Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Τραγική παραμένει η κατάσταση της Ελλάδος και της κοινωνίας της, η δε τραγικότητα αυτή επιτείνεται μετά την (ερήμην της κυβερνήσεως) απόφαση της Ε.Ε. για νέο, υψηλό, «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, ώστε, όπως ισχυρίζονται, να καταστεί το 2020 βιώσιμο και να φτάσει το 120% του ΑΕΠ.
Είναι δε προφανές ότι δολίως «λησμόνησαν» ότι το 2009 το ελληνικό χρέος βρισκόταν στα ίδια επίπεδα και τότε είχε κριθεί ως μη βιώσιμο και εξ αυτού του λόγου και προκειμένου να αντιστραφεί, όπως ισχυρίσθηκαν χωρίς αιδώ, ξεκίνησαν τη λαίλαπα των βάρβαρων μέτρων εις βάρος της κοινωνίας.
Οι νέες αποφάσεις (επί της ουσίας πρόκειται για «Γερμανικό Σχέδιο») οδηγούν, παρά τις κυβερνητικές θριαμβολογίες και παρά την όποια πρόσκαιρη ανάσα για την ελληνική οικονομία, σε βάθεμα φτώχειας και της εξαθλιώσεως, που, ήδη, μαστίζουν την Ελλάδα, καθώς ευρίσκεται προ των πυλών νέα επέλαση σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικά δικαιώματα, η δε χώρα τελεί πλέον, όσο κι αν επιχειρείται αυτό να «ωραιοποιηθεί», υπό καθεστώς περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας.
Ωστόσο, και οι νέες αποφάσεις των δανειστών της χώρας ελάχιστα προβλήματα δημιουργούν στους έχοντες και κατέχοντες, οι οποίοι, ανενόχλητοι, συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν, να «βγάζουν» τα χρήματά τους σε τράπεζες του εξωτερικού και να αγοράζουν ακίνητα στη (με αυξημένο «ευρωσκεπτικισμό») Μεγάλη Βρετανία και στον ηγεμόνα της Ευρώπης, τη Γερμανία.
Την ίδια στιγμή, καθημερινά βλέπουμε «ειδήσεις», οι οποίες δείχνουν το μέγεθος της φτώχειας, όπως, για παράδειγμα, τα περιστατικά με τους λιπόθυμους μαθητές, λόγω ασιτίας, σε πολλές πόλεις της χώρας, ή και την αύξηση του αριθμού των μαθητών, που δεν έχουν χρήματα ούτε για μία τυρόπιτα...
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ
Υπάρχει, όμως, κι ένα ενθαρρυντικό στοιχείο, που δείχνει ότι η κοινωνία αρχίζει να αφυπνίζεται, αν υπολογίσουμε τις χιλιάδες των διαδηλωτών στις κινητοποιήσεις κατά των μέτρων λιτότητας.
Κινητοποιήσεις που «επεκτείνονται» ακόμη και στα γήπεδα του ποδοσφαίρου, όπου ακούγονται (ή αναγράφονται σε πανό) συνθήματα κατά της κυβερνήσεως (αλλά και του πολιτικού συστήματος) από φιλάθλους, οι οποίοι παρακολουθούν ένα λαϊκό άθλημα, όπως είναι το ποδόσφαιρο.
Κινητοποιήσεις που καθίστανται ανεξέλεγκτες, αν κρίνει κανείς από τα όσα συνέβησαν στις 26 Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, με τις αποδοκιμασίες κατά του Υπουργού Εθνικής Αμύνης Πάνου Μπεγλίτη (ως εκπροσώπου της κυβερνήσεως) αλλά και στη στρατιωτική παρέλαση, η οποία ματαιώθηκε, το δε σύνθημα που κυριάρχησε ήταν «φύγετε προδότες». Ανάλογες εκρήξεις της λαϊκής οργής είχαμε και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας στις παρελάσεις για την 28η Οκτωβρίου, με αποδοκιμασίες κατά των πολιτικών.
Όμως, το ουσιώδες στη Θεσσαλονίκη είναι ότι «τα άκουσε» και ο παριστάμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας - ο οποίος αποχώρησε – και όλα αυτά δείχνουν πως η λαϊκή οργή ξεσπά εναντίον όλου του πολιτικού συστήματος, ως υπευθύνου συνολικά και συλλογικά για το σημερινό κατάντημα της χώρας.
