Να σταθούμε έτσι, λιγουλάκι, πιο προσεκτικά σε αυτές τις τελευταίες δηλώσεις που έκανε το δεξί χέρι της Μέρκελ, ο Σόιμπλε. Για κάτσε να δεις πώς το είπε... Α, έτσι απλά! «Η ολοκλήρωση της Ευρώπης πρέπει να προχωρήσει. Ως εκ τούτου, ένα κράτος - μέλος με προβλήματα, που δέχεται βοήθεια, πρέπει ως αντάλλαγμα να παραχωρήσει μέρος της εθνικής κυριαρχίας στην Ε.Ε.», είπε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, μιλώντας στο «Stern». Και το προχώρησε και παρακάτω, μπας και δεν είχε γίνει αρκούντως κατανοητή η τοποθέτησή του: «Η εναλλακτική (αυτή) είναι σαφώς καλύτερη από το να οδηγηθεί ένα υπερχρεωμένο κράτος - μέλος εκτός Ευρωζώνης. Ο μόνος τρόπος να πετύχει η Ευρώπη είναι να καταστεί σαφές ότι τα μεμονωμένα κράτη δεν μπορούν να εξέλθουν της Ευρωζώνης».
Μάλιστα. Για να ξεκινήσουμε τώρα τη «μετάφραση» των γερμανικών του κ. Σόιμπλε, ξεκινώντας από μια βασική παρατήρηση: ότι οι δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών ήρθαν μετά την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, όπου επήλθε συμφωνία (θολή ακόμη ως προς τις επιπτώσεις και τις λεπτομέρειές της) για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Διότι, βεβαίως και άλλες δύο χώρες, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, έχουν υπαχθεί στο μηχανισμό στήριξης, αλλά η Ελλάδα (προς το παρόν τουλάχιστον) είναι η «πρωταθλήτρια» στο θέμα της αποδοχής βοήθειας, καθώς θα πάρει και δεύτερο δάνειο. Κατά συνέπεια, το σχόλιο του κ. Σόιμπλε μπορούσε να αφορά σε όλους τους «προβληματικούς» γενικώς, αλλά «ειδικώς» είναι σαφές ότι στοχοποιούσε την Ελλάδα, μέρες μετά την επίτευξη της συμφωνίας. Δεν είναι, βεβαίως, η πρώτη φορά και ατυχώς δεν θα είναι και η τελευταία, που ακούμε τα περί «περιορισμού» ή «παραχώρησης» της εθνικής μας κυριαρχίας. Απλώς, οι δηλώσεις Σόιμπλε, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, είναι σαν να «φωνάζουν» ότι «ατάκα και επιτόπου» οι Ευρωπαίοι ή και οι Γερμανοί, αν το θέλετε, ζητούν ανταλλάγματα, επειδή συμφωνήθηκε επιτέλους να δοθεί αυτό το περιβόητο δεύτερο δάνειο, προκειμένου να σωθεί όχι η Ελλάδα, αλλά η Ευρωζώνη. Σαν, δηλαδή, να μας έστειλε απευθείας μήνυμα ότι «τώρα που σας σώσαμε δις με κάμποσα... δισ., μας ανήκετε (εν πολλοίς) και ό,τι θέλουμε σας κάνουμε». Και για να μην μας μένει καμία αμφιβολία για τις πιθανές εναλλακτικές που θα μπορούσαμε να έχουμε, κατέστησε και σαφές ότι αυτή η εναλλακτική, δηλαδή της παραχώρησης μέρους της εθνικής κυριαρχίας, είναι καλύτερη από το να οδηγηθεί ένα υπερχρεωμένο κράτος - μέλος («λέγε Ελλάδα») εκτός Ευρωζώνης». Και αν θα θέλαμε όλο αυτό το «δίλημμα» να το συνοψίσουμε, για να μην το κουράζουμε κιόλας, θα μπορούσαμε να πούμε «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Αυτές είναι οι προσφερόμενες και διά στόματος Σόιμπλε εναλλακτικές στην Ελλάδα.
Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι τι εννοούν οι... ποιητές όταν λένε ότι θα πρέπει να τους παραχωρήσουμε μέρος της «εθνικής μας κυριαρχίας»; Ποιας «κυριαρχίας», όταν η «τρόικα» έχει ήδη καταστεί «επικυρίαρχος» της χώρας; Τι ακριβώς θέλουν; Να διατάζουν και να κάνουμε ό,τι θέλουν; Μα αυτό γίνεται ήδη. Να βγάλουν στο «σφυρί» τη χώρα κομματάκι - κομματάκι; Μα και αυτό μια χαρά έχει δρομολογηθεί. Να κυβερνούν αντί της εγχώριας κυβέρνησης; Μα και αυτό συμβαίνει ήδη. Να τους κάνει «τεμενάδες» ο εγχώριος πολιτικός κόσμος; Και τεμενάδες και σταυροκοπήματα κάνει, λες και πηγαίνει γονατιστός από το λιμάνι στην Παναγιά της Τήνου, για το τάμα.
Τι στην ευχή είναι αυτή η «παραχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας»; Μήπως επειδή δεν βγήκε ο Γιώργος Παπανδρέου να το δηλώσει επίσημα ότι «έχουμε τη χαρά, την ευχαρίστηση και την ικανοποίηση να σας παραχωρήσουμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας, ταπεινά σας παρακαλούμε να δεχτείτε»! Μπορεί να ’ναι αυτό. Μπορεί, πάλι, να πρέπει να ζήσουμε μια γερμανική κατοχή από την αρχή, όχι θεωρητικά, αλλά πρακτικά, προκειμένου να παράσχουμε τις απαραίτητες «εγγυήσεις» και την επιθυμητή εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας προς «φίλους» και «εταίρους».
