Του Βασιλείου Χ. Στεργιούλη, θεολόγου
Στον απόηχο της πρόσφατης (10/11/2011) εκδήλωσης παρουσίασης του υπό τον τίτλο «Πατήρ Σεραφείμ Δημόπουλος (1937 - 2008). Ένας ασκητής μέσα στο σύγχρονο κόσμο» καλαίσθητου και αξιόλογου από πλευράς περιεχομένου βιβλίου, το οποίο εξέδωσε ο φιλανθρωπικός σύλλογος της πόλης μας «Ιωάννης ο Χρυσόστομος» ας επιτραπεί να εκθέσουμε τις ακόλουθες σύντομες σκέψεις:
Η εκδήλωση έγινε στο «Χατζηγιάννειο» Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λαρισαίων και στέφθηκε από επιτυχία. Κατ΄ αυτήν αποδόθηκαν επιτυχώς επίκαιροι εκκλησιαστικοί ύμνοι από το Θεσσαλικό Βυζανττινό Χορό με χοράρχη τον κ. Ηλία Παπαδόπουλο. Ακολούθησαν ομιλίες σχετικές με τη ζωή και τη δράση του μακαριστού π. Σεραφείμ από τους π. Νικόδημο Γαλιάτσο, π. Νεκτάριο Τσεκούρα και π. Σεραφείμ Δεληγιάννη. Στο τέλος έγινε προβολή οπτικοακουστικού υλικού, σχετικού με τη ζωή και τη δράση του π. Σεραφείμ Δημοπούλου.
Η εκδήλωση ικανοποίησε το πολυπληθές ακροατήριο, το οποίο κατέκλυσε κυριολεκτικά την αίθουσα διαλέξεων του «Χατζηγιάννειου» Πνευματικού Κέντρου και τους γύρω χώρους «μέχρις έξω στο πεζοδρόμιο» κατά τη χαρακτηριστική έκφραση του ρεπορτάζ της «Ελευθερίας».
Απόδειξη της ικανοποίησης του πολυπληθούς ακροατηρίου αποτελεί το γεγονός ότι όλος ο κόσμος παρέμεινε ως το τέλος της δίωρης εκδήλωσης παρακολουθώντας - πολλοί μάλιστα όρθιοι έξω στο κρύο - με αδιάπτωτο το ενδιαφέρον, προσήλωση και συγκίνηση το πρόγραμμα, το οποίο αποκάλυπτε σταδιακά και κατ΄ ολίγον πλευρές της προσωπικότητας του μακαριστού λευΐτη. Αποκάλυπτε πτυχές της σημαντικής ποιμαντικής και κοινωνικής δραστηριότητας και της προσφοράς του στην κοινωνία και στον κουρασμένο κόσμο μας, η οποία συνεχίζεται βέβαια και σήμερα από τους άξιους συνεργάτες του, σε μικρότερη όμως κλίμακα. Γι΄ αυτό μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι ο μακαριστός π. Σεραφείμ εξακολουθεί να ευεργετεί και μετά θάνατον τον κόσμο.
Κατάπληκτοι πληροφορούμασταν οι ακροατές άγνωστες πλευρές της αθόρυβης ιεραποστολικής και κοινωνικής δραστηριότητας του ταπεινού κληρικού της τοπικής μας Εκκλησίας, ο οποίος εφάρμοσε στη ζωή του το «Λάθε, βιώσας». Και αποχαιρέτισε τον κόσμο μας αφήνοντας καταπληκτικό ποιμαντικό και ιεραποστολικό έργο.