Το πολιτικό συμπέρασμα από τα όσα συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη δίνει η δήλωση του ανθρώπου – σύμβολο της Αντιστάσεως του ελληνικού λαού κατά των Ναζί, του Μανόλη Γλέζου, ο οποίος τόνισε ότι «στη Θεσσαλονίκη αποκαταστάθηκε το πραγματικό νόημα της 28ης Οκτωβρίου 1940» και σημείωσε πως ο λαός «διατρανώνει το ΟΧΙ του στην υποταγή της χώρας στην Τρόικα και τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο».
Ο, σύμφωνα με τον στρατηγό Ντε Γκωλ «πρώτος παρτιζάνος της Ευρώπης», συμπλήρωσε: «Η κυβέρνηση υποχρέωσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποχωρήσει. Στην ουσία το επίσημο κράτος αποσύρθηκε, αυτοκαταλύθηκε. Οι πολιτικοί φορείς και οι πολιτικές οργανώσεις παρήλασαν μπροστά στο Λαό. Δεν θα συμφωνήσω με τους χαρακτηρισμούς προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πρέπει, όμως και ο ίδιος να κατανοήσει ότι είναι ανεπίτρεπτο να καλύπτει με το κύρος του την πολιτική της υποτέλειας που ακολουθεί η κυβέρνηση».
Οι λαϊκές κινητοποιήσεις πάντοτε ενοχλούν τις κυβερνήσεις, που προσπαθούν να τις καταπνίγουν (ήδη η κυβέρνηση το πράττει διά της βίας των δυνάμεων ασφαλείας, με τη συνδρομή προβοκατόρων) αλλά (είναι κοινή η παραδοχή) πως δύσκολα θα τιθασευτεί η οργή και τη απελπισία των Ελλήνων πολιτών και αυτό σημαίνει πως θα έχουμε αύξηση των συγκρούσεων και των φαινομένων βίας.
«Από τη νέα σύσκεψη των Ευρωπαίων (σ.σ. εννοεί τις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ) προκύπτει καθαρά ότι ο μόνος δρόμος στον οποίο μας οδηγούν με σιγουριά, είναι ο δρόμος της βίας. Η φωνή της υπομονής, της σύνεσης, του συμβιβασμού και τελικά της υποταγής, σημαίνει το τέλος μας ως Έθνους και ως Λαού. Η Ευρώπη μάς οδηγεί στο δρόμο της βίας», προέβλεψε προ ημερών ο διάσημος συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.
«ΚΟΥΡΕΜΑ ΣΤΟΥ ΚΑΣΙΔΗ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ»...
Οι εταίροι της ευρωζώνης, με προεξάρχοντες τους Γερμανούς και τους Γάλλους, μετά από παζάρια και εκβιασμούς, τόσο την περασμένη Κυριακή, όσο και την Τετάρτη, σε δύο συνόδους Κορυφής, κατέληξαν σε αποφάσεις για το ελληνικό δημόσιο χρέος, οι οποίες σημαίνουν «κούρεμα στου κασίδη το κεφάλι».
Αποφάσεις διά των οποίων επιδιώκεται η σταθεροποίηση της υπερχρεωμένης Ελλάδος (με την εκταμίευση της 6ης δόσεως), «κούρεμα» μέρους του δημοσίου χρέους κατά 50% και ενίσχυση του ενίσχυση του EFSF για να προστατευθεί η ευρωζώνη.
Υπενθυμίζονται, ωστόσο, δύο στοιχεία, που δείχνουν ότι κυβέρνηση και δανειστές «παίζουν» με λαούς και κοινωνίες:
- Στην έκθεση του ΔΝΤ για το (μη βιώσιμο) ελληνικό δημόσιο χρέος περιέχεται η παραδοχή ότι έπεσαν έξω στις εκτιμήσεις τους και ακόμη ότι εφάρμοσαν την τελευταία διετία στην Ελλάδα, συνταγές εξόδου από την κρίση, οι οποίες είχαν εφαρμοστεί... σε άλλες χώρες, που «κατέφυγαν» στο Ταμείο.
