Από τον Δημήτρη Κουρέτα
Παρακολουθώ εδώ και δύο χρόνια μια συζήτηση που έχει ως σκοπό να αποδείξει πώς θα μπορούσε η Ελλάδα στη δεδομένη κρίση να υποστεί σημαντικό όφελος αν έδιωχνε μεγάλο μέρος από τους δημόσιους υπαλλήλους και τους μείωνε τον μισθό περίπου στο 60%. Το πρώτο δεν έγινε το δεύτερο έγινε.
Σήμερα θα ήθελα να εξηγήσω ορισμένα από αυτά τα πράγματα για πολλούς λόγους (όχι μόνο ιστορικούς).
Πρώτα –πρώτα να παραθέσω τα μέτρα που πήρε η συγκεκριμένη κυβέρνηση για να μπορέσω να γίνω πιο σαφής.
* Αύξησε τον ΦΠΑ στο 23%, από το αρχικό 19% ή 13%, παρά τις εκκλήσεις πως αυτό θα μείωνε την ανταγωνιστικότητα και πιθανόν τις εισπράξεις από τον ΦΠΑ.
* Κατήργησε τους δύο επιπλέον μισθούς (Χριστούγεννα, Πάσχα και επίδομα αδείας) και τους αντικατέστησε με ένα ελάχιστο μέρος του αρχικού ποσού.
* Παρόμοιες – σε ορισμένες περιπτώσεις μεγαλύτερες – περικοπές εφαρμόστηκαν και στις συντάξεις.
* Εξίσωσε τις συνταξιοδοτικές προϋποθέσεις ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες.
* Μείωσε το αφορολόγητο όριο από τα 12.000 στα 5.000 ευρώ.
* Μείωσε την έκπτωση φόρου λόγω ιατρικών δαπανών στο 20% (από το 40%) ακόμη και για εισοδήματα που αποκτήθηκαν το 2010.
* Αύξησε σημαντικά τα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων από το 2010 και μετά.
* Εφήρμοσε μία καινούργια ειδική εισφορά «αλληλεγγύης» που κυμαίνεται από το 1 ως το 6% του εισοδήματος.
* Αύξησε τις τιμές των εισιτηρίων κατά 20% για τα λεωφορεία και 40% για τον υπόγειο σιδηρόδρομο.
* Μείωσε τις αποζημιώσεις απόλυσης που πληρώνουν οι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα μέχρι και 50% (ανάλογα με τον χρόνο προειδοποίησης).
* Εισήγαγε νέους φόρους πάνω στην ακίνητη περιουσία.
Η τρόικα στην αρχή (πρiν αυτά τα μέτρα) έλεγε ότι δεν έχει εμπιστοσύνη στην Ελλάδα γιατί δεν έχει πάρει μέτρα (που πήρε αργότερα) για να μπορέσει να μπεί στην ανάπτυξη. Όταν το πρωτοείπε τον Μάιο το 2010 η πλειοψηφία του κόσμου το είδε σαν κάτι που είχε κάποια βάση χωρίς να ξέρει τι ακριβώς είχε στο μυαλό της η τρόικα. Όταν τα πήρε και τα ψήφισε, είπε ότι τώρα μέσα σε τέτοια λιτότητα δεν έχει εμπιστοσύνη ότι θα πετύχει ανάπτυξη γιατί έχει μπει σε βαθιά λιτότητα. Βγάζετε άκρη; Εγώ πάντως όχι.
Έχασαν τη δουλειά τους περίπου 400.000 υπάλληλοι από τον ιδιωτικό τομέα.
Στον δημόσιο τομέα έχουμε τα εξής στοιχεία
Σύνολο % στους εργαζομένους Εργαζόμενοι σε ΔΕΚΟ (%)
Νορβηγία 30% 5%
Δανία 30% 3%
Γαλλία 22% 2%
Φινλανδία 21% 1%
Ουγγαρία 19% 1%
Μεγ. Βρετανία 18% 1%
Ελλάδα 8% 15%
Βλέπουμε δηλαδή ότι η Ελλάδα δεν είναι υψηλά στο ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων στο σύνολο των εργαζομένων . Έχει όμως μια θλιβερή πρωτιά στο ποσοστό αυτών που εργάζονται σε ΔΕΚΟ (ΟΣΕ, ΔΕΗ και δεν συμμαζεύεται) .
Και αυτοί οι υπάλληλοι είναι εκείνοι που οι κατά καιρούς κομματάρχες νταραβεριτζήδες προσλάμβαναν, φούσκωναν τον κρατικό προϋπολογισμό, αφού δεν μπορούσαν να οδηγήσουν το κράτος σε μια πραγματικά αναπτυξιακή πορεία.
Οι δάσκαλοι, αστυνομικοί, πυροσβέστες, και οι διάφοροι άλλοι του στενού δημόσιου τομέα δεν φταίνε τίποτα. Αντί να «κουρευτούν» τα πραγματικά ρετιρέ των ΔΕΚΟ που όπως βλέπετε κοστίζουν και το μεγαλύτερο ποσοστό στο κράτος προτίμησαν, να «κουρέψουν» γενικά όλους, μιας και οι ημέτεροι αποτελούν τον κομματικό στρατό. Η μάλλον τον πρώην κομματικό στρατό.
Κύριοι των προηγούμενων κυβερνήσεων (ειδικά της τελευταίας διετίας) δεν σας χρειάζεται πλέον ο λαός. Είστε παντελώς άχρηστοι. Το απέδειξε η πολιτεία σας. Αδειάστε μας τη γωνιά. Και γρήγορα.
Ο Δημήτρης Κουρέτας είναι καθηγητής Βιοτεχνολογίας- Βιοχημείας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
