Επίκαιρο είναι το κείμενο που άφησε ο αείμνηστος πολεμιστής στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 Τυρναβίτης καταγόμενος από τη Βλάστη Κοζάνης Χρήστος Παληός, ο οποίος γεννήθηκε το 1917.
Ουσιαστικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ένα γράμμα από το Μέτωπο με το οποίο δίνει την προσωπική του εμπειρία από τη συμμετοχή του στον πόλεμο:
«Ονομάζομαι Παληός Χρήστος εκ Βλάστης Κοζάνης γενημμένος το 1917. Υπηρέτησα το 1938 στο 28ο Σύνταγμα Φλωρίνης λοχίας στους όλμους Μπραντ.
Όλοι σχεδόν οι Μπλατσιώτες υπηρετούσαν στο 28ο ηρωικό σύνταγμα.
Στις 20 Αύγουστου 1940 απολύθηκα αλλά επειδή «μύριζε» για πόλεμο στις 20 Σεπτεμβρίου μας κάλεσαν πάλι και με το σύνταγμα μας πήγαμε στο Δενδροχώρι και Γαύρο Καστοριάς στα υψώματα «Μαλιμάδι».
Στις 28 Οκτωβρίου 1940 μας κήρυξε τον πόλεμο η Ιταλία με σύμμαχό της τη Γερμανία. Στις 29 μας κάνουν την επίθεση ώρα 5 το πρωί.
Επίσης, πρωί κάνουμε αντεπίθεση εμείς το ηρωικό 28ο σύνταγμα όπου καταλάβαμε αρκετό έδαφος. Πιάσαμε τέσσερις Ιταλούς αιχμαλώτους και τέσσερα μουλάρια οπλισμό και τα μαγειρεία τους με τα βρασμένα μακαρόνια. Κρατήσαμε τις θέσεις μας και μετά από 15 ημέρες πήγαμε στη λίμνη Πρεσπών μπροστά στο ύψωμα Ιβάν.
Δυο μήνες μαχόμασταν και δεν μπορούσαμε να το καταλάβουμε. Σκοτώθηκαν πολλοί Ιταλοί και μέσα στα δικά μας τα θύματα ήταν και ο Μπλατσιώτης λοχίας Χρήστος Δάρδας.
Με ένα ελιγμό χτυπήσαμε από δεξιά, το καταλάβαμε.
Πήγαμε έξω από την Κορυτσά πέντε μέρες ξεκούραση, μετά πήγαμε στο Φρασάρη. Στις 20 Ιανουαρίου πήγαμε στο 1.200 ύψωμα στην πρώτη γραμμή. Θυμάμαι τους συμπολεμιστές μου πατριώτες τον Νένα Κων/νο με τον Αλεξίου Γιάννη στο πολυβόλο, τον Μητρούλη Αποστόλη και άλλους να πολεμούν σαν ήρωες.
Στις 22 Ιανουαρίου 1940, ώρα 5, κάνουμε επίθεση, μας κάνουν αντεπίθεση τους αφήνουμε να προχωρήσουν 500 μέτρα και τους βάζουμε πυρά από τα πλάγια και τους «κόβουμε» μέσα αρκετούς και αρχίζουμε εφ’ όπλου λόγχη και αέρα.
Το τι μακελειό έγινε δεν περιγράφεται, έχασε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Εκατό δικοί μας σκοτώθηκαν και 300 Ιταλοί. Πιάσαμε και 30 αιχμάλωτους και το κυριότερο τη Σημαία τους, διότι το 28ο τη σημαία του την είχε χάσει στη Μικρά Ασία.
Στις 23 Ιανουαρίου κάνουμε δεύτερη επίθεση , τότε ένα βλήμα όλμου με τραυμάτισε σοβαρά και έφυγα με φορείο για ανάρρωση στα Γιάννενα.
Ακόμη δεν είχα γίνει απόλυτα καλά αλλά η πατρίδα με καλούσε και έτσι γύρισα στην πρώτη γραμμή και βρήκα το σύνταγμα στο Χάνι Μπαλαμπάνι στα «Τρία Αυγα» να μάχεται. Με ‘βαλαν για την παραλαβή τροφίμων και τη μεταφορά στο μέτωπο.
Από τη Μεραρχία μου έδωσαν άλογο και υποκόμο και έπαιρνα 400 με 500 μεταγωγικά τα τρόφιμα, γράμματα των φαντάρων, πολεμικό υλικό.
Τον Απρίλιο περίπου 20 του μηνός του 1941 μαθαίνουμε ότι οι Γερμανοί εισέβαλαν μέσω Βουλγαρίας στην Ελλάδα. Μας είχαν φέρει και τα κόκκινα αυγά για το Πάσχα. Τα πήραμε και μαζί με 20 Ιταλούς αιχμαλώτους που είχαμε σκορπιστήκαμε και φύγαμε για τα σπίτια μας.
Πολλοί ήταν οι Μπλατσιώτες που έχασαν τη ζωή τους στις μάχες αυτές... Θυμάμαι τον Πράπα τον Λια, τον Αλεξίου τον Γιάννη, τον Ασπράγγαθο τον Θόδωρο, τον Μητρούλη, τον Τζιόλα τον Δημήτριο.
Ακόμα θυμάμαι τους στίχους που τραγουδούσαμε τότε.
Μακαρονάδες Ιταλοί βυθίσατε την Έλλη, μαυτή εβρυκολάκιασε, τον θάνατο σας φέρει. Κρυφτήκαν πίσω απ’ τα βουνά και βάζουν με κανόνια και πέφτουνε επάνω μας σαν τρύπια μακαρόνια. Αυτό ήταν το ηρωικό 28ο σύνταγμα που το έδειξε και απέκτησε και την Ιταλική Σημαία».
Η ήρωας του Αλβανικού μετώπου Χρήστος Παληός του 1940-1941 αργότερα απέκτησε μια καταπληκτική οικογένεια και απεβίωσε το 1994.
