Καθόλου καλά δεν είναι τα νέα από το μέτωπο της οικονομίας. Η υλοποίηση της πολιτικής που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου με την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. και η οποία εκφράζεται στα μέτρα και τους στόχους του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, δεν οδηγεί σε θετικά αποτελέσματα. Το αντίθετο. Αντί να βελτιώνει την οικονομική κατάσταση της χώρας, τη χειροτερεύει. Ρίχνει όλο και πιο βαθιά την Ελλάδα στην άβυσσο της ύφεσης, καθώς η διευρυνόμενη συρρίκνωση των μισθών και συντάξεων εκατομμυρίων Ελλήνων βυθίζει στην κρίση όλο και περισσότερες μικρομεσαίες, αλλά και αρκετές μεγάλες επιχειρήσεις.
Το κακό δεν σταματά εδώ. Το γεγονός ότι το κράτος έχει ουσιαστικά κηρύξει ανομολόγητη στάση πληρωμών στο εσωτερικό και χρωστάει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε όσες επιχειρήσεις και ιδιώτες συναλλάσσονται μαζί του, σε συνδυασμό με το ότι οι τράπεζες δεν δίνουν πλέον δάνεια σχεδόν σε κανέναν, όσο καλός και συνεπής πελάτης και αν είναι, οδηγούν σε απόγνωση τον επιχειρηματικό κόσμο.
Ο συνδυασμός, όμως, της λεηλασίας των εισοδημάτων με το στραγγαλισμό της αγοράς λόγω έλλειψης ρευστότητας μοιραία έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των φορολογικών εσόδων του κράτους.
Αυτό το γεγονός οδηγεί με τη σειρά του στην καθολική, παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησης να πιάσει οποιονδήποτε μακροοικονομικό στόχο.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΕΦΤΕΙ ΕΞΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ
Αν θυμηθεί κανείς τι έλεγε πέρυσι την άνοιξη η κυβέρνηση, όταν ο πρωθυπουργός υπέγραφε το ολέθριο Μνημόνιο, θα φρίξει. Μας έλεγαν ότι φέτος θα έριχναν το έλλειμμα του προϋπολογισμού γύρω στο 5%, μας έλεγαν ότι μέσα στο 2011 η Ελλάδα θα δανειζόταν από τις αγορές με ανεκτό επιτόκιο, μας έλεγαν ότι η χώρα θα είχε από φέτος ανάπτυξη και διάφορα άλλα τέτοια.
Παραμύθια! Τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο. Κανένας στόχος δεν θα επιτευχθεί. Το έλλειμμα θα διαμορφωθεί τουλάχιστον πάνω από 8,5% του Α.Ε.Π., ίσως και περισσότερο. Το Α.Ε.Π. της χώρας καταρρέει για δεύτερη χρονιά αντί να αυξηθεί και θα μειωθεί τουλάχιστον 5% το 2011, ενώ πλέον όλοι είναι βέβαιοι ότι θα σημειώσει νέα πτώση και το 2012.
Σκανδαλώδης και καταστροφική ακόμη περισσότερο είναι η πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου στο θέμα του δημόσιου χρέους. Το γράφουμε και το ξαναγράφουμε, αλλά το ζήτημα είναι απίστευτα εξοργιστικό.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., για να βάλει τη χώρα σε αυτό το επαίσχυντο καθεστώς υποτέλειας και «δημοσιονομικής Κατοχής», όπως πολύ εύστοχα είχε πει ο Ευάγγελος Βενιζέλος λίγες μέρες πριν γίνει υπουργός Οικονομίας, είχε χρησιμοποιήσει ως κύριο επιχείρημα ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος ανερχόταν στο πολύ υψηλό ποσοστό του 115% του Α.Ε.Π. - ένα ποσοστό που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το «φούσκωσε» με διάφορες αμφιλεγόμενες λογιστικές λαθροχειρίες στο 127% για το 2009.
Το σκάνδαλο συνίσταται στο ότι ενώ το χρέος κυμαινόταν από το 1993 μέχρι το 2009, δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια, από το 111% του Α.Ε.Π. που το άφησε ο Κ. Μητσοτάκης το 1993 ως το 115% (ή 127%) του Κώστα Καραμανλή το 2009, με τα ενδιάμεσα έτη να κυμαίνονται λίγο πάνω ή ελάχιστα κάτω από το 100% του Α.Ε.Π., η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου μέσα σε δύο χρόνια το εκτίναξε στο... 160% του Α.Ε.Π. και πλέον, ενώ στα τέλη του 2012 θα το έχει απογειώσει στο ύψος του 172%(!) του Α.Ε.Π.
Τέτοια ασύλληπτη επιδείνωση του δημόσιου χρέους μόνο σε εποχή πολέμων συνέβαινε τον περασμένο αιώνα και αυτό επειδή το Α.Ε.Π. της χώρας εκμηδενιζόταν σχεδόν από τις καταστροφές, αλλά ο Γιώργος Παπανδρέου το κατάφερε σε περίοδο ειρήνης! Και έχει το πολιτικό θράσος να κατηγορεί ως υπεύθυνη την... προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ.!
