Φόροι, πρόστιμα, ποινές και κάθε είδους «τιμωρίες» περιμένουν τον ελληνικό λαό από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Η κυβέρνηση, θορυβημένη αλλά ενθαρρυμένη από την ουσιαστικά ανώδυνη υπερπήδηση των εμποδίων λόγω της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου, ακολουθεί πιστά το πρόγραμμα που της υπέδειξαν οι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, χωρίς κανέναν ενδοιασμό για το αν το πρόγραμμα αυτό ήταν το ενδεδειγμένο.
«Παλεύουμε τόσους μήνες», δηλώνει ευθαρσώς ο πρωθυπουργός., «και τα έχουμε καταφέρει». Θεωρεί ότι η ως τώρα άσκηση πολιτικής βοηθά στην καλυτέρευση της κατάστασης, καθώς όλη η Ευρώπη ασχολείται με εμάς. Και αυτό το θεωρεί κατόρθωμα. «Κάνουμε κάθε τι όχι μόνο να εξασφαλίσουμε την καλύτερη διαχείριση του χρέους μας, αλλά και το πέρασμα σε μια καλύτερη κατάσταση να γίνει με ασφάλεια και προστασία της ελληνικής οικονομίας. Και είναι η πρώτη φορά που στην Ευρώπη αναγνωρίζεται και τίθεται στο τραπέζι η μείωση του βάρους του ελληνικού χρέους για τον Έλληνα πολίτη. Αυτό από μόνο του αποτελεί πολύ θετική εξέλιξη. Και βρισκόμαστε στη φάση αξιολόγησης των καλύτερων δυνατών λύσεων. Λύσεις που δεν προκαλούν παράπλευρους κραδασμούς».
Η Ευρώπη λοιπόν θέλει να μας ξαλαφρώσει, κατά τον κ. Παπανδρέου, γι΄ αυτό και μέσω τρόικας μας επιβάλλει το γνωστό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και μαζικών περικοπών. Θα πρέπει να μνημονεύουμε τη συμπαράσταση της ΕΚΤ και του ΔΝΤ που με τα χρήματα που μας δανείζουν, υποθηκεύουν καταλλήλως το μέλλον των ερχόμενων γενεών. «Δεν υπήρχε άλλη λύση», λέει ο κ. Παπανδρέου. Από ΄δω και στο εξής, τα κεφάλια μέσα, δουλειά και σιωπή. Όλοι φροντίζουν για το καλό μας, ακόμα και οι κερδοσκόποι! Μετά τα μέτρα, θα πρέπει να ευγνωμονούμε αυτούς που βρήκαν τη λύση, να μας δανείσουν με το αζημίωτο σε χαλεπούς για την οικονομία καιρούς.
Ορισμένες φορές αισθάνεται κανείς ότι ζει στη χώρα όπου οι πολιτικοί εξακολουθούν να ευφραίνονται με τις βαρύγδουπες δηλώσεις, στη χώρα όπου χωρίς πολύ κόπο εξακολουθούν να βρίσκουν τις λύσεις χωρίς τη συγκατάθεση των πολιτών. Ποιος είχε ρωτήσει, άραγε, τους πολίτες όταν έκανε τις αθρόες παροχές του τύπου «Τσοβόλα, δώστα όλα!» των προηγούμενων δεκαετιών; Ποιος υπολόγισε την αναμενόμενη συσσώρευση των χρεών από πολιτικές του χάους και του ερέβους, προς χάριν της υποτιθέμενης ευημερίας των πολιτών; Κανείς τότε όπως και τώρα δεν ρώτησε τον μέσο πολίτη για το πώς θα τα βγάλει πέρα, για το πώς θα υπολογίσει τη συνέχειά του στον κυκεώνα της αυστηρής λιτότητας που επιβλήθηκε από «φίλους» και κάθε λογής ενδιαφερομένους χάριν της ελληνικής επενδυτικής άνοιξης;
Όπως παλιά, έτσι και τώρα κανείς από τους κυβερνώντες δεν κατανάλωσε την παραμικρή φαιά ουσία προκειμένου να δώσει εξηγήσεις για τις εκάστοτε κινήσεις στην πολιτική σκακιέρα. Όπως τα παλιότερα χρόνια όπου όλοι σπαταλούσαν χωρίς να δίνουν λογαριασμό, έτσι και τώρα επιβάλλουν σκληρές τιμωρίες για τις δικές τους ατασθαλίες. Και χωρίς περιστροφές, δηλώνουν πως «δεν γινόταν αλλιώς». Βρισκόμαστε στο μέσον του καλοκαιριού και την ώρα που ο υδράργυρος ανεβαίνει επικίνδυνα, την ίδια στιγμή οι ανακοινώσεις για το μέλλον της χώρας επιφέρουν αναστάτωση και δυσθυμία στους πολίτες.
Ο πρωθυπουργός όμως επιμένει: «Η κατάσταση της οικονομίας ανάγκασε την προηγούμενη κυβέρνηση να σηκωθεί και να φύγει τρομοκρατημένη. Εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε το πατριωτικό μας καθήκον και να παλέψουμε. Καθήκον μας ήταν να μην πέσει η χώρα στον γκρεμό. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή για μια υπεύθυνη κυβέρνηση». Πόσο πειστικά φαντάζουν όλα αυτά τα λόγια όταν η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης αποκαλύπτει περίτρανα ότι σαφώς και «δεν υπήρχαν τα λεφτά» που είχε υποσχεθεί προεκλογικά; Πόσο αληθινή είναι η ομολογία περί «πατριωτισμού», όταν κάποια στιγμή τέθηκε ωμά το δίλημμα στον λαό μια ωραία πρωία ότι θα πρέπει να στερηθεί, αλλιώς θα πεινάσει;
Και τελικά, με ποιο σκεπτικό υιοθετήθηκε η λύση του επιβαρυντικού δανεισμού στις πλάτες των ανυποψίαστων πολιτών που κρίση άκουγαν και κρίση δεν έβλεπαν, αλλά από τη μια στιγμή στην άλλη κλήθηκαν να καταθέσουν στο αδηφάγο κράτος τις οικονομίες τους;
Οι πολιτικές των δύο κομμάτων εξουσίας οδήγησαν στο τωρινό χάος, αυτές και οι κερδοσκοπικές επιδιώξεις των κάθε λογής «ενδιαφερομένων» περί της αξιοποίησης των περιοχών – φιλέτων της χώρας. Οι πατριωτικές ρήσεις αυξάνονται και πληθύνονται, σε αντιστοιχία πάντα με το μέγεθος του ξεπουλήματος. Όλα βαίνουν καλώς για τους κυβερνώντες, αρκεί να τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα και οι υποσχέσεις για μια «διαφορετική» Ελλάδα. Μια Ελλάδα που θα δέχεται αδιαμαρτύρητα τις εκδηλώσεις λύπησης των Ευρωπαίων εταίρων. Σαν την εικόνα από πρόσφατο αποκλεισμό λιμανιού, που έδειχνε τον οργισμένο τουρίστα να ωρύεται πως ήρθε για να μας βοηθήσει οικονομικά την κρίσιμη τούτη ώρα και εμείς του στερούμε την ψυχαγωγία! Καθώς καταλαβαίνετε, το πατρονάρισμα έχει ήδη αρχίσει και η κυβερνητική ελεημοσύνη έκανε καλά τη δουλειά της. Λείπει μόνο η εικόνα του καθημερινού επαίτη που μέχρι στιγμής φαίνεται πως δεν υιοθετεί ο μέσος πολίτης, παρά τις κυβερνητικές νουθεσίες. Κάτι είναι και αυτό.
