Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Συνεχίζονται με αμείωτη ένταση οι επιθέσεις κατά των βουλευτών, ιδιαίτερα του κυβερνώντος κόμματος, για το επίμαχο θέμα της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου που τόσα δεινά θα επιφέρει στους πολίτες και τα οικονομικά τους. Σε πολλές περιοχές της χώρας όπως τη Λαμία, το Βόλο και αλλού, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ υφίστανται φραστικές επιθέσεις αλλά και χειροδικίες για τη στάση που κράτησαν στην ψηφοφορία για το μεσοπρόθεσμο. Οι επιθέσεις αυτές, που μάλλον θα συνεχιστούν, έχουν προβληματίσει σοβαρά την κυβέρνηση που βλέπει πως οι πολίτες δεν εννοούν να αποδεχθούν ως φυσιολογικό γεγονός τις πολύ μεγάλες περικοπές και τις αποκρατικοποιήσεις μέσω των κοινοτικών οδηγιών προς χάριν της καταβολής των δανειακών δόσεων. Ο κόσμος έχει καταλάβει πως το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες του είναι πολυσύνθετο και λίαν επικίνδυνο για την επιβίωσή του, και δεν ανέχεται τους βουλευτές που ψήφισαν με τόση ευκολία μέτρα που μπορεί να τον οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική καταστροφή. Οι πολίτες πολύ απλά έχουν διαπιστώσει πως από δω και στο εξής οι καταστάσεις θα είναι οδυνηρές και πως η τσέπη τους θα πληγεί ανεπανόρθωτα. Ξεσπούν λοιπόν κατά δικαίων και αδίκων, σε μια προσπάθεια να εκτονώσουν την οργή τους κατά όλων αυτών που δεν διαχώρισαν εμπράκτως τη θέση τους από το κόμμα που κυβερνά από το 2009, και επέλεξαν να πριμοδοτήσουν μια ελεεινή πολιτική που οι κυβερνώντες στο όνομα του ρητού «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» υιοθετούν διαλαλώντας το ρητό «το μη χείρον βέλτιστον». Οι επιθέσεις λοιπόν κατά των βουλευτών, νέων και γηραιότερων, έχουν οδηγήσει σε οριακά σημεία τη σχέση πολιτικών και πολιτών. Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να καταλάβουν οι πολίτες πως το κακό βρίσκεται αλλού και όχι στη συμπεριφορά τους. Η βία όμως, από την άλλη, δεν είναι και λύση στο αδιέξοδο αυτό. Όπως και δεν βγαίνει τίποτε από την προσπάθεια αποπροσανατολισμού των τηλεοπτικών καναλιών που λανσάρουν τις εικόνες καταστροφών από το κέντρο της Αθήνας και παραλείπουν εσκεμμένα την εγκληματική στάση της αστυνομίας που με ληγμένα και απαγορευμένα από διεθνείς συνθήκες χημικά, επιτέθηκαν και μετέβαλαν σε θάλαμο αερίων την πρωτεύουσα, ξυλοκοπώντας αδιάκριτα ηλικιωμένους και παιδιά. Μια στάση που όχι απλά πρέπει να καταδικαστεί φραστικά, αλλά που οι υπεύθυνοι του αστυνομικού σχεδιασμού θα πρέπει να οδηγηθούν στα δικαστήρια και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Όμως εδώ που είναι Ελλάδα, μην περιμένετε και πολλά. Η βία, καθώς φαίνεται, εξυπηρετεί πολλούς. Μια βία όμως που δεν επιφέρει σε καμία περίπτωση ομαλότητα, και που έχει να κάνει είτε με τις επιθέσεις κατά βουλευτών, είτε με τη συνεχιζόμενη αστυνομική καταστολή. Όλα αυτά απομακρύνουν τον κόσμο από την ουσία του προβλήματος που είναι το μαζικό ξεπούλημα της χώρας σε τιμή κάτω του κόστους, προκειμένου να ξεχρεώνονται παλιά και νέα δανεικά. Γιατί αυτή είναι η κατάσταση, αυτή η κατάληξη της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου. Και επειδή τώρα είναι καλοκαίρι και λίγο πολύ όλοι μας θα ξεφύγουμε από την καθημερινή ρουτίνα, οι επιπτώσεις θα φανούν από τον Σεπτέμβρη που θα αρχίσει η εφαρμογή της μεγαλύτερης από τις λιτότητες μεταπολιτευτικά. Αφήστε που μάλλον θα εισέλθουμε σε προεκλογική περίοδο και θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε για εκπλήξεις στο πολιτικό σκηνικό. Προς το παρόν λοιπόν έχουμε την αγανάκτηση των πολιτών που ξεσπά στους βουλευτές και τις πλατείες. Έχουμε βέβαια και την ασταμάτητη προσπάθεια του κράτους να φρενάρει την πίεση των «αγανακτισμένων», μια πίεση που συνεχίζει να ασκείται, παρά τις προσπάθειες των όποιων αστυνομικών επιχειρήσεων - «σκούπα». Οι πλατείες παραμένουν γεμάτες και οι πολίτες εξακολουθούν να μην δέχονται τις κυβερνητικές επιλογές. Εντυπωσιακή επίσης, να θυμίσουμε, είναι και η επαναλαμβανόμενη στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ότι τάχα υποκινεί τις επιθέσεις κατά των κυβερνητικών βουλευτών. Μια σύγκρουση στο πολιτικό πεδίο με απρόβλεπτα αποτελέσματα στον σχηματισμό της επικείμενης οικουμενικής που θα προκύψει από τα αποτελέσματα των επόμενων εκλογών. Ας είναι λοιπόν. Ας μην δίνουμε σημασία στα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες αυτού του ταλαιπωρημένου λαού. Αυτό που θα δούμε από δω και πέρα θα είναι συνεχείς επιθέσεις στα εισοδήματα του κόσμου, ασταμάτητες επελάσεις στις οικονομίες και τα κατοχυρωμένα από χρόνια δικαιώματα. Και αποτέλεσμα ουσιαστικά μηδενικό ως προς τα χρέη που τρέχουν εδώ και δεκαετίες και που οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έκρυβαν τεχνηέντως. Μέχρι που φτάσαμε στο σήμερα και τις ανεξέλεγκτες καταστάσεις στον κοινωνικό-οικονομικό ιστό, μια τωρινή πραγματικότητα που θλίβει απεριόριστα και τον τελευταίο ουδέτερο παρατηρητή. Γιατί τώρα πλέον αυτό που διαφαίνεται καθαρά είναι ότι θα περάσουν πολλές δεκαετίες ακόμη μέχρι να φτάσουμε στην πολυπόθητη ομαλότητα. Γιατί αυτό που εξάγει κανείς με την πρώτη ματιά δεν είναι τίποτε άλλο παρά κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, του πληθωρισμού και του δυσβάσταχτου χρέους. Και ας επαινούν σχηματικά οι Ευρωπαίοι την κυβέρνηση πως τάχα έπραξε το πρέπον. Αυτό που θα φέρει την χώρα στο χείλος του οικονομικού γκρεμού, στο όνομα του τεχνητού διλλήματος «χρεωκοπία ή λιτότητα». Ένα δίλημμα που θα κοστίσει πολλά στην τσέπη των πολιτών.