Έζησε στο ταπεινό, σαν περιστερεώνα, ερημητήριό του, χωρίς καν τις στοιχειώδεις ανέσεις, αλλ΄ όμως διακόνησε ψυχές «υπέρ ων Χριστός απέθανε». Διαιτώμενος, λιτότητα και βιώνοντας με τον δικό του τρόπο το Ευαγγέλιο, πρόσφερε με απλότητα και καλοσύνη το λόγο του Θεού σε ημεδαπούς και αλλοδαπούς. Το ερημητήριό του, παρότι ήταν έξω από τη Λάρισα, κοντά στις φυλακές της πόλης, ήταν πόλος έλξης πολλών συμπολιτών μας και αλλοδαπών, που κατέφευγαν εκεί, για να αποφορτιστούν από το βάρος της αμαρτίας και να καθοδηγηθούν πνευματικά. Να στηριχθούν στις δυσκολίες και στα δεινά της ζωής, που δεν έχουν τελειωμό κατά τον αλησμόνητο «άγιο των γραμμάτων μας» Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Το μεγάλο, αλλά αθόρυβο πνευματικό έργο του π. Σεραφείμ, δεν εξαντλείται στα δύο μαθητικά οικοτροφεία, που ίδρυσε και λειτούργησε στον Παλαμά Καρδίτσης και στην πόλη μας. Ούτε στον βρεφονηπιακό σταθμό, που και σήμερα λειτουργεί στη συνοικία της Νεάπολης, αλλά στην ποικίλη βοήθεια και συμπαράστασή του με χρήματα και τρόφιμα σε κάθε ενδεή και εμπερίστατο. Ακόμη και σε ανθρώπους, όπως οι αλλοδαποί που περνούσαν τις κρύες νύχτες του χειμώνα άσιτοι και χωρίς θέρμανση κάτω από τη γέφυρα του Πηνειού ποταμού. Ετοίμαζε φαγητά, αγόραζε ψωμιά και τα έστελνε εκεί με ανθρώπους του, για να κορέσει την πείνα τους.
Το ενδιαφέρον του για τον πάσχοντα συνάνθρωπο επεκτάθηκε και πέρα απ΄ την πόλη και την πατρίδα μας. Έφτασε ως την Αφρική και συγκεκριμένα ως την Ιερά Μητρόπολη Ειρηνουπόλεως, την Ουγκάντα, την Τανζανία, την Γκάνα, τη Μαγδαγασκάρη, το Ζαΐρ, αλλά κι ως την Κορέα, ως το Κατιγιάρ της Ινδίας (σε καταυλισμό του οποίου φιλοξενούνταν δυο χιλιάδες λεπροί). Έστελνε τρόφιμα σε παιδικό σταθμό στη γειτονική μας Γιουγκοσλαβία (Μητρόπολη Βράντε) και στην Αλβανία (Ιερές Μητροπόλεις Κορυτσάς και Βερατίου). Με συγκίνηση ο π. Βασίλειος, ιερέας στην Κορυτσά, που βοηθούνταν σημαντικά από τον μακαριστό Γέροντα, παρέστη στην κηδεία και στο μνημόσυνό του. Και ένωσε τις προσευχές του μ΄ εκείνες των πιστών της πόλης μας, που ευγνωμόνως κύκλωναν το φέρετρό του. Άνθρωποι, που είχαν ευεργετηθεί ποικιλοτρόπως από τον π. Σεραφείμ. Και τον θρηνούσαν περισσότερο κι από πατέρα και αδελφό. Έκλαιγαν τον απορφανισμό τους. Οδύρονταν για τη στέρησή του. Και φώναζαν τι θ΄ απογίνουν τώρα.
Όλα αυτά και πολλά άλλα στιγμιότυπα από την αθόρυβη, μα ιδιαίτερα σημαντική ηθικοπνευματική και κοινωνική δράση του π. Σεραφείμ, που κατατέθηκαν στην εκδήλωση με απλότητα και ειλικρίνεια, κράτησαν, όπως αναφέραμε, αδιάπτωτο το ενδιαφέρον και την προσοχή των ακροατών. Προκάλεσαν την κατάπληξη και τη συγκίνησή τους. Κάποιοι δάκρυσαν. Και δόξασαν τον Θεό, που αναδεικνύει ανθρώπους με πλήρη αφοσίωση σ΄ Εκείνον και στον άνθρωπο.
Γενικά η μεγάλη κοσμοσυρροή και όλη η πνευματική ατμόσφαιρα που δημιούργησε η εκδήλωση, κατέδειξαν ότι και στην εποχή μας, εποχή ηθικοπνευματικής κρίσης και διαφθοράς, υπάρχουν Άνθρωποι με κεφαλαίο Α. Ευγενείς ψυχές, που θυσιάζουν τα πάντα για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού. Και για να θεραπεύσουν το κοινωνικό σώμα. Υπάρχουν κληρικοί με ιεραποστολική φλόγα και θερμουργό ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, που ζουν μόνοι κι έρημοι, σταυρικά και θυσιαστικά, για να ευεργετούν ποικιλοτρόπως την κοινωνία. Κληρικοί που βαδίζουν στα ίχνη Εκείνου και του μεγάλου αγωνιστή και ιδεολόγου Αποστόλου Παύλου και εφαρμόζουν το λόγο του «ως πτωχοί πολλούς δε πλουτίζοντες» (Β΄ Κορινθ. 6,10). Κληρικοί, που ενδιαφέρονται περισσότερο για τους έμψυχους ναούς. Για την πνευματική καλλιέργεια και τη θεραπεία ψυχών και σωμάτων. Και αναδεικνύονται έτσι «χριστοφόρων ναών οικοδόμοι, ουρανίων αθλητών επιμεληταί».