Όχι ότι η κυβέρνηση Καραμανλή (και πολύ περισσότερο η προ-προηγούμενη κυβέρνηση Σημίτη) δεν έχει σοβαρότατο μερίδιο της ευθύνης, αλλά μπροστά στα τερατουργήματα της κυβέρνησης Παπανδρέου, τα ανοσιουργήματα των προηγούμενων κυβερνήσεων φαντάζουν... πταίσματα, παρ’ όλο που κι αυτά είναι εγκλήματα.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ ΜΕΣΩ ΔΗΘΕΝ «ΚΟΝΤΡΑΣ» ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ
Μετά τα μεσάνυχτα της Πέμπτης και μέχρι τις 12 το μεσημέρι της Παρασκευής, η κυβέρνηση τροφοδοτούσε τους πολιτικούς συντάκτες και τους υπεύθυνους ενημέρωσης των τηλεοπτικών σταθμών με κατευθυνόμενες «πληροφορίες» ότι δήθεν είχε αποφασίσει να τα «σπάσει» με την τρόικα εξαιτίας των υπερβολικών απαιτήσεων της τελευταίας για τη λήψη νέων μέτρων λεηλασίας του ελληνικού λαού και της χώρας. Η κυβέρνηση, μάλιστα, διοχέτευε στα φερέφωνά της, τα οποία φυσικά την αναμετέδιδαν με ιδιαίτερη ένταση προχθές το πρωί, ότι δήθεν προτίθεται να προκηρύξει άμεσα πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
Όλα αυτά ίσχυσαν μέχρι τις 12 το μεσημέρι, όταν έδωσε συνέντευξη Τύπου ο υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, και διέψευσε κατηγορηματικά τα περί ρήξης με την τρόικα, τα οποία μέχρι και μία ώρα πριν τη συνέντευξη διοχετεύονταν στις εφημερίδες και στα Μ.Μ.Ε., πρωτίστως από το... δικό του υπουργείο!!!
Η σκηνοθεσία ήταν προφανής. Κατηγορούμενη διαρκώς - και δικαίως! - η κυβέρνηση Παπανδρέου, ότι αντί να διαπραγματεύεται με την τρόικα απλώς υπακούει σε κάθε εντολή της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., όπως και όντως συμβαίνει, αποφάσισε για λόγους προπαγάνδας να εμφανιστεί ότι, τέλος πάντων, προβάλλει πού και πού κάποιες αντιστάσεις. Προφανώς, σε συμπαιγνία με την τρόικα, λοιπόν, οδήγησε τα πράγματα στην ολιγοήμερη αναβολή δέκα περίπου ημερών.
ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟ ΟΤΙ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ
Εμφανιζόμενη ως υποτυπωδώς «αντιστασιακή», η κυβέρνηση Παπανδρέου θέλει να ξεπεράσει με όσο το δυνατόν λιγότερα γιουχαΐσματα δύο πολιτικούς σκοπέλους.
Ο πρώτος είναι η συνδιάσκεψη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. της 3ης του Σεπτέμβρη, που θα επαναπροσδιορίσει τα χαρακτηριστικά του κυβερνώντος κόμματος, η πολιτική του οποίου δεν έχει, βεβαίως, καμία σχέση με τις ιδρυτικές αρχές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου. Καθώς οι αντιδράσεις, ακόμη και μέσα στο στελεχικό δυναμικό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (το οποίο εξ ορισμού αποτελεί το πιο διεφθαρμένο πολιτικά τμήμα του), ήταν ισχυρότατες, ο πρωθυπουργός ήθελε να μην εμφανιστεί εντελώς ενδοτικός σε όλα.
Ο δεύτερος πολιτικός σκόπελος είναι η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, το ερχόμενο Σάββατο. Ο Γ. Παπανδρέου φοβάται τόσο πολύ το ενδεχόμενο μαζικής αποδοκιμασίας, που αρχικά προσπάθησε να ματαιώσει την επίσκεψη και την ομιλία του εκεί, αλλά διαπίστωσε ότι ο πολιτικός διασυρμός του, αν δεν πήγαινε καθόλου, θα ήταν πολύ μεγαλύτερος από τη ζημιά που θα κάνουν στο προφίλ του οι όποιες αποδοκιμασίες, αν υπάρξουν.
