Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Φοβούμαι πως τα έχουμε πει όλα.
Τα επαναλαμβάνω, όμως, για να φρεσκάρω (!) τη μνήμη μας.
Μας έχουν ρίξει στον Καιάδα του νεοφιλελεύθερου πειράματος, το οποίο άρχισε να εφαρμόζεται από την Ελλάδα (με πειραματόζωο την ελληνική κοινωνία) η χώρα οδηγείται στην «ταϊβανοποίηση», δηλαδή σε ένα απέραντο εργοστάσιο με πάμφθηνα εργατικά χέρια και ότι αν κάποιοι εξ ημών δεν τη βγάλουν «καθαρή», δηλαδή αν πεθάνουν, ουδείς θα νοιαστεί.
Οι ανεκδιήγητοι τύποι που μας κυβερνούν – και δεν μιλώ μόνο για την Ελλάδα – βαδίζουν βάσει συγκεκριμένου σχεδίου, με στόχο την ανάσχεση της κρίσεως του καπιταλιστικού συστήματος και φυσικά δεν νοιάζονται για ανθρώπους (θα ομιλήσουν για παράπλευρες απώλειες) αλλά μόνο για την ευημερία των αριθμών.
Κάτι δηλαδή σαν τους μπακάληδες: Μετρούν μόνο αριθμούς. Μόνο που ο έρμος ο μπακάλης – έξω από την μπακάλικη λογική του για να διατηρήσει το μαγαζί του και να κερδίσει – παρέχει και κάποιες υπηρεσίες και αγαθά στους πελάτες του. Αυτοί οι ανεκδιήγητοι τύποι δεν προσφέρουν τίποτα. Μόνο ζητάνε.
Και γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους (για να μην πω το άλλο, το χυδαιότερο, που λέμε όλοι μας ) ανθρώπους, κοινωνίες, ανάγκες, δικαιώματα, Συντάγματα και νόμους, αφού για το μόνο που νοιάζονται είναι η διατήρηση του συστήματός τους, έστω κι αν χυθεί αίμα.
Οι λέξεις έχουν χάσει πια το νόημά τους.
Όποιες λέξεις κι αν έχουμε (είτε ως υφιστάμενοι τη λαίλαπα πολίτες, είτε ως δημοσιογράφοι, που προσπαθούν να αποτυπώσουν τη βάρβαρη πραγματικότητα) χρησιμοποιήσει δεν φτάνουν πια για να αποτυπώσουμε αυτό που μας συμβαίνει: Την πλήρη απαξίωση και καταβαράθρωσή μας σ’ ένα ανήλιαγο πηγάδι, δίχως πλάγιες διαφυγές και κυρίως δίχως νερό.
Η τελούσα υπό κατάρρευση κυβέρνηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου, ανίκανη να διαχειριστεί ακόμη και αυτά για τα οποία έχει βάλει την υπογραφή της, ανίκανη να υλοποιήσει τα υπεσχημένα στους δανειστές της χώρας, ανίκανη να κινητοποιήσει τους κρατικούς εισπρακτικούς μηχανισμούς (τους οποίους «έστησαν» τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ) αφού περιέκοψε το λίπος (όσο υπήρχε) τώρα «κόβει κιμά». Κόβει κρέας, κόβει κόκαλα, κόβει μεδούλι και αφού διέλυσε τη μεσαία τάξη, τώρα «τα παίρνει στεγνά» ακόμη και από τους πάμπτωχους.
Το τμήμα των νέων μέτρων (γιατί έρχονται κι άλλα, όταν θα αφιχθεί η Τρόικα για να ελέγξει τα έργα και τις ημέρες των εντολοδόχων της) τα οποία ανακοίνωσε (γραπτώς, παρακαλώ, ούτε καν με κάποια τηλεοπτικής χρήσεως δήλωση) ο Ηλίας Μόσιαλος προβλέπουν φόρους ακόμα και για όσους ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας - το αφορολόγητο πέφτει στα 5.000 ευρώ – νέο πετσόκομμα σε μισθούς και συντάξεις, ανεργία χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, μέσω της εργασιακής εφεδρείας, αύξηση φόρου στο πετρέλαιο θερμάνσεως και διατήρηση του ειδικού φόρου στα ακίνητα τουλάχιστον μέχρι το 2014.
