Αγαπητή «Ελευθερία»
Μεγάλος θόρυβος έχει ξεσηκωθεί τελευταία από τα Μέσα Ενημέρωσης και όχι μόνο για το θέμα της επικείμενης μετανάστευσης σημαντικού αριθμού νέων κυρίως ανθρώπων από Ελλάδα προς την Αυστραλία. Το σχετικό θόρυβο έχει τροφοδοτήσει κατά πολύ η θέση επί του θέματος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, που στην προσπάθειά της να φανεί ότι ενδιαφέρεται για τα προβλήματα των συμπατριωτών μας, ανέλαβε, όπως ισχυρίζεται εκστρατεία να πείσει τις αυστραλιανές αρχές να δεχτούν να επισπεύσουν τις διαδικασίες αποδοχής νέων μεταναστών από την Ελλάδα.
Το θέμα της μετανάστευσης είναι ένα σύνθετο θέμα και πρέπει κανείς να το προσεγγίζει από όλες του τις πλευρές για να μην κινδυνεύει να καταλήγει σε υπεραπλουστεύσεις και λαθεμένα συμπεράσματα. Καταρχήν με τις πολύ δύσκολες συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην Ελλάδα -για τις οποίες ευθύνονται τα δυο κόμματα εξουσίας, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία- είναι φυσικό να υπάρχει η διάθεση φυγής από μια μερίδα νεολαίας που βλέπει να συνθλίβονται τα όνειρά της για εργασία και μια αξιοπρεπή διαβίωση στην πατρίδα μας. Είναι και φυσιολογικό και εύλογο σ’ αυτές τις συνθήκες να υπάρχει μια μερίδα αγανακτισμένου και απελπισμένου κόσμου να προσπαθεί να βρει λύση στο πρόβλημά του με τη φυγή σε άλλη χώρα, με την ελπίδα να βρει δουλειά και να φτιάσει τη ζωή του ακόμα και σε μια τόσο μακρινή και πολιτιστικά διαφορετική χώρα σαν την Αυστραλία που οι συνθήκες δεν είναι και τόσο ρόδινες όσο παρουσιάζονται.
Το ίδιο έγινε και στις δεκαετίες του 1950 και 1960 όταν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες κυνηγημένοι από την ανέχεια, την καταπίεση, τους διωγμούς και κατατρεγμούς πήραν το δρόμο της ξενιτειάς και εγκαταστάθηκαν στην Αυστραλία. Η μαζική αυτή μετανάστευση, που η τότε πολιτική ηγεσία της Ελλάδας την είχε ονομάσει «ευλογία του έθνους», ήταν στην ουσία πληγή και κατάρα του έθνους των Ελλήνων γιατί στέρησε από τη χώρα εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανθρώπους έτοιμους για εργασία και παραγωγή και τους έστειλε να οικοδομήσουν και να φτιάσουν άλλες πατρίδες, να συμβάλλουν στην ανάπτυξη άλλης χώρας και εν προκειμένω της Αυστραλίας.
Πρέπει όμως να επισημάνουμε ότι υπάρχουν δυο σημαντικές διαφορές ανάμεσα στην παλιά μετανάστευση του ’50 και ’60 και στη σημερινή μετανάστευση προς την Αυστραλία. Η πρώτη διαφορά είναι ότι την εποχή του ’50 και ’60 η Αυστραλία είχε μπει σε περίοδο ραγδαίας εκβιομηχάνισης και οικονομικής ανάπτυξης και είχε ανάγκη από εργατικά χέρια να επανδρώσουν τα εργοστάσια και εργοτάξιά της. Οι νέοι μετανάστες που έρχονταν τότε, έβρισκαν δουλειά «έστω και με κάποια καθυστέρηση», και δεν αντιμετώπιζαν μακροχρόνια προβλήματα ανεργίας. Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά στην Αυστραλία. Μεταποιητική βιομηχανία δεν υπάρχει ουσιαστικά καθόλου και τα πάντα εισάγονται από χώρες φθηνότερης παραγωγής. Η άλλη διαφορά είναι ότι στις δεκαετίες του ’50 και ’60 έρχονταν στην Αυστραλία κυρίως ανειδίκευτοι εργάτες που κάλυπταν τις ανάγκες εργατικού δυναμικού στη βιομηχανία, στην οικοδομή και την εκτέλεση μεγάλων δημόσιων έργων.