Αυτά, όμως, είναι τεχνάσματα αποφυγής του ρεζιλέματος του πρωθυπουργού και διάσωσης όποιου - ανύπαρκτου εν πολλοίς - πολιτικού κύρους του έχει απομείνει. Η ουσία είναι ότι το νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, που δήθεν αποκρούει η κυβέρνηση, είναι προαποφασισμένο ότι θα περάσει. Εμείς το γνωρίζουμε και το έχουμε πει και γράψει ήδη από διμήνου. Δεν έχουμε κάποια ιδιαίτερη, εμπιστευτική πληροφόρηση. Το έχει ήδη γράψει, όμως, ο γερμανικός Τύπος από τον Ιούνιο ως δεδομένο! Από τις γερμανικές εφημερίδες, δηλαδή, μαθαίνουμε για την τύχη τη δική μας και της χώρας μας! Απίστευτη κατάντια...
ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ
Το ζήτημα δεν είναι ότι εξαιτίας αυτής της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση, οι υπουργοί της αποδοκιμάζονται άγρια όπου και αν εμφανιστούν, αν το ακροατήριο δεν είναι πλήρως ελεγχόμενο και προεπιλεγμένο. «Δεν μπορώ να πάω ούτε στο καφενείο», ομολόγησε στην περιφερειακή συνδιάσκεψη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη Θεσσαλονίκη ο τέως υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, σίγουρα μία από τις πιο μισητές φιγούρες της διακυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου.
Το άγριο «κράξιμο» των υπουργών και βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι απλώς το σύμπτωμα. Η ασθένεια συνίσταται στο ότι με την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική έχει καταρρεύσει όλο το πλέγμα κοινωνικών συμμαχιών του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο έτσι απομονώνεται διαρκώς περισσότερο από μεγάλα κοινωνικά στρώματα και ομάδες της ελληνικής κοινωνίας.
Εκατομμύρια εργαζόμενοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα δεν θέλουν πια ούτε να ακούσουν για ΠΑ.ΣΟ.Κ., καθώς η λεηλασία των εισοδημάτων τους με τις αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και τους αλλεπάλληλους νέους φόρους δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Καθώς μάλιστα η οικονομική λεηλασία συνοδεύεται από κατεδάφιση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων, η ρήξη της κυβέρνησης με τους εργαζομένους έχει προσλάβει αβυσσαλέες διαστάσεις. Το ίδιο και με τους συνταξιούχους.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ «ΜΗ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΩΝ»
Ανέκαθεν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εθεωρείτο ως το κόμμα των μικρομεσαίων και των μη προνομιούχων. Ως τέτοιο καθιερώθηκε και κυριάρχησε στην ελληνική κοινωνία και στην πολιτική ζωή του τόπου μας, ακολουθώντας βεβαίως την αντίστοιχη πολιτική όταν βρισκόταν στην εξουσία.
Εδώ και πολλά χρόνια, η κυβερνητική πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έχει πια τέτοια χαρακτηριστικά. Πριν από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, όμως, ναι μεν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε μετατραπεί σε κόμμα που προωθούσε - πάντα με το αζημίωτο! - τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματιών, αλλά κανείς δεν το χαρακτήριζε ως το κόμμα των πιο επιθετικών κύκλων του κεφαλαίου. Τώρα, όμως, οι πάντες το θεωρούν ακριβώς αυτό.
Η πολιτική που συμφώνησε ο πρωθυπουργός με την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. στραγγαλίζει οικονομικά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της αγοράς. Εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρηματίες αυτού του βεληνεκούς βρίσκονται σε απόγνωση. Κλείνουν αθρόα τις επιχειρήσεις τους ή «φεσώνουν» η μία επιχείρηση την άλλη, καθώς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα έξοδά τους, δημιουργώντας σταδιακά έναν στρόβιλο που απειλεί να παρασύρει στην άβυσσο και τις υγιείς επιχειρήσεις. Η κατάσταση γίνεται εφιαλτική. Ο χειμώνας προβλέπεται εξαιρετικά σκληρός και ζοφερός για το λαό και τη χώρα...
ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Οι εκλογές, η αλλαγή κυβέρνησης και η χάραξη ριζικά διαφορετικής πολιτικής, αποτελούν τη μοναδική ελπίδα εξόδου της χώρας από την κρίση με λιγότερες απώλειες. Εκλογές, όμως, μέσα στο κοινωνικό κλίμα που περιγράψαμε σημαίνουν βέβαιη ήττα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ενδεχομένως και εκλογική πανωλεθρία του, που μπορεί να το φέρει στα πρόθυρα της αποσύνθεσης.
Όλα αυτά, μάλιστα, με εξαιρετικά αβέβαιη για την ώρα την πιθανότητα να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση η Ν.Δ., πράγμα που ανησυχεί το οικονομικό κατεστημένο της χώρας, το οποίο έτσι δεν πιέζει ακόμη για απομάκρυνση του Γ. Παπανδρέου από την εξουσία. Αντιθέτως, τον στηρίζει με σταθερότητα, μέχρις ότου ισχυροποιηθεί αρκετά η Ν.Δ.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι αυτονόητο ότι μόνο αν θέλει να φύγει από την εξουσία και τη χώρα θα προκηρύξει εκλογές ο Γ. Παπανδρέου.
