Του Δημητρίου Παπαδημοπούλου, δικηγόρου, γραμματέα της Ε.Κ.Ο. Δικηγόρων της Ν.Δ. ν. Λαρίσης.
«Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά για τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των», όπως θα έλεγε ο Παπαδιαμάντης, είναι οι εργολάβοι των κατακτήσεων, που εντείνουν στις μέρες μας την προώθηση και εγκαθίδρυση της «Νέας Εποχής», του «παγκοσμίου κράτους», συνεπικουρούμενοι από εγχώριους πολιτικούς και αξιωματούχους γελωτοποιούς και αχυρανθρώπους.
Το παγκόσμιο καθεστώς απλώνει το ιοβόλο χέρι του, και με τη βοήθεια και των μέσων μαζικής επιρροής, επιβάλλει με τα κεφάλαια των πολυεθνικών και του βρόμικου χρήματος, την εκμετάλλευση και αφαίμαξη της ανθρώπινης εργασίας διά της δημιουργίας χρεών και θεσπίζει δυσβάστακτη φορολογία, βαπτίζει το κακό σε «καλό», αφού κατά τα προηγούμενα χρόνια υποσχέθηκε χωρίς αντίκρυσμα, παραπληροφόρησε, διεπλάκη, καταχράστηκε την εξουσία, κατόρθωσε να ελέγξει τη γνώμη μας, διαστρέφοντας θεμελιώδεις αξίες, σύροντας στο περιθώριο λόγους δοκιμασμένους και απαράβατους κανόνες ζωής και παραμορφώνοντας τη συνείδησή μας σπέρνοντας νάρκωση, κοσμικό και καταναλωτικό φρόνημα, λήθη, κόπωση, απελπισία, γαρνιρισμένα με μουχλιασμένο άρτο και φθηνά θεάματα.
Έχουμε και εμείς τη δική μας ευθύνη. Ο άμετρος εγωισμός μας, η φιλαυτία μας, η επί μακρόν χρόνο καλλιεργούμενη ξενομανία, η φέρουσα το προσωπείο της προόδου και ευδοκιμήσασα στις πνευματικές εκτάσεις μιας ποταπής φιλευδαιμονίας και χαμερπούς φιληδονίας μέρους του λαού μας, μας έκαναν νωχελικούς, υπέρβαρους στην ψυχή, βολεμένους φιλοτομαριστές, ενώ πολλοί από εμάς καταντήσαμε ένα τίποτα, ένα οικονομημένο τίποτα, φελοί επιπλέοντες, που δυστυχώς τέτοιοι επιπλέοντες φελοί – φαίνεται – πως οικοδόμησαν τη σύγχρονη κοινωνική πυραμίδα.
Και τώρα τι κάνουμε;! Εμείς ο «κυρίαρχος» λαός, εμείς που προκλητικά κραδαίναμε τη γροθιά μας στον ουρανό και ανεβοκατεβάζαμε τις κυβερνήσεις και το σύμπαν!
Τώρα που η λιγοστή νεολαία μας ζει χωρίς ελπίδα, ενώ οι μαθητές μας ανέμεναν για καιρό τα βιβλία τους από τις κυρίες του Υπουργείου «διά βίου αμαθείας και ανοησίας», τώρα που η ανεργία καλπάζει, η φτώχεια καραδοκεί, τα προβλήματα διογκώνονται η Πατρίδα συρρικνώνεται, η Πίστη βάλλεται, το Έθνος αιμορραγεί και το μαράζι και η απόγνωση εισχωρούν ακόμη και από τις χαραμάδες μέσα στα σπίτια μας, τώρα τι πρέπει να κάνουμε;
Άραγε, να εμπιστευθούμε και πάλι τη μοίρα μας στα απολιθωμένα χαμόγελα των ασυνειδήτων που λένε πως κυβερνούν και θα μας σώσουν; Έλεος! Δεν αντέχουμε άλλη «σωτηρία», που στην ουσία, εξαπατά και οδηγεί τον λαό στην εξαθλίωση.
ΟΧΙ. Δε θα αφήσουμε την καρδιά μας να νικηθεί. Δεν θα καταστούμε μία υποταγμένη κοινωνία. Ας οχυρωθούμε στο δυσπόρθητο φρούριο της ψυχής μας. Της ψυχής που όταν ξυπνά είναι το απόλυτο όπλο, το αήττητο μέγεθος. Ας φορέσουμε την πανοπλία της τιμής και τη περικεφαλαία της μνήμης κι ας ξεκινήσουμε τον αγώνα.
Τέρμα οι σπασμωδικές αποφάσεις των διαχειριστών της ζωής και του μέλλοντός μας, που θαρρούν πως είναι οφειλέτες στους δανειστές τους, ενώ πρωτίστως είναι οφειλέτες έναντι του λάου που ετάχθησαν να υπηρετούν. Η ανάγκη μας για επιβίωση είναι υπέρτερη από την ανάγκη να διατηρήσουν τη μωροφιλοδοξία τους και να κυριαρχήσουν πάνω μας. Εμείς είμαστε έτοιμοι για μια αξιοπρεπή λιτότητα. Είμαστε όμως αντίθετοι στο ξεπούλημα της Πατρίδας και στην εν τέλει εξόντωσή της.
Σεις, αν μπορείτε, πάρτε τά μας όλα. Βάλτε στα ταμεία του συστήματος που υπηρετείτε δουλικά, τον οβολό μας, το «δίλεπτο της χήρας», λιώστε τους πολυτέκνους, ξεσκίστε τις ήδη άδειες τσέπες των Ελλήνων, κόψτε μας το ρεύμα, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι αρέσκεστε στο σκοτάδι, αλλά «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Πάρτε από εκείνους που τα «πήραν» και δώστε τα στους Φράγκους τοκογλύφους. Οι υπόλοιποι δεν θα μπορέσουμε.
Γιατί είμαστε αποφασισμένοι – συν Θεώ – να αρνηθούμε τη χρεοκοπία της αξιοπρέπειάς μας, και επιστρατεύοντας την ιστορική και εθνική μας συνείδηση να ματαιώσουμε τα βδελυρά σχέδιά σας. Εσείς δε, οι εγχώριοι «κυβερνήτες μας», μην ρωτήσετε την κουκουβάγια που θα θρηνεί επί των ερειπίων, αλλά ρωτήστε τους εαυτούς σας, που έπλασαν τα ερείπια, ω εσείς που γίνατε διώκτες των πατρίων αντί προστάτες των και φθάσατε – αν δεν τα υπερβήκατε – στα έσχατα όρια της εθνικής αφιλοτιμίας. Σταθμίστε την ευθύνη σας, για να σωθείτε, όσο είναι καιρός.
Και για σας «κύριοι», που ηγείσθε της δήθεν αλληλέγγυας Ευρωπαϊκής Ενώσεως, του Δ.Ν.Τ., καθώς και σεις οι υπόλοιποι της παρέας της «Νέας Τάξης Πραγμάτων», να είσθε βέβαιοι, ότι ποτέ δε θα καταφέρετε να πέσετε άπληστοι – όπως ορέγεσθε – επί της βοράς, διαφιλονεικούντες τα ελεεινά των πτωμάτων μας λείψανα, διότι οι Έλληνες έχουμε αποδείξει ότι «Περί Πάτρης» γνωρίζουμε να αμυνόμαστε. Θα συντριβείτε! Τώρα, για ακόμη μια φορά... «Νυν υπέρ πάντων ο Αγών».