Σήμερα οι μετανάστες που θα έρθουν, όσοι τελικά έρθουν δεν θα είναι ανειδίκευτοι εργάτες αλλά νέοι με πτυχία με ειδίκευση και άλλα προσόντα. Γ’ αυτούς τους ανθρώπους τι προοπτικές υπάρχουν στη σημερινή Αυστραλία; Στο θέμα αυτό η κατάσταση δεν είναι καθόλου εύκολη και απαιτείται και σωστή ενημέρωση των συμπατριωτών μας που επιθυμούν να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία και οργανωμένη δραστηριότητα του εδώ ελληνισμού για να προσδιοριστεί ακριβώς η κατάσταση και να ξεκαθαριστούν τα πράγματα. Από τα γνωστά δεδομένα η Αυστραλία δέχεται σήμερα συνολικά 170.000 μετανάστες το χρόνο και το μεταναστευτικό της πρόγραμμα προβλέπει μετανάστες που υπάγονται σε δύο κατηγορίες: την οικογενειακή επανένωση και εξειδικευμένη εργασία. Στη δεύτερη αυτή κατηγορία υπάγονται όσοι έχουν ειδίκευση που να συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των ειδικών επαγγελμάτων με υψηλή ζήτηση στην Αυστραλία.
Στα επαγγέλματα αυτά με υψηλή ζήτηση περιλαμβάνονται τα επαγγέλματα υγείας, η πληροφορική, οι τομείς υψηλής τεχνολογίας, ο κλάδος των οικονομικών επαγγελμάτων, οι τεχνίτες οικοδομών και κατασκευής μεγάλων έργων (γεφυρών, οδοποιίας) καθώς και ο κλάδος των τεχνιτών εξορυκτικής βιομηχανίας. Βέβαια στον κατάλογο των επαγγελμάτων με ζήτηση στην Αυστραλία υπάγονται 183 επαγγέλματα που δεν έχουν όμως όλα την ίδια ζήτηση.
ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ
ΤΙΤΛΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
Εδώ όμως θα πρέπει να επισημάνουμε ότι υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα που κανένας δεν αναφέρει ούτε ασχολείται μ’ αυτό. Όσοι θα μπορούσαν να επιλεγούν λόγω της ειδίκευσής τους θα πρόκειται ασφαλώς για ανθρώπους με πτυχία και άλλους τίτλους σπουδών, άτομα που η Ελλάδα χρειάζεται τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Όμως είναι γνωστό ότι η Αυστραλία δεν αναγνωρίζει με κάποια απλή διαδικασία τα πτυχία και τους τίτλους σπουδών όσων προέρχονται από μη αγγλόφωνες χώρες. Εδώ έχουμε πολλά παραδείγματα συμπατριωτών μας που ήρθαν με πτυχία από την Ελλάδα και χρειάστηκε για να βγάλουν άδεια εξάσκησης του επαγγέλματός τους να φοιτήσουν ξανά σε αυστραλιανό πανεπιστήμιο και να πάρουν το πτυχίο τους από την Αυστραλία. Τι θα γίνει δηλαδή με όλους αυτούς τους πτυχιούχους της Ελλάδας που θα έρχονται μετανάστες στην Αυστραλία και θ’ ανακαλύπτουν ξαφνικά ότι δεν αναγνωρίζεται το πτυχίο τους; Πώς θα εργαστούν αυτοί στον τομέα τους;
Υπάρχουν και ένα σωρό άλλα προβλήματα που θέλουν άμεση αντιμετώπιση. Αντί λοιπόν η Κοινότητα της Μελβούρνης να επιδίδεται σε ασκήσεις δημόσιων σχέσεων για να φαίνεται ότι κάτι κάνει θα έπρεπε μαζί με τις οργανώσεις του υπόλοιπου ελληνισμού να εξασκούσαν οργανωμένη πίεση στις Αυστραλιανές αρχές για να βρεθεί μια λύση στο θέμα της αναγνώρισης των πτυχίων από την Ελλάδα, αλλά και στο θέμα των κριτηρίων επιλογής και άλλα θέματα. Γιατί ασφαλώς όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, το υπουργείο Μετανάστευσης και οι αρχές της Αυστραλίας δεν πρόκειται να αλλάξουν τη μεταναστευτική τους πολιτική ή να καθορίσουν διαφορετικά κριτήρια και ειδική αντιμετώπιση των Ελλήνων σε ό,τι αφορά στα κριτήρια επιλογής και την αναγνώριση των πτυχίων τους.
