Πρόοδος, όπως είπαν, σημειώθηκε στις συνομιλίες της τρόικα με την κυβέρνηση καθώς μετά από αλλεπάλληλες τηλεδιασκέψεις, αποφασίστηκε η επιστροφή της την ερχόμενη εβδομάδα. Το γεγονός μας βάζει σε σκέψη γύρω από τι πιθανόν να διαμείφθηκε μεταξύ των κυβερνητικών στελεχών και των τροϊκανών, προκειμένου να φτάσουμε σε κάποιο σημείο συμφωνίας. Με λίγα λόγια, τι υποσχέθηκαν τα κυβερνητικά στελέχη και τι ανταλλάγματα δόθηκαν ώστε να αρθούν οι όποιες παρεξηγήσεις και ενστάσεις. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανακοινώνει περιχαρής ότι θα ληφθούν συμπληρωματικά μέτρα και πως ό,τι είχε τεθεί στο τραπέζι στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, θα υλοποιηθεί άμεσα. Οι αξιώσεις της τρόικα είναι μεγάλες και απαιτούν πολλές θυσίες από τον ελληνικό λαό. Κανείς δεν αμφιβάλλει πλέον ότι θα ληφθούν επιπρόσθετα μέτρα, με σοβαρές συνέπειες στην κοινωνία. Η διεύρυνση της εφεδρείας στο Δημόσιο, οι περαιτέρω περικοπές των συντάξεων, το κλείσιμο Οργανισμών του Δημοσίου, ο περιορισμός των επιδομάτων και πολλά άλλα, θα είναι μερικά από τα συμπληρωματικά μέτρα που υποσχέθηκε στην τρόικα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών. Τα μέτρα αυτά όμως αναμένεται να συναντήσουν τη σφοδρή αντίθεση των κοινωνικών τάξεων και ήδη απεργίες ετοιμάζονται να αλλάξουν το τοπίο που μέχρι τώρα απεικόνιζε τις δύο πλευρές να ξιφουλκούν και τον λαό να παρακολουθεί αμέτοχος. Με λίγα λόγια, μια δεύτερη μάχη στο κοινωνικό πεδίο θα καταδείξει το κατά πόσο η κυβέρνηση θα βγει κερδισμένη από όλη αυτή την ιστορία, με τα επαναλαμβανόμενα μέτρα και τις μειώσεις να πλήττουν ανεπανόρθωτα τους πολίτες, μέτρα που η κυβέρνηση είχε δηλώσει εξαρχής πως δεν ήθελε να πάρει αλλά αναγκάστηκε. Γιατί πολλές είναι οι φορές που κυβερνητικά στελέχη σε επανειλημμένες ερωτήσεις δημοσιογράφων δήλωσαν ευθαρσώς πως ό,τι κάνουν, το κάνουν με βαριά καρδιά, και ακόμη περισσότερες οι υποσχέσεις πως δεν θα παρθούν άλλα μέτρα και πως η χώρα θα παραμείνει σε κάθε περίπτωση εντός της ευρωζώνης. Αυτά δηλώνουν και τώρα που εξαγγέλλονται τα νέα μέτρα, αυτή τη φορά υπό το βάρος της απειλής της αποχώρησης της τρόικα και τη μη καταβολή της δανειακής δόσης. Η μείωση του αφορολόγητου, τα συνεχή φορομπηχτικά μέτρα και η επικέντρωση στη μείωση δαπανών αναμένεται να δημιουργήσουν έναν ακόμη φαύλο κύκλο στις σχέσεις των πολιτών με το κράτος. Η νέα εποχή με τις συνεχείς εξαγγελίες περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, η κατάθεση κάθε φορά και διαφορετικών στοιχείων για τον πληθωρισμό, το έλλειμμα και την ανεργία, συν του γεγονότος ότι τα στοιχεία ενίοτε αμφισβητούνται εκατέρωθεν, δημιουργούν ένα θολό τοπίο που αποκρύπτει την αλήθεια. Προσφάτως δόθηκαν από την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία στοιχεία για την απασχόληση και την ανεργία για το δεύτερο τρίμηνο του 2011. Σύμφωνα με αυτά, ο αριθμός των απασχολούμενων ανήλθε σε 4.156.336 άτομα και των ανέργων σε 810.821. Το ποσοστό ανεργίας ήταν 16,3%, έναντι 15,9% του προηγούμενου τριμήνου και 11,8% του αντίστοιχου τριμήνου 2010. Η απασχόληση μειώθηκε κατά 0,9% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και κατά 6,1% σε σχέση με το Β΄ Τρίμηνο του 2010. Ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 2,3% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και κατά 36,5% σε σχέση με το Β΄ Τρίμηνο του 2010. Τα στοιχεία αποκαλύπτουν μια συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση, καθώς μόνο μέσα σε ένα τρίμηνο καταγράφονται μεγάλες διαφορές. Φανταζόμαστε τι θα γίνει τον επόμενο χρόνο και αν τελικά η χώρα αγγίξει τρομακτικά ποσοστά απασχόλησης και ανεργίας. Για το δε έλλειμμα δεν συζητάμε, ούτε για τις προοπτικές μείωσής του. Οι τηλεδιασκέψεις πάντως συνεχίζονται, το ίδιο όπως και οι βαρύγδουπες δηλώσεις για καλυτέρευση της κατάστασης μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Παλαιότερα, κυβερνητικά στελέχη δήλωναν ότι η χώρα θα επιστρέψει στις αγορές από το 2013 και μετά. Πλησιάζουμε αισίως το 2012 και ακόμη δεν έχει ξεκαθαριστεί το αν θα μας δανείζουν χωρίς προβλήματα και εμπόδια. Επίσης, δεν έχει σε καμία περίπτωση αποσαφηνιστεί το πότε και το πώς της αποπληρωμής των δανείων και χρεών. Για τη δε απόσβεση του χρέους, ουδείς λόγος. Μόνο πρόοδος να σημειώνεται κάθε φορά στις συνομιλίες της τρόικα με την κυβέρνηση και αυτό αρκεί. Μόνο μέτρα να εξαγγέλλονται και το χρήμα να πέφτει, αδιάφορον του αν το χρήμα αυτό επιστέφεται στους δανειστές στο πολλαπλάσιο. Και πολύ περισσότερο χωρίς να ενδιαφέρει πόσο υποφέρει ο κόσμος από τα ανταλλάγματα που δίδονται στις όποιες τηλεδιασκέψεις.