* Του Γεωργίου Ντόβα
Αντί προλόγου αντιγράφω τα παρακάτω από την Ψηφιακή Πολιτιστική Πύλη ΔΗΜΟΥ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ: «Η ιστορική Κεντρική πλατεία (Δημάρχου Σάπκα) της Λάρισας για πολλά χρόνια αποτελούσε το κεντρικότερο σημείο της πόλης. Σήμερα εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς μέσα στον πολεοδομικό ιστό συγκεντρώνοντας κάθε είδος λειτουργιών, εμπορικών, ψυχαγωγικών, πολιτιστικών, καθώς και κοινωνικών σχέσεων κ.λπ.». Με τα ίδια περίπου γλαφυρά λόγια περιγράφεται η πλατεία Ταχυδρομείου. Αυτή η ιδανική εικόνα των πλατειών, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα της λειτουργίας και των δραστηριοτήτων που αναφέρονται. Η διαστροφή του Ελληνα να περιγράφει με ωραία λόγια ένα γεγονός αγνοώντας και αδιαφορώντας τελείως για την πραγματικότητα αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία.
Σχεδόν δύο μήνες πριν, περνώντας τα απόβραδα από την Κεντρική πλατεία, άκουσα σμήνος πουλιών να κρώζουν απειλητικά πάνω από το κεφάλι μου πετώντας από δέντρο σε δέντρο προκειμένου να φωλιάσουν μέχρι τις πρωινές ώρες και να επιστρέψουν το άλλο βράδυ. Πρόκειται για τα ολιγότερο συμπαθητικά μαύρα κορακοειδή πουλιά, τις λεγόμενες καλιακούδες. Παλιά όταν κάποια μοιρολογούσε το κακό που την εύρισκε έλεγε: «Αχ τη μαύρη την καλιακούδα, τι με βρήκε...». Με τον καιρό οι κουτσουλιές τους κάλυψαν όλα τα παγκάκια και τους διαδρόμους που οδηγούν προς τα φανάρια μπροστά στην Εθνική Τράπεζα.
Το περπάτημα πάνω στις κουτσουλιές και η βρόμα που αναδύεται είναι τόσο αποκρουστικά που αναγκάζουν τον περαστικό να αλλάξει δρόμο. Αυτό έκανα κι εγώ ώσπου, χθες βράδυ, για κακή μου τύχη ξέχασα και πέρασα από το «απαγορευμένο» σημείο. Επιτάχυνα το βηματισμό μου να περάσω γρήγορα, κοιτώντας κάπως ψηλά να αποφύγω το θλιβερό θέαμα. Για κακή μου τύχη, μου ήρθε σαν κεραυνός, πάνω από τα δέντρα μια τεράστια κουτσουλιά στο μέτωπο και μέρος της σκορπίστηκε στο δερμάτινο μπουφάν που φορούσα. Τα υπόλοιπα δεν επιθυμώ να τα περιγράψω. Πιστεύω ότι με αυτά κέρδισα τη συμπάθειά σας και σας προειδοποίησα να λάβετε τα μέτρα σας πριν είναι πολύ αργά.
Όμως το πρόβλημα αφορά σε όλους τους Λαρισαίους και μη, που διαβαίνουν από την κεντρική πλατεία και γι’ αυτό χρήζει ιδιαίτερης μέριμνας από τη δημοτική αρχή για την αντιμετώπισή του. Νομίζω ότι είναι γελοίο να επικαλεσθούν διάφορες δικαιολογίες και ν’ αφήσουν να διαιωνίζεται η ίδια απαράδεκτη κατάσταση ενόψει και των εορτών των Χριστουγένων. Δυστυχώς η ίδια και χειρότερη κατάσταση επικρατεί στην πλατεία Ταχυδρομείου, όπου όλα σχεδόν τα παγκάκια είναι καλυμμένα από κουτσουλιές πουλιών που εκτός της αποκρουστικής εικόνας και της βρομιάς δεν επιτρέπουν σε κανέναν να καθίσει να ξεκουραστεί.
Είναι αυτή εικόνα πόλης, χώρας της Ευρώπης, για την οποία ο κ. δήμαρχος δεν παραλείπει να επαίρεται; Προσωπικά δεν έχω ταξιδέψει σε ευρωπαϊκές χώρες για να ξέρω. Αν δεν υπάρχουν τότε είμαστε η μοναδική χώρα της Ε.Ε. με πλατείες της «κουτσουλιάς».
Με την ευκαιρία θα ήθελα να επισημάνω κι άλλα φαιδρά που παρατηρεί κανείς στις πλατείες του κέντρου, με τις κάθε είδους ασχήμιες των γκράφιτι στις προσόψεις των κτιρίων της πρώην κλινικής Κατσίγρα και του Δικαστικού Μεγάρου. Οι θόρυβοι από τα κάθε είδους μηχανάκια, τα αυθαίρετα παρκαρίσματα, τα τραπεζοκαθίσματα με τις μπάρες των καφετεριών, που καθιστούν αδιάβατους πολλούς δρόμους αποτυπώνουν την ακαλαισθησία και αδιαφορία της δημοτικής αρχής. Μιας αρχής που δεν ενδιαφέρεται για το νοικοκύρεμα της έρημης πόλης αλλά μόνο για το δικό της νοικοκυριό. Δυστυχώς αυτή είναι η χώρα μας, οι άρχοντες και οι πολίτες της που δεν αλλάζουν με τίποτα. Όλοι μιλούν για δήθεν πολιτισμό, ευπρέπεια και αλλαγή νοοτροπίας αλλά μόνο στα λόγια. Στην πράξη φροντίζουν να κρύβουν από τους πολίτες την αλήθεια που θα τους στενοχωρήσει και τους χαϊδεύουν μόνο τα αυτιά με αντάλλαγμα την ψήφο και διάφορα «άλλα». Μάλλον όλοι χρειαζόμαστε το «Γερμανό» μας. Τα δάκρυα περί απώλειας της αξιοπρέπειας και της υπερηφάνειας είναι τουλάχιστον κροκοδείλια. Τα λέω αυτά γιατί τα περί «Γερμανικής κατοχής» βρίσκονται καθημερινά στην επικαιρότητα.
