Είναι παγκοίνως γνωστό ότι η πατρίδα μας βρίσκεται σε δεινότατη οικονομική κατάσταση, που δημιουργεί και την εθνική μας εξάρτηση, τη στέρηση της εθνικής και κοινωνικής ελευθερίας. Και η κατηφοριά αυτή δεν γνωρίζει κανείς πού θα σταματήσει. Γι’ αυτό και τρομάζει πολύ το λαό μας, που με βαρύ γογγυτό σηκώνει το σταυρό του μαρτυρίου. Και ο Γολγοθάς αυτός είναι πολύ μακρύς, δύσβατος και πολύ ανηφορικός. Τόσο, που η κορυφή του δεν φαίνεται πουθενά. Γι’ αυτό και δημιουργεί απογοήτευση και απελπισία.
Και ενώ όλα αυτά δοκιμάζουν την αντοχή μας, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου αλλού κοιτάζουν. Πώς με την κατηφοριά αυτή θ’ αυξήσουν τα δημοσκοπικά τους κέρδη, μη διστάζοντας ακόμα - παρά την αντίθεση του λαού - να ζητούν και εκλογές. Για να σώσουν τον τόπο... «Εφαρμόζοντας» - τα ουδέποτε εφαρμοσθέντα - «σωστικά τους» προγράμματα... Δυστυχώς, έτσι είναι και έτσι πάντοτε γινόταν. Τα ελληνικά κόμματα καθοδηγούνταν μονίμως από τις δημοσκοπήσεις. Αυτές καθόριζαν και τη στάση τους απέναντι σε πρόωρες ή όχι εκλογές, αδιαφορώντας παντελώς για τη μαύρη κατάσταση αυτής της χώρας.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η τύχη αυτού του τόπου θυσιαζόταν στο χρηματιστήριο των δημοσκοπήσεων. Με ξεπούλημα κανονικό. Με πρόωρες ενίοτε εκλογές, που στοίχιζαν πολύ ακριβά στη διαρκώς νοσούσα οικονομία μας. Αυτό, όμως, ήταν το τελευταίο που ενδιέφερε και ενδιαφέρει τα κόμματα. Το πρώτο είναι η εξουσία, για να λύσουν, όπως λένε, τα μεγάλα και χρονίζοντα προβλήματα. Τα οποία, όμως, ουδέποτε έλυσαν. Απεναντίας, πρόσθεσαν και άλλα, βαρύτερα ακόμα. Έτσι, η προεκλογική υποσχεολογία, μαζί με τη μετεκλογική απραξία και διαφθορά, μας οδήγησαν στο τίποτα που βρισκόμαστε σήμερα.
Για όλη, όμως, τη διαχρονική πολιτική ψευδολογία δεν φταίνε μόνο οι κυβερνήσαντες τη χώρα. Φταίμε κι εμείς που τους πιστέψαμε και που σήμερα τους λοιδορούμε, βγάζοντας παντελώς τους εαυτούς μας απ’ έξω.
Ειλικρινά, ως Έλλην, ντρέπομαι που κάθε φορά γίνομαι δέκτης τέτοιων ανυπόληπτων και ψευδέστατων πολιτικών προγραμμάτων και προτάσεων, που ποτέ δεν έγιναν μετεκλογική πράξη, παρά τα ηχηρά προεκλογικά λόγια τού τύπου: «Ξέρετε, εμείς έχουμε πρόγραμμα... έχουμε προτάσεις... εξόδου της χώρας από την κρίση». Και όταν γίνονταν κυβέρνηση, δεν έκαναν τίποτα. Ή μάλλον φόρτωναν με περισσότερα προβλήματα την πλάτη του λαού. Και τώρα; Ζητούν πάλι τα ίδια και τα ίδια. Με την ιδίου τύπου ψευδολογία, ότι όλα θα τα διορθώσουν. Πώς; Όπως και πρώτα. Διαρκώς κατηφορίζοντες...
Δυστυχώς, έτσι λειτουργούσαν και έτσι λειτουργούν ακόμα τα κόμματα στην Ελλάδα. Χρησιμοποιούν την πολιτική ψευδολογία ως μέσο αναρρίχησης στην εξουσία. Θα θυμάστε τι γινόταν παλαιότερα. Μετέβαλαν την προεκλογική εκστρατεία σε πλειοδοτικό διαγωνισμό. Έδινε ο ένας κάτι... ο άλλος το ανέβαζε ακόμα περισσότερο... Με αποτέλεσμα ο δίνων το μεγαλύτερο αέρα... να παίρνει τους περισσότερους πόντους και να κερδίζει τις εκλογές...
Αυτή περίπου είναι η κατάσταση και σήμερα, γίνεται, όμως, με διαφορετικό τρόπο, πιο ήπιο! Γιατί η κατηφοριά είναι πολύ μεγάλη και τη γνωρίζει καλά ο λαός. Γι’ αυτό και είναι κάπως συγκρατημένος.
Παρά ταύτα, όμως, η απελπισία του τον οδηγεί και πάλι στις ίδιες αμαρτίες. Στη λησμονιά του παρελθόντος. Αυτή που κάνει τους ψευδολόγους πολιτικούς να σηκώνουν κεφάλι και να επιζητούν και πάλι την ψήφο το λαού. Τον επίζηλο θώκο της εξουσίας. Για να κάνουν τι; Τίποτα. Δυστυχώς, αυτή την κατάσταση βιώνουμε σήμερα, που η χώρα μας βρίσκεται στην απόλυτη δυστυχία της. Όπου τα κύματα της κρίσης κινδυνεύουν να την καταβροχθίσουν. Και στην καλύτερη περίπτωση να την πετάξουν πάνω στα βράχια, τραυματίζοντάς την βαριά και αφήνοντάς την ανάπηρη. Διαρκώς εξαρτημένη από τους κατ’ «επάγγελμα προστάτες», που θέλουν να μας πάρουν και αυτόν ακόμα τον ήλιο και τον αέρα της πατρίδας μας.
Σ’ αυτήν όμως την ιταμή προκλητικότητα των βιαστών της ζωής και της κοινωνικής ειρήνης του λαού μας οφείλουμε να αντιδράσουμε αρνητικά λέγοντας ότι τη ζωή μας και τον εθνικό μας πλούτο δεν πρόκειται να τον παραδώσουμε ποτέ. Και αυτό σας το έχουν καλά υπόψη τους οι πολιτικοί μας τώρα που η πατρίδα κινδυνεύει. Σ’ αυτές τις στιγμές της εθνικής κρίσης και των επιθέσεων, που κρίνεται το μέλλον των παιδιών μας, δεν πρέπει να έχον την πρωτεύουσα θέση οι δημοσκοπήσεις και οι εκλογές. Παρά μόνο η προάσπιση του εθνικού μας γοήτρου.
Γι’ αυτό απαιτείται η συστράτευση όλων. Όλων των ιδεών και απόψεων. Για να εξαχθεί η συνισταμένη εκείνη, η οποία θα αποτελέσει τον οδικό χάρτη που θα οδηγήσει το θαλασσοδαρμένο καράβι της πατρίδας μακριά από τα βράχια της εξάρτησης. Σε υπήνεμο λιμάνι, το οποίο θα αποτελέσει την απαρχή προόδου και ευημερίας του λαού μας.