- Οι νέες αποφάσεις για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους ανατρέπουν εκείνες της 21ης Ιουλίου, που ελήφθησαν, όπως παραδέχθηκε η Καγκελάριος Μέρκελ «βιαστικά» και στηρίχθηκαν σε λαθεμένα στοιχεία και εκτιμήσεις.
Ακόμη δε και ο πρωθυπουργικός σύμβουλος και πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ Λουκάς Παπαδήμος είχε τονίσει προφητικά (προ των τελικών αποφάσεων) ότι το πραγματικό όφελος ενός κουρέματος 50% θα είναι ουσιαστικά μόνο 20%, όσον αφορά στην πραγματική ελάφρυνση του χρέους.
ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
Όμως, όλα αυτά υλοποιούμενα σημαίνουν μεταφορά στις Βρυξέλλες, της κυριαρχίας των χωρών, προκειμένου να υιοθετούνται και να εφαρμόζονται συντονισμένες δημοσιονομικές πολιτικές.
«Όμως είναι αμφίβολο αν οι Ευρωπαίοι πολίτες θα δεχτούν μια συνολική μεταφορά της εθνικής τους κυριαρχίας», επισήμαιναν, σχετικώς, οι «Financial Times».
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Σημαίνουν ότι τα νέα μέτρα λιτότητας και η ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας (ως παρεπόμενα του «κουρέματος») θα σχεδιαστούν και θα υπαγορευθούν από ξένους και όχι από το ελληνικό κράτος.
Για το λόγο αυτό, οι Ευρωπαίοι (άλλωστε, η Άνγκελα Μέρκελ πέτυχε τη μόνιμη εγκατάσταση της Τρόικας στην Ελλάδα) έχουν χωρίσει τους τομείς που θα «ελέγχουν»: Αυτός ο έλεγχος, τον οποίο η κυβέρνηση εμφανίσθηκε να έχει ζητήσει, «βαφτίστηκε» τεχνική υποστήριξη (για να μην έχουμε το ίδιο show κάθε τρεις μήνες, με την έλευση της Τρόικας, όπως έσπευσε να δηλώσει ο Γ. Α. Παπανδρέου) αλλά η ουσία είναι πως σε όλα τα βασικά υπουργεία θα υπάρχουν «ελεγκτές», που θα επιβάλλουν την τήρηση των μέτρων. Θα είναι, δηλαδή, οι περιβόητοι «μπάστακες», όπως τους είχε ονομάσει ο Κώστας Σκανδαλίδης, έστω κι αν ο επικεφαλής της Task Force Χόρστ Ράιχενμπαχ δεν αποδέχθηκε τον όρο «Γκαουλάιτερ».
Τα έσοδα και τα έξοδα του δημοσίου, οι εφορίες και τα τελωνεία θα ελέγχονται από Γερμανούς και Γάλλους, ενώ, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι Ολλανδοί θα αναλάβουν την καταγραφή και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, αναφέρουν δημοσιογραφικές πληροφορίες.
Από τις στήλες της «Ε», την περασμένη εβδομάδα, είχαμε κάνει λόγο για «Κυβέρνηση Βερολίνου» και είχαμε επισημάνει ότι αυτό που τρομάζει τον Γ. Α. Παπανδρέου είναι το να υπάρχει «επίτροπος» στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (ο οποίος θα ελέγχει την πορεία υλοποιήσεως του κρατικού προϋπολογισμού) και να προχωρήσει η υλοποίηση του σχεδίου «Εύρηκα» για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Τόσο η κυβέρνηση όσο και η Κομισιόν ισχυρίζονται ότι το Σύνταγμα της Ελλάδος, αλλά και η κοινοτική νομοθεσία, δεν επιτρέπουν το να τεθεί υπό κηδεμονία μια χώρα - μέλος της ΕΕ, αλλά, παρά ταύτα, ο Γερμανός Χορστ Ράιχενμπαχ ευρίσκεται στην Αθήνα, έστω κι αν δηλώνει ότι «είμαι εδώ για να βοηθάω κι όχι για να επιβλέπω»...
Σημειώνεται δε ότι σε επίρρωση των ανωτέρω ισχυρισμών για περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας, ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζί ήταν σαφής:
«Καλούμαστε να λάβουμε αποφάσεις για χώρες στις οποίες δεν έχουμε εκλεγεί εμείς», δήλωσε.
ΤΟΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ;
Ωστόσο, ο Γάλλος Πρόεδρος αλλά και τα διαλαμβανόμενα στις αποφάσεις των Βρυξελλών «έδειξαν» κάτι ακόμη: Ότι η Ελλάδα είναι «κράτος – παρίας» στην ΕΕ και ότι εγκαταλείπουν τον πρωθυπουργό.
Άλλωστε, ο Πρόεδρος Σαρκοζί και η Καγκελάριος Μέρκελ τον αγνόησαν στα μεταξύ τους παζάρια και απλώς, εκ των υστέρων, τον ενημέρωναν, προφανώς «για τα μάτια του κόσμου», στα δε συμπεράσματα της Συνόδου επικροτούνται οι προσπάθειες εξόδου από την κρίση της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, σε αντίθεση με την Ελλάδα που δεν τήρησε τις δεσμεύσεις της.
Ανάλογη στάση (φαίνεται πως) έχουν πια οι εταίροι του Γαλλογερμανικού άξονα και έναντι του Ιταλού πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος (τους) μοιάζει με «καμένο χαρτί»:
Ο Νικολά Σαρκοζί και η Άνγκελα Μέρκελ χαμογέλασαν αμήχανα όταν ρωτήθηκαν αν εμπιστεύονται τον κ. Μπερλουσκόνι. Ο Γάλλος Πρόεδρος είπε αρχικώς ότι «συναντήσαμε τους κ. Μπερλουσκόνι και Παπανδρέου και τους επισημάναμε την ευθύνη που έχουν και τις αποφάσεις που πρέπει να λάβουν» και πρόσθεσε ότι «έχουμε εμπιστοσύνη στις ιταλικές αρχές, τους πολιτικούς και τους οικονομικούς θεσμούς της Ιταλίας», ενώ η Γερμανίδα Καγκελάριος σημείωσε ότι ο κ. Μπερλουσκόνι είναι «στο τιμόνι της Ιταλίας και με αυτόν συζητούμε».
ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ
Εξ άλλου, το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους (προβλέψεις ελήφθησαν για να καλυφθεί μόνο η «χασούρα» των Τραπεζών) σημαίνει απώλειες για τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία είναι εκτεθειμένα σε ομόλογα του δημοσίου και ήδη πολλά εξ αυτών βρίσκονται στο «κόκκινο».
Οι δε επιπτώσεις είναι βέβαιο (παρά τις διαψεύσεις σκοπιμότητας) θα πληρωθούν από τους ασφαλισμένους, με νέα μέτρα, όπως μείωση των συντάξεων και αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, προκειμένου να καταφέρουν τα Ταμεία να επιβιώσουν.
Άλλωστε, κατέστη σαφές ότι η ζημιά στα ασφαλιστικά ταμεία θα επιβαρύνει το ελληνικό κράτος, άρα τους Έλληνες πολίτες. Πλην, όμως, το κράτος δεν έχει χρήματα για να καλύψει μία ζημιά τόσων δισεκατομμυρίων ευρώ, ταυτόχρονα δε ουδέν πράττει για να σταματήσει η πολλών δισεκατομμυρίων εισφοροδιαφυγή, ενώ με την κυβερνητική πολιτική αυξάνεται η ανεργία και αυτό σημαίνει νέες απώλειες για τα Ταμεία.
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι για να καταστεί δυνατή η πληρωμή μισθών, συντάξεων και άλλων εξόδων του κράτους, η χώρα θα πρέπει να αποκτήσει πρωτογενή πλεονάσματα. Αλλά, με δεδομένη την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να εισπράξει ακόμη και τους βεβαιωμένους φόρους και ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο είναι βέβαιο ότι αυτά τα πλεονάσματα θα επιδιωχθεί να παραχθούν με νέα μέτρα, αλλά και από την άμεση πώληση δημόσιας περιουσίας (σε αυτή πλέον θα υπάγονται και οι τράπεζες που θα ελέγχονται από το κράτος μετά την ανακεφαλαιοποίηση).
«Θα αλλάξει η καθημερινή μας ζωή άρδην, θυμίζοντας την οικονομία της Ελλάδας της δεκαετίας του 1960», λένε όλοι οι αναλυτές.