Η μείωση του αφορολόγητου ορίου οδηγεί περίπου 693.088 φορολογουμένους (βάσει στατιστικών στοιχείων δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος), που είχαν μηδενικό φόρο, στην πληρωμή φόρου από 100 έως 300 ευρώ.
Εξάλλου, προς τα 1.200 ευρώ συρρικνώνονται όλες οι συντάξεις, καθώς με τα νέα μέτρα, οποιοδήποτε ποσό ξεφεύγει από αυτό το όριο θα υπόκειται σε κρατήσεις ή περικοπές έως και 84%.
Όμως τα χαράτσια δεν περιορίζονται: Οι επικουρικές συντάξεις υποβάλλονται και σε νέα περικοπή κατά 15%, το δε εφάπαξ του Δημοσίου θα περικοπεί τελικά κατά 20%.
Και τώρα, τα καλύτερα!!!
«Ναι, χρειάζονται και άλλα μέτρα», δήλωσε ο Ευ. Βενιζέλος και πρόσθεσε: «Το δράμα της χώρας δεν είναι ότι έχουμε υποστεί και θα υποστούμε και άλλες θυσίες, είναι ότι υπάρχει ο κίνδυνος όλα αυτά να μην αποδώσουν, ότι υπάρχει ο κίνδυνος η χώρα να χάσει τα μεταπολιτευτικά της επιτεύγματα (...). Αν δεν υπήρχε η τρόικα θα είχαμε και πάλι εξοκείλει δημοσιονομικά».
Μιλώντας δε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως είπε κάτι ακόμη ...καλύτερο!!!
«Και το μεγάλο δυστύχημα και πρόβλημα για τη χώρα είναι πως οι πολίτες υφίστανται πολύ μεγάλες θυσίες, ο κόσμος – και δικαίως – νομίζει ότι η κρίση είναι αυτή που ζούμε, δηλαδή η περικοπή μισθών, συντάξεων, εισοδημάτων, η μείωση των προοπτικών που έχουν τα νέα παιδιά. Αλλά, δυστυχώς, αυτή δεν είναι η κρίση. Αυτό είναι μια προσπάθεια πολύ σκληρή που κάνουμε να προστατευθούμε και να αποφύγουμε την κρίση. Γιατί η κρίση θα είναι η Αργεντινή του 2000. Δηλαδή, η πλήρης διάλυση της οικονομίας, των θεσμών, του κοινωνικού ιστού και της παραγωγικής βάσης της χώρας».
Βεβαίως, η επικεφαλής του ΔΝΤ διέψευσε τον κ. αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως, αλλά αυτά που είπε ο κ. Βενιζέλος – αν δεν εντάσσονται σε ένα πρόσθετο σχεδιασμό τρομοκρατήσεως της κοινωνίας για να δεχθεί τα νέα χαστούκια και τα νέα χαράτσια – μένουν. Και σημαίνουν πως όσο κι αν μας πετσοκόψουν, στο τέλος θα καταρρεύσουμε, όπως η Αργεντινή το 2000.
Και έτσι θα πληρωθεί το ρηθέν από τον έτερο αντιπρόεδρο Θ. Πάγκαλο:
«...ο ελληνικός λαός γνωρίζει και έχει δει από την ιστορική του εμπειρία, αλλά και από άλλες χώρες του κόσμου τι σημαίνει χρεοκοπία: Παύουν οι πληρωμές από το κράτος, οι τράπεζες κλείνουν και οι καταθέτες κλείνουν και οι τράπεζες δεν έχουν πρόσβαση στις καταθέσεις τους και σε μερικές περιπτώσεις όπως στην Αργεντινή χρειάζεται να παρέμβει η Αστυνομία και τα τανκς...».
Θυμίζω, πάντως, ότι η τότε κυβέρνηση της Αργεντινής διέφυγε με ελικόπτερα...
