Όπως στο τέλος του μπουκαλιού μένει το κατακάθι που πρέπει να πετάξουμε για να πλύνουμε το μπουκάλι, έτσι κι εμείς ως ένα κομμάτι παζλ της ανθρωπότητας, φτάσαμε στο τέλος μιας εποχής που βιώνουμε το κατακάθι της. Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο, παρά το μέχρι τώρα αποτέλεσμα των επιλογών και πράξεών μας. Όλο το συσσωρευμένο ανθρώπινο σκουπίδι που δημιουργήσαμε αποκλειστικά εμείς οι ίδιοι, εμφανίζεται και στρέφεται εναντίον μας, δείχνοντας ότι επιδιώκει να μας καταπνίξει. Είναι ο λογαριασμός που πρέπει να πληρώσουμε, για ό,τι άδικο μέχρι τώρα κάναμε, για όποια απληστία μας, για το ψέμα και τον εγωισμό μας, τον απότομο νεοπλουτισμό μας στα τόσα χρόνια που πέρασαν. Και μην μου πει κανείς ότι δεν συνέβαλε και δεν συμμετείχε σ’ αυτό, διότι αν ανατρέξει στο παρελθόν και σκεφτεί για λίγο συνειδητά τι έχει κάνει γενικώς, θα διαψευστεί.
Το μόνο που εμείς μπορούμε να κάνουμε είναι να συνειδητοποιήσουμε τη μέχρι τώρα λανθασμένη κι ένοχη συμμετοχή μας σ’ αυτό το παγιωμένο και βρώμικο σύστημα και να βοηθήσουμε στην κάθαρσή του, δίχως καμία αντίδραση. Θα χρειαστεί σίγουρα αρκετός χρόνος για να επέλθει η κάθαρση, ώστε να αρχίσει μια νέα εποχή διαφορετική από αυτή που ζήσαμε. Μετά από κάθε θάνατο, έρχεται σίγουρα μια νέα ζωή.
Ας μην αγχωνόμαστε λοιπόν, αλλά ως ψύχραιμοι παρατηρητές των ραγδαίων γεγονότων, να περιμένουμε με ελπίδα κι αισιοδοξία τον ερχομό αυτής της νέας εποχής, που αρκετοί σοφοί έχουν προβλέψει. Ας έχουμε λοιπόν υπομονή να ολοκληρωθεί σωστά η αναγκαία αυτή κάθαρση που γίνεται γύρω μας, που ζούμε και βιώνουμε ο καθένας διαφορετικά.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, αυτό που ζούμε είναι ένα αναπόφευκτο γεγονός. Για να θεραπευθεί η γεμάτη πύον πληγή, πρέπει πρώτα να καθαριστεί κι αυτό είναι που πονάει.
Υπομονή αδέλφια κι ο ήλιος σύντομα θα ξανά ανατείλει, αρκεί να μάθουμε από τα λάθη μας που κάναμε στο παρελθόν.
Γιάννης Γεωργούδης
