Του Σεραφείμ Κερασιώτη, εκπαιδευτικού - μέλους του Δ.Σ της ΟΛΤΕΕ
Στη δίνη των περικοπών των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων ελέω Δ.Ν.Τ., Ε.Ε. και Ε.Κ.Τ. της γνωστής πλέον σε όλους μας Τρόικας, του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, έχει περιέλθει η τάξη των δημοσίων υπαλλήλων που όμως δεν έχει τα ίδια οδυνηρά αποτελέσματα για όλους. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν αμείβονται ανάλογα με τα προσόντα τους σύμφωνα με το υπάρχον μισθολόγιο αλλά και ούτε πρόκειται να αμειφθούν στο μέλλον σύμφωνα με τις αρχές που διαρρέουν για το νέο ενιαίο μισθολόγιο που προωθεί η κυβέρνηση για το Σεπτέμβρη του 2011.
Ήδη όλα τα προηγούμενα χρόνια έχουν διαμορφωθεί μισθολόγια πολλών ταχυτήτων για τους δημόσιους υπαλλήλους μέσα στο λεγόμενο ενιαίο μισθολόγιο τα οποία έχουν προκύψει από μια άδικη επιδοματική πολιτική υπέρ συγκεκριμένων ομάδων δημοσίων υπαλλήλων με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι με διπλάσιο σχεδόν μισθό από συναδέλφους τους άλλων υπηρεσιών με τα ίδια τυπικά προσόντα.
Όλοι όμως οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι γνωστό ότι προστατεύονται συνδικαλιστικά από το τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο την ΑΔΕΔΥ η οποία προσπαθεί να κρατά τα κεκτημένα δικαιώματα των επιμέρους ομάδων δημοσίων υπαλλήλων που άλλες είναι προνομιούχες και άλλες όχι, χωρίς να προβάλει το περί δικαίου αίσθημα για όλους τους υπαλλήλους που έχουν τα ίδια προσόντα.
Μια μεγάλη ομάδα δημοσίων υπαλλήλων που ανήκουν στην ΑΔΕΔΥ και εκπροσωπούνται σε αυτή από εκατοντάδες αντιπροσώπους από όλες τις παρατάξεις, είναι οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που έχουν την «ατυχία» να είναι μια πολυπληθής ομάδα και για το «λόγο» αυτό όπως ομολογούν κατά καιρούς και διαχρονικά οι υπουργοί Παιδείας και Οικονομικών όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, δεν παίρνουν αυξήσεις ή τις ίδιες αυξήσεις (επιδόματα) με άλλες προνομιούχες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων, με αποτέλεσμα να ικανοποιούνται φραστικά από τις πολιτικές ηγεσίες των υπουργείων Παιδείας και Οικονομικών για το δίκαιο των οικονομικών αιτημάτων και για αναβάθμιση των οικονομικών απολαβών, στην πράξη όμως, η ικανοποίηση των οικονομικών αιτημάτων πήγαιναν κάθε φορά στις καλένδες.
Από καλένδες σε καλένδες, φτάσαμε και στη σημερινή οικονομική κρίση που έχει σαν αποτέλεσμα αντί την αύξηση των μισθών των εκπαιδευτικών να γίνονται μεγάλες περικοπές στους μισθούς και τα επιδόματα λες και όλα τα προηγούμενα χρόνια να ήταν οι προνομιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι με τους μεγάλους μισθούς.
Θα είναι οικονομική και κοινωνική τιμωρία των εκπαιδευτικών εκ μέρους της Πολιτείας, αν στο νέο μισθολόγιο δεν δικαιωθούν και δεν αποκατασταθούν μέσα στο οικονομικό περιβάλλον των δημοσίων υπαλλήλων που θα διαμορφωθεί.
Θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη ότι στους εκπαιδευτικούς δεν καταβάλλεται το ειδικό επίδομα των 176 ευρώ από το 2002 για το οποίο τα Ελληνικά Δικαστήρια έχουν αποφανθεί ότι το δικαιούνται και άρχισε ήδη να καταβάλλεται αναδρομικά σε αρκετούς εκπαιδευτικούς που δικαιώνονται από την εκδίκαση των αγωγών.
Το νέο μισθολόγιο είναι η τελευταία ελπίδα των εκπαιδευτικών για δικαιοσύνη και ισότητα εκ μέρους της Πολιτείας, η οποία οφείλει να κάνει πράξη την διαχρονική ομολογία της περί χαμηλών μισθών των εκπαιδευτικών και την ανάγκη σημαντικής βελτίωσής των. Οι πολιτικές ηγεσίες των υπουργείων Παιδείας και Οικονομικών ελπίζουμε να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να δικαιώσουν τους εκπαιδευτικούς.
