Σε ένα ποίημά του ο Ιωαν. Πολέμης ρωτά. Ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την πατρίδα μας; Μην είναι οι κάμποι; τα βουνά; ο ήλιος, τ’ άστρα, τ’ ακρογιάλια, τα χωριά, τα νησάκια, η θάλασσα, η στεριά, τ’ αρχαία μνημεία της που είναι μάρτυρες μιας ένδοξης περιόδου και υψηλής τέχνης;
Ναι, πράγματι όλα αυτά αποτελούν την πατρίδα μας, κι όχι μόνο. Υπάρχει και κάτι αόρατο, εντελώς άυλο που εκφράζεται με τη μορφή ενός συνθήματος, που παρακινεί όλους τους Έλληνες στη διατήρηση του μεγαλείου της πατρίδος και της εδαφικής ακεραιότητας από τις δολερές επιθυμίες του εκάστοτε επιβουλέα. Αυτή η ιδέα ο υψηλός αυτός εθνικός σκοπός έχει τη θέση του μέσα σε κάθε ελληνική καρδιά, «λάμπει σαν ήλιος και κράζει μέσα μας εμπρός παιδιά»!
Ήρθαν στη σκέψη μου όλα αυτά, καθώς παρατηρώ ένα νόμισμα αναμνηστικό των δύο ευρώ. Δεν απεικονίζει την αρπαγή της Ευρώπης όπως γνωρίζαμε, αλλά την αρπαγή της Ελλάδος από την Ευρώπη.
Δεν θυμίζει τίποτε από την περιγραφή του ποιητή για την πατρίδα μας. Ίσως οι δανειστές μας απαίτησαν αυτή την παράσταση προκειμένου να εξαφανίσουν ή να αλλοιώσουν καθετί ελληνικό, και οι ραγιάδες μετά υποκλίσεως έσπευσαν να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους (διαταγή) που συμπίπτει ασφαλώς με τα συμφέροντα και τις βλέψεις τους.
Επάνω στο νόμισμα γράφει: Ελληνική Δημοκρατία (προ πολλού έχει καταλυθεί). Παρατηρώ με προσοχή. Όλο το φάσμα το σχέδιο ετών των Ευρωπαίων κ.α. χαραγμένο επάνω. Καμινάδες παραγωγής λιγνίτη, κάτοπτρα φωτοβολταϊκών ανεμογεννήτριες κάτι σαν εξέδρες πετρελαίου, πλοία που θα μεταφέρουν τον «κουρσεμένο» πλούτο της χώρας μας «σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη... (κατά τον 88ο ψαλμό σε 42, διήρπασαν αυτόν πάντες οι διοδέοντες οδον. Εγεννήθη όνειδος τοις γείτοσιν αυτού εληλάτησαν και λεηλατούν τη χώρα όλοι οι διαβάται, κι ο λαός έγινε εμπαιγμός και περίγελώς εις τα γειτονικά αλόθρησκα Έθνη).
Αυτές είναι οι επενδύσεις που σχεδιάζουν, την άγρια εκμετάλλευση, αφού πρώτα φρόντισαν για τους είλωτες που θα τους υπηρετούν με μισθούς πείνας. Ο λαός μας δεν θα κερδίσει τίποτε απ’ όλα αυτά ας μην έχουμε αυταπάτες... Θα μετατρέψουν τα πελάγη μας σε βούρκο, ο γαλανός ουρανός θα χαθεί θα κατεδαφίσουν και θα ερημώσουν την Ελλάδα. Δεν ενδιαφέρει κανέναν πώς κι αν ζήσουμε. (Μαθητές της Ελασσόνας σε προηγούμενο φύλλο της Ελευθερίας γράφουν: «Συνυπολογίζοντας τις βλαβερές επιπτώσεις του λιγνίτη στην υγεία του ανθρώπου, και ρυπογόνο καύσιμο που συμβάλλει τα μέγιστα στην κλιματική αλλαγή»). Πάνω στο δισ. ευρώ, υπάρχουν και άνθρωποι με υψωμένα χέρια, δυσνόητο το μήνυμα, είναι ικεσία προς τον Θεό να βάλει το χέρι του για τη σωτηρία μας; ή είναι έτοιμα ν’ αρπάξουν το κόκαλο που θα πετάξουν η σκύλα... και η χάρυβδη που απαιτούν όλα εδώ και τώρα πριν «χάσουν την υπομονή τους... με εκείνον που ορέγεται ποζάροντας με φόντο το Αιγαίο και τα υπερβόρεια τρωκτικά που ζητούν εγγυήσεις -νησιά κ.α. Οι αμοραλιστές λοιδωρούν τους έχοντες εθνική συνείδηση, γιατί οι ίδιοι ενεργούν με την λογική και οι δεύτεροι με την καρδιά! Εκλιπαρούν να μείνουν στην Ευρώπη με όποιο τίμημα. Ποια Ευρώπη; Αυτή που προσπαθεί να μας αποσυνδέσει από την Ιστορία και τα συμβολά μας; Με τους αφέντες και τους δούλους; Τους παραγωγούς σε κυρίαρχης ιδεολογίας και τους αποχαυνωμένους καταναλωτές; Εκεί ελευθερία δεν υπάρχει...
Στα αυτιά των εθνοσωτήρων μας δεν φθάνει το «κάλεσμα» της καρδιάς που περιγράφει ο ποιητής ξέχασαν τον παιάνα. «Ίτε παίδες Ελλήνων» !
Έχουν μπολιαστεί με το «φράγκικο φαρμάκι...» κι απολαμβάνουν με ικανοποίηση την «ξένη κυριαρχία» . Κονταροκτυπιούνται για την αρχηγία, όλοι τους σαλτιμπάγκοι, που μας οδηγούν στον όλεθρο. Γκρέμισαν τα πάντα, καταστρέφουν τα παιδιά μας, ξεπουλούν για τριάκοντα αργύρια τη γη που ποτίστηκε με τόσο αίμα για να μείνει ελεύθερη. Θα τρίζουν τα ιερά κόκαλα των Ηρώων. Δεν θα γράψει πλέον κανείς ύμνους, δεν θα βρεθούν στόματα να τραγουδήσουν κατορθώματα, χρειάζονται «κότσια» και στήθη προτεταμένα για να φωνάξουν. ΟΧΙ ή μολών λαβέ...! Πατριώτες ξυπνήστε από τη χειμερία νάρκη... καταλύουν το Έθνος ξεπουλούν την πατρίδα μας.
Η σειρά μας ν’ αποδείξουμε ότι επάξια φέραμε το όνομα Έλληνες.
Χρ. ΚΑΠ.