Ο ρόλος των Ελληνικών Κοινοτήτων και των άλλων οργανώσεων του Ελληνισμού στην Αυστραλία είναι να οργανώνουν και πρωτοστατούν στους αγώνες και κινητοποιήσεις των συμπατριωτών μας για τη λύση των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στην Αυστραλία. Καθώς επίσης και να συμπαραστέκονται στον Ελληνικό λαό και στους αγώνες του για τη λύση των λαϊκών προβλημάτων στην Ελλάδα, όπως προβλήματα ανεργίας, εργασιακών δικαιωμάτων, κοινωνικής ασφάλισης, μισθών πείνας και τα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο κόσμος στην Ελλάδα. Αν με τους αγώνες του ελληνικού λαού και τη συμπαράσταση σ’ αυτούς τους αγώνες από τους Έλληνες του εξωτερικού λυθούν τα πιεστικά αυτά προβλήματα δεν θα υπάρχει λόγος για τα νιάτα της Ελλάδας να αναζητούν τη σωτηρία τους με τη μετανάστευση στην Αυστραλία. Αυτό λοιπόν το βασικό ρόλο πρέπει να παίζουν οι οργανώσεις του ελληνισμού στην Αυστραλία και όχι να αναλώνουν τη δραστηριότητά τους σε ανώδυνες εξαγγελίες δημόσιων σχέσεων με το υπουργείο Μετανάστευσης για να βοηθηθεί δήθεν η μετανάστευση από την Ελλάδα.
Έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις το θέμα μετανάστευσης νέων από την Ελλάδα που η Αυστραλιανή Πρεσβεία στην Αθήνα οργανώνει διήμερο σεμινάριο στις 8-9 Οκτώβρη για την πληρέστερη, όπως λέει, ενημέρωση όσων ενδιαφέρονται να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία μέσου του προγράμματος εξειδικευμένης επαγγελματικής μετανάστευσης.
Θα τολμήσουν άραγε οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Μετανάστευσης να δόσουν απαντήσεις στους ενδιαφερόμενους για τα ουσιαστικά αυτά προβλήματα, ή θα αρκεστούν στη γνωστή προβολή του Αυστραλιανού «παραδείσου», θα σταθούν ας πούμε στη Μελβούρνη σαν «καλύτερη πόλη στον κόσμο» να ζει κανείς μετά την πρόσφατη διεθνή διάκριση της πόλης αυτής;
Φυσικά πώς και από ποιους καθορίζονται τα κριτήρια της καλύτερης πόλης και πόσοι απ τους κατοίκους εκπληρώνουν τα κριτήρια αυτά;
Ανήκουν και οι νεομετανάστες σ αυτούς;
Να μερικά ενδιαφέροντα ερωτήματα που η απάντησή τους θα ενδιέφερε άμεσα τους επιθυμούντες να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία.
Για την Επιτροπή Φίλων του ΚΚΕ Μελβούρνης
Αντώνης Πάσχος, Γραμματέας anthony@itirugs.com.au
Μελβούρνη
