για τα δάνεια, νέα φθηνότερα δάνεια και «κούρεμα» του χρέους. Μετά απ' όλα αυτά, οι ιμπεριαλιστές - εταίροι, καπιταλιστές, τραπεζίτες και λοιποί θα συμφωνήσουν και με την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, όπως διακαώς επιθυμεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ! Πρόκειται για παραμύθια της Χαλιμάς. Και διαγραφή του χρέους, και φιλολαϊκά μέτρα, και παραμονή στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ, δεν γίνεται. Η ιμπεριαλιστική ΕΕ και Ευρωζώνη είναι εχθρός του λαού και ασύμβατη με τα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ανάγκες.
Αν, με τη φορολογία και τα άλλα φιλεργατικά μέτρα που λέει ότι θα πάρει, πλήξει την κερδοφορία του καπιταλιστή, τότε πλήττει και την ανταγωνιστικότητά του. Πώς θα υποχρεώσει τον καπιταλιστή να διατηρήσει τη δραστηριότητά του στην Ελλάδα, αν ο ίδιος εκτιμήσει ότι πλήττεται η ανταγωνιστικότητά του και αποφασίσει να μεταφέρει τα κεφάλαιά του σε χώρες με καλύτερους για τον ίδιο όρους, αφού η ΕΕ του διασφαλίζει αυτή τη δυνατότητα, με τις τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχτ;
Είναι εξόφθαλμες οι αυταπάτες που καλλιεργεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για δήθεν φιλεργατικά - φιλολαϊκά μέτρα εντός της ΕΕ και με καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Η Ε.Ε. και οι κυβερνήσεις της, όχι μόνο δεν μπορούν να νομοθετήσουν στην κατεύθυνση της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, αλλά επιπλέον δεν μπορούν πλέον να κάνουν ούτε τις ελάχιστες παραχωρήσεις και ελιγμούς απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια που κλιμακώνεται, αφού η κρίση είναι βαθιά και δεν αντιμετωπίζεται με τα εργαλεία του παρελθόντος.
Και διερωτώνται: «Δεν είναι σοσιαλισμός που επαγγέλεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ανατροπή του αστικού και καπιταλιστικού συστήματος; Γιατί λοιπόν μας κατηγορεί το ΚΚΕ για διαχειριστή του συστήματος;». Ακριβώς. «Επαγγέλεται» τον σοσιαλισμό ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τον υποστηρίζει και δεν τον υπερασπίζει, όπως και δεν τον υπερασπίστηκε πότε. Δεν υπερασπίστηκε ποτέ το σοσιαλισμό και την ανωτερότητά του σε σχέση με το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα. Στις κατακτήσεις που είχε για τους λαούς πριν τις αντεπαναστάσεις 89-91 (με τα όποια λάθη και αδυναμίες του) στην Παιδεία, την Υγεία, τη Λαϊκή στέγη, τον Αθλητισμό, τον Πολιτισμό, την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Απεναντίας εχθρεύεται την ταξική πάλη και τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών αγώνων στον καπιταλισμό. Η ρητορεία του για διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής», που σε συνθήκες αστικής εξουσίας ταυτίζεται με την ταξική συνεργασία, είναι υπονομευτική με το κίνημα και συνιστά ένα ακόμα σημείο σύγκλισης των οπορτουνιστών με τα αστικά κόμματα.
Ο ίδιος ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε «εξαλλοσύνες» τις απεργιακές μάχες των ναυτεργατών, τη σύγκρουση δηλαδή με τους εφοπλιστές και τα κόμματά τους. Όσο για τα περί Λένιν για τη ΝΕΠ και Οκτωβριανή Επανάσταση ας τα αφήσουν κατά μέρος. Αυτοί, που εδώ και δεκαετίες, τα έχουν αποκηρύξει.
Για να διαγραφεί το χρέος, χρειάζεται αποδέσμευση από την Ε.Ε. με λαϊκή εξουσία, που θα το διαγράψει ολόκληρο και μονομερώς, χωρίς να υπολογίζει καμιά τρόικα και καμιά καπιταλιστική εξουσία, αφού το χρέος είναι της πλουτοκρατίας και δεν το αναγνωρίζει ο λαός. Για να υπηρετεί η οικονομία τις ανάγκες του λαού, χρειάζεται κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, κεντρικός σχεδιασμός και εργατικός κοινωνικός έλεγχος. Χρειάζεται τα κλειδιά της παραγωγής και ο φυσικός πλούτος να βρίσκεται στα χέρια του λαού, να τον αποσπάσει από τους καπιταλιστές, να τους αφαιρέσει την πολιτική εξουσία. Να γιατί, ανεξαρτήτως από προθέσεις, οποιαδήποτε κυβέρνηση δε θέτει σαν στρατηγικό στόχο τη σύγκρουση με την εξουσία της πλουτοκρατίας και την ανατροπή της, είναι καταδικασμένη να ασκεί διαχείριση προς όφελος των μονοπωλίων και σε βάρος του λαού. Ο λαός έχει πείρα από τέτοιες κυβερνήσεις, δεξιές, κεντρώες, ψευτοαριστερές, κεντροαριστερές, μονοκομματικές και συνεργασίας, είτε στην Ελλάδα, είτε σε άλλες χώρες. Συμφέρον του είναι να παραμερίσει τα αναχώματα. Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, για το εμπόδισμα των αντιλαϊκών μέτρων, για Λαϊκή εξουσία και Οικονομία.
Λαζαρίδης Βασίλης
μέλος του Γραφείου της ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ
