Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΔΥΣΤΥΧΩΣ η δημοσιοποίηση του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μάθουμε ποτέ αν και πόσο αλλοίωσε τα δημοσκοπικά ευρήματα των τελευταίων ημερών... Οι δημοσκοπήσεις δεν επιτρέπεται να δημοσιεύονται από χθες το βράδυ, οπότε την αντίδραση της κοινής γνώμης στην εξειδίκευση του προγράμματος του κόμματος της Αριστεράς δεν θα τη μάθουμε ποτέ... Ίσως καταγραφεί στην εκλογική διαδικασία της 17ης Ιουνίου, ως μία από τις παραμέτρους που διαμόρφωσαν το τελικό αποτέλεσμα...
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, πιστεύω ότι ελάχιστα θα αλλάξει η στάση της κοινωνίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη δημοσιοποίηση του οικονομικού προγράμματος...Ένα κόμμα που εκτοξεύτηκε μέσα σε δεκαπέντε ημέρες από το 17% των εκλογών της 6ης Μαΐου στο 30% των δημοσκοπήσεων, έχοντας ομολογήσει ότι ΔΕΝ ΕΙΧΕ έτοιμο οικονομικό πρόγραμμα, φαίνεται ότι απολαμβάνει (σ’ ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας) τόσης εμπιστοσύνης που ισοδυναμεί με «εν λευκώ εξουσιοδότηση»...Μια εξουσιοδότηση που δεν σκιάστηκε ούτε από την πολυγλωσσία των στελεχών του, ούτε από τη βαβέλ των περί την οικονομία απόψεων: «κάθε συνιστώσα και φόρος» όπως έγραψε εύστοχα το «Πρώτο θέμα» την περασμένη Κυριακή...
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ κοινωνία, το έχει αποδείξει πολλάκις στο παρελθόν, δεν πολυνοιάζεται για τα προγράμματα των κομμάτων... Εμπιστεύεται ή δεν εμπιστεύεται πρόσωπα... Ό,τι κι αν πει ο κ. Τσίπρας αυτή την περίοδο απολαμβάνει της εμπιστοσύνης μεγάλου τμήματος της κοινωνίας... Ακόμη κι όσοι απ’ αυτούς που σκέφτονται να τον ψηφίσουν, αμφιβάλλουν, προσπαθούν να διασφαλίσουν το ορθόν της επιλογής τους διά της εις άτοπον απαγωγής: «γιατί ο Σαμαράς είναι καλύτερος;»
ΟΛΑ ΑΥΤΑ δεν αναπαράγουν παρά τον συνήθη τρόπο με τον οποίο διαχρονικά εκφράζεται στις κάλπες ο ελληνικός λαός: πάντα περισσότερο καταψήφιζε την απερχόμενη κυβέρνηση και λιγότερο υπερψήφιζε την ερχόμενη... Η διαφορά είναι ότι ενώ μέχρι το 2009 άλλαζε θέση ο εκάστοτε χαμένος με τον εκάστοτε κερδισμένο (από τη Ν.Δ. στο ΠΑΣΟΚ και τούμπαλιν), τώρα ο νικητής δεν θα είναι εκ των δύο άλλοτε μονομάχων, αλλά πιθανόν κάποιος τρίτος, ο ΣΥΡΙΖΑ... Αργά ή γρήγορα θα ερχόταν και η ώρα της Αριστεράς... Δυστυχώς, ήρθε τη στιγμή που εκτός από την «αλλαγή σελίδας» πρέπει να σκεφθούμε και τη θέση μας στην ευρωζώνη... Προφανώς, ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας θεωρεί «ψευδοδίλημμα» το «ευρώ ή δραχμή» και θέτει ως προτεραιότητα το περίφημο «τέλος της αντιπολίτευσης» και την «ανατροπή»... Θεωρεί ότι αυτή η αλλαγή θα δώσει τις απαντήσεις που χρειάζονται και στα υπόλοιπα ζητήματα... Δεν έχουμε παρά να δεχθούμε στωικά το αποτέλεσμα, προετοιμαζόμενοι για το καλύτερο και το χειρότερο. Οι Κινέζοι - αντίθετα με τους αισιόδοξους Δυτικούς – είναι πεπεισμένοι ότι η ιστορία είναι κυκλική, ότι έχει τα πάνω της και τα κάτω της. «Γνωρίζουν», λέει ένας από τους σοφούς τους, ο Ζαο Φουζάν, «πως κι όταν όλα βαίνουν καλώς, το βάραθρο δεν απέχει πολύ. Γνωρίζουν πως κι όταν όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο, η καταστροφή είναι μεταβατική».
Ψηφίζει άραγε με κινέζικη σοφία ο ελληνικός λαός;
