Του Ανδρέα Γιουρμετάκη
ΠΑΙΡΝΕΙΣ μια σύγχρονη δόση του «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες»...Προσθέτεις μια ουγγιά «μη προνομιούχους» που πρέπει να πάρουν τη ρεβάνς από εκείνους που κατέστρεψαν τον τόπο... Υπόσχεσαι 100.000 προσλήψεις στο δημόσιο την ώρα που οι άλλοι θέλουν απολύσεις και «τρίζεις τα δόντια» στους ξένους που (ξέρεις ότι) τρέμουν το «ντόμινο»... Παίζεις με το «μέσα ή έξω από το ευρώ» το παιγνίδι «έξω από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ», χρυσώνοντας το χάπι με μια ιδέα από δημοψήφισμα...Αφήνεις στην άκρη κάθε ίχνος αστικής ευγένειας αποκαλώντας «μαντάμ» τη Μέρκελ και «Καρατζαφέρη της Αριστεράς» τον έως χθες συνοδοιπόρο σου Κουβέλη τον οποίο καλείς να συγκυβερνήσει μαζί σου μετά τις εκλογές... Ανοίγεις το «χρονοντούλαπο της ιστορίας» για να θάψεις σ' αυτό το «παλιό», αλλά εξαιρείς τον Αρσένη που είναι ό,τι πρέπει για πρωθυπουργός και υποδέχεσαι ευχαρίστως στους κόλπους σου όποιον πασόκο δεν μπορεί πλέον να σώσει το πελατειακό σύστημα (Σακοράφα, Κουρουπλή, Λούκα και χιλιάδες συνδικαλιστές και ψηφοφόρους)... Καταγγέλλεις όλα τα μίντια για διαπλοκή, αλλά μερικά (προφανώς εκτός διαπλοκής, όπως η ...«Αυριανή») δεν πανηγυρίζουν απλώς που έρχεσαι, αλλά σε υποδέχονται σαν τον λυτρωτή τριάντα χρόνια μετά: «Ο νέος Ανδρέας» γράφει ο τεράστιος τίτλος που πλαισιώνει την ολοσέλιδη φωτογραφία σου... Σ' αυτό συνηγορεί και το ΚΚΕ που διά της Παπαρήγα ορκίζεται ότι όπως εκείνος, δεν θα τηρήσεις τις υποσχέσεις σου...
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι ο χαρακτηρισμός «νέος Ανδρέας» σε κάποιους δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα και σε κάποιους άλλους θετικά...Ο δεξιός ακούει «νέος Ανδρέας» και φοβάται τη νέα περιπέτεια... Ο πασόκος θυμώνει γιατί, έχοντας μυθοποιήσει το πρότυπο αντιδρά «ε, όχι και Ανδρέας ο Τσίπρας!»...Ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ θυμώνει για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: θεωρεί «απαξίωση» για τον Τσίπρα την ταύτισή του με τον Ανδρέα...«Περιμένετε», λέει «και θα δείτε»...
ΠΡΑΓΜΑΤΙ, αυτό επιβάλλει η λογική να κάνουμε...Να τον κρίνουμε στην πράξη, χωρίς να προεξοφλούμε συμπεριφορά Ανδρέα και μετεκλογικώς... «Το 2012 δεν είναι 1981» ακούω τον αντίλογο, «υπάρχει η κρίση κι η χρεοκοπία βρίσκεται προ των πυλών»... Αλήθεια είναι αυτό αλλά φαίνεται ότι ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας έχει ξεπεράσει τον φόβο μιας πιθανής εξόδου από το ευρώ, ακούγοντας από χείλη (περισσότερο υπεύθυνα από του Τσίπρα υποτίθεται) ότι «έτσι κι αλλιώς στη δραχμή και τη χρεοκοπία οδηγούμαστε»...
ΑΥΤΟ που θα οδηγήσει τελικά το ένστικτό μας ν' αποφασίσει σ' αυτές τις εκλογές, είναι δυστυχώς η αδυναμία μας να προσδιορίσουμε τι θα συμβεί στη μία ή στην άλλη περίπτωση...Ο Σόιμπλε σε μια παλιά συνέντευξή του στο «Βήμα» (12 Μαρτίου) αυτή την «κρίση του έγκυρου λόγου» που βιώνουμε, την περιέγραψε κάπως έτσι: έγκριτοι οικονομολόγοι είναι κι αυτοί που θεωρούν ότι ο δρόμος της λιτότητας οδηγεί στη σωτηρία, έγκριτοι οικονομολόγοι είναι κι εκείνοι που λένε ότι οδηγεί στη χρεοκοπία, «παρά τις διαφορές των απόψεων όμως, εμείς οι πολιτικοί πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις»...
ΣΤΙΣ εκλογές της 17ης Ιουνίου, στην Ελλάδα, το «μπαλάκι» της ευθύνης περνάει πλέον από τα χέρια των πολιτικών στα χέρια ημών των πολιτών... Και δυστυχώς, με το ένστικτό μας πρέπει να διαλέξουμε θεραπεία...