Αυτοί οι ένθεοι και φιλόθεοι άνθρωποι αποδεικνύουν, ότι δεν χάθηκε το παν στον κόσμο μας. Βεβαιώνουν, ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα ανόρθωσης και σωτηρίας του ανθρώπου και του κοινωνικού σώματος.
Αυτοί αναδεικνύουν και προβάλλουν το αθόρυβο πνευματικό και κοινωνικό έργο της Εκκλησίας. Το έργο, που στηρίζει και σώζει ψυχές. Τις προλαβαίνει απ΄ το κακό και τις θεραπεύει από την ανία, την κατάθλιψη, την τοξικομανία και από πάμπολλες άλλες ψυχοσωματικές ασθένειες. Φαντάζεται καθένας πόσο περισσότερα θα ήταν τα ψυχιατρεία και τα άλλα σχετικά θεραπευτήρια, αν δεν υπήρχε η Εκκλησία; Στην άλλοτε πρωθυπουργό της Αγγλίας Μάργκαρετ Θάτσερ, τη «σιδηρά κυρία», όπως απεκλήθη, αποδίδεται η εξής αποστομωτική απάντηση όταν ρωτήθηκε για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στη χώρα της: Προτιμάει, είπε, να πληρώνει θεολόγους και ιεροκήρυκες για την ηθικοπνευματική θωράκιση και ασφάλιση των νέων. Για να τους σώσει από τη βία, την εγκληματικότητα και την παραβατική εν γένει συμπεριφορά και από την καταφυγή τους στον ψεύτικο παράδεισο των ναρκωτικών και σε άλλες σύγχρονες μάστιγες, παρά για τη δημιουργία και λειτουργία θεραπευτικών ιδρυμάτων, την παρασκευή ψυχοτρόπων φαρμάκων και άλλων θεραπευτικών μέσων των σύγχρονων κοινωνικών πληγών.
Κληρικοί, σαν τον μακαριστό π. Σεραφείμ, αποτελούν τη χαρά και το στολισμό της Εκκλησίας του Χριστού. Είναι η δόξα και το καύχημα Της. Αυτοί ελκύουν τη χάρη του Θεού και τον αναντίλεκτο έπαινο των ανθρώπων, όπως περίτρανα κατέδειξε η πρόσφατη παμπληθής και θαυμάσια εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου «Πατήρ Σεραφείμ Δημόπουλος (1937 - 2008). Ένας ασκητής μέσα στο σύγχρονο κόσμο».
Ευχόμαστε να ενισχύει ο Παντοδύναμος Κύριος τους διοργανωτές της προχθεσινής εκδήλωσης. Και να βοηθεί τους συνεχιστές του έργου του μακαριστού π. Σεραφείμ, που είναι τόσο απαραίτητο σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, εξαιτίας της πνευματικής και οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα μας.
Μακάρι να δώσει ο Θεός να αναδειχθούν και άλλοι, κληρικοί και λαϊκοί εργάτες του μυστικού Αμπελώνα Του και του Αγρού του θερισμού Του, σαν τον μακαριστό π. Σεραφείμ Δημόπουλο. Αυτή είναι η μεγάλη ανάγκη και απαίτηση, το κύριο αίτημα της εποχής μας.
Για να στηριχθούν ο κλονιζόμενες από το λίβα της απιστίας ψυχές και να καταλάβουν πόση αξία έχει η ανθρώπινη ζωή και το ανθρώπινο, πρόσωπο, όταν αντικρίζονται κάτω από το πρίσμα της αιωνιότητος. Και να επουλωθούν οι πάμπολλες πληγές του κοινωνικού σώματος. Για να σωθεί ο άνθρωπος και ο κόσμος. Και να απολαύσει την επίγεια χαρά και την ουράνια μακαριότητα.
