Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Η τρόικα επανήλθε δριμύτερη, με σοβαρές αξιώσεις και απαιτήσεις, όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Με ιδιαίτερα αυστηρούς τόνους, με συστάσεις και νουθεσίες για την εκταμίευση της 6ης δανειακής δόσης, επιδιώκουν το στόχο της πλήρους αποδυνάμωσης του κοινωνικού ιστού, που προβλέπει, μεταξύ άλλων, την επέμβαση στο Δημόσιο μέσω εφεδρείας, την επιβολή νέων φόρων αλλά και την επέκταση των μέτρων σε όλα τα επαγγέλματα, με «απελευθερώσεις», κινηματογραφικές μειώσεις μισθών και ανελέητο κυνηγητό των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων. Η κυβέρνηση, από τη μεριά της, πασχίζει να επιβιώσει εν μέσω ενδοκυβερνητικών διαφωνιών, που αποφέρουν σοβαρές παρενέργειες στην άσκηση αποτελεσματικής πολιτικής. Έτσι, μετά τον κ. Σαλαγιάννη, που επεσήμανε σε υψηλούς τόνους, ανεβάζοντας το πολιτικό θερμόμετρο, ότι ήταν λάθος του πρωθυπουργού να μην σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ευθύνης όταν αντιλήφθηκε τη σοβαρότητα της κατάστασης, πολλοί άλλοι αναμένεται να ακολουθήσουν, σύμφωνα με πληροφορίες, με μπαράζ δηλώσεων. Ο κ. Σαλαγιάννης είπε ακριβώς: ««Θεωρώ θεμελιώδες λάθος του πρωθυπουργού της χώρας που όταν κατάλαβε πού βρισκόμαστε δεν κήρυξε πανστρατιά, δεν πρότεινε κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, δεν έκανε συγκεκριμένο σχέδιο ριζικών αλλαγών, δεν κάλεσε όλες τις πολιτικές δυνάμεις να μπουν στο παιχνίδι και δεν έκανε και μια κυβέρνηση, εμπόλεμη κυβέρνηση, που να μπορεί να τα βγάλει πέρα. Αυτό είναι θεμελιώδες λάθος». Τι μας αποκαλύπτει αυτός ο συλλογισμός του κ. Σαλαγιάννη; Πολύ απλά ότι ο πρωθυπουργός ήξερε, αλλά δεν τολμούσε. Ότι ενώ έβλεπε το πρόβλημα, δεν επιδίωκε την λύση του με συναίνεση ή σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, στον αντίποδα ο υπουργός Υποδομών, Γιάννης Ραγκούσης, δηλώνει ότι «από τη στιγμή που αναλάβαμε την πολιτική υποχρέωση να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση, περιορίζοντας το εισόδημα εκατομμυρίων Ελλήνων, αποτελεί χρέος ηθικό να μην υποκύψουμε στις συντεχνιακές απαιτήσεις για διατήρηση προνομίων άλλης εποχής. Αποκαλεί ο κ. Ραγκούσης ως συντεχνίες τους επαγγελματικούς κλάδους που βρίσκονται στο δρόμο και «ευνοημένους» όλους αυτούς που φωνάζουν για τις πολλαπλές αδικίες. Και αυτό είτε πρόκειται για τους οδηγούς ταξί, είτε για τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες, είτε τους ελεύθερους επαγγελματίες, είτε τους εργαζόμενους στο Δημόσιο. Όλοι είναι οργανωμένοι σε συντεχνίες, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Ραγκούση. Αλήθεια, ποιοι είναι αυτοί επιτέλους που δεν μιλούν και ανέχονται αδιαμαρτύρητα την όλη περιοριστική δημοσιονομική πολιτική. Ποιοι είναι αυτοί που κάνουν υπομονή για την επόμενη μέρα που θα φέρει τον ποθητή οικονομική άνοιξη στη χώρα; Η ομολογία περί της συρρίκνωσης του εισοδήματος εκατομμυρίων Ελλήνων, δεν είναι παρά μια κυνική ομολογία. Αν το έκαναν αυτό οι κυβερνώντες λίγο πριν πάρουν την εξουσία το 2009, αν υπόσχονταν μαύρες μέρες για τη συνέχεια, πολύ απλά δεν θα κυβερνούσαν σήμερα. Όμως οι μεγάλες αλήθειες λέγονται εκ των υστέρων. Ας δούμε τι λέει χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός: «Εγώ τόνισα και, τονίζω, ότι η Ελλάδα θα τηρήσει απολύτως τις δεσμεύσεις της και, βεβαίως, θα προχωρήσει σε όλες τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, όπως και κάνει, με οποιοδήποτε τίμημα και κόστος. Επίσης, είμαστε απόλυτα αποφασισμένοι να υπάρχει διαφάνεια σε όλα. Μάλιστα, κάλεσα τον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, να στείλει εμπειρογνώμονες για να δουν τι κάνει η Ελλάδα, ώστε να έχουν μια πλήρη εικόνα για ό,τι κάνουμε, για όλες τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που γίνονται. Για να υπάρξει απόλυτη διαφάνεια για το τι κάνει η Ελλάδα». Αυτές είναι, αγαπητοί μου οι μεγάλες αλήθειες. Ό,τι μας πουν, θα κάνουμε, τίποτε λιγότερο ή περισσότερο. Ό,τι μας επιβάλλουν, θα το δεχθούμε αδιαμαρτύρητα, λες και δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Και οι πολίτες; Αυτοί... πρέπει να αδειάσουν τις τσέπες τους, πρέπει να βρουν τα λεφτά που μάλλον υπάρχουν σε αυτούς, όπως εννοούσε ο κ. Παπανδρέου πριν δύο χρόνια, λίγο πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Λεφτά λοιπόν υπήρχαν. Πού; Σε μένα, σε σένα, σε εσάς όλους. Στις μάζες των πολιτών που ως όψιμοι συντεχνιακοί, σύμφωνα με τον κ. Ραγκούση, πορεύονται στους δρόμους των πόλεων με πανό και πλακάτ διαμαρτυρίας. Κατά τα άλλα... «λυπούνται» για όλα όσα αναγκάζονται να εφαρμόσουν στην πολιτική τους. «Έχουν ηθική υποχρέωση απέναντι στα εκατομμύρια των Ελλήνων». Και ο χορός της κρίσης καλά κρατεί. Και οι τροϊκανοί ξανάρχονται, παραφράζοντας το σύνθημα. Και όλοι ας δώσουν ό,τι έχουν, αφού προηγουμένως αθωώσουν την κυβέρνηση από όλες τις πράξεις. Και καταθέσουν ευλαβικά τον οβολόν τους στα ταμεία της Μέρκελ, του Σαρκοζί και του ΔΝΤ που ελεεινολογούν όταν παρίσταται ανάγκη. Όταν χρειάζεται να ακουστεί ότι η Ελλάδα είναι ο πιο αφερέγγυος εταίρος. Όταν πολύ απλά οι συντηρητικές και αδιέξοδες πολιτικές της ευρωζώνης πρέπει να βρουν τα αντίστοιχα εξιλαστήρια θύματα.
