Της Ελένης Αξιόγλου, δικηγόρου
O Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, είπε: «Οι Έλληνες πολέμησαν όχι μόνο για την ελευθερία τους, αλλά και για την ελευθερία της Ευρώπης...». Πώς αυτή η ρήση συνδέεται με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την ανάγκη δανεισμού μας απ’ αυτό και την Ευρωζώνη, ώστε τελικά να περάσουμε στη φάση της οικονομικής ανάπτυξης μετά την οικονομική ύφεση, που βιώνουμε;
Δεν είναι ανακρίβεια αν διατυπωθεί ότι πριν από τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου δεν υπήρχε διεθνής νομική ρύθμιση των νομισματικών θεμάτων, στην οποία να ακουμπά αυτή η σχέση μεταξύ των κρατών. Δυο γενιές μετά είναι σημαντικό να θυμηθούμε ότι ο σχεδιασμός και οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 1942 και ότι τον Ιούλιο 1944 εννιά μήνες πριν την υπογραφή του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, δέκα μήνες πριν τη λήξη του Πολέμου στην Ευρώπη και σχεδόν έναν χρόνο πριν τη λήξη του Πολέμου στον Ειρηνικό, αντιπρόσωποι από 44 έθνη μπόρεσαν και συμφώνησαν στην Bretton Woods Conference (Συνδιάσκεψη Μπρετόν Γουντς) σε ένα σχέδιο Μεταπολεμικής Διεθνούς Οικονομίας(!), που συνεχίζει να είναι σημαντικό, παρά τις αλλαγές στον κόσμο, για να αποφευχθεί ο εφιάλτης του πληθωρισμού την περίοδο μεταξύ Α’ και Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, αλλά και της ανεργίας, που είχε αυξηθεί διεθνώς! Το 45ο έθνος της Σοβιετικής Ένωσης, διαφωνώντας στο ύψος και είδος της αιτουμένης συνεισφοράς δεν συμμετείχε τελικά στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη Διεθνή Τράπεζα, αν και μετείχε στην άνω Σύσκεψη.
Η Συνδιάσκεψη Μπρετόν Γουντς δημιούργησε 2 μόνιμους διεθνείς Οργανισμούς, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη Διεθνή Τράπεζα για την ανοικοδόμηση και ανάπτυξη, σε συντομία τη Διεθνή Τράπεζα, αμφότερα με διεθνή συμμετοχή και συνεισφορά όλων των μελών. Σημειωτέο ότι αν χρειαστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση ψηφίζει ως ομάδα στο ΔΝΤ σήμερα (ύψος μεριδίων κ.λπ.). Στόχος αυτής της μεταπολεμικής διεθνούς νομικής ρύθμισης σχετικά με τον συσχετισμό των νομισμάτων μεταξύ τους, ήταν να αποφευχθούν τα μέσα που «διαστρεβλώνουν» τη ροή των αγαθών, των υπηρεσιών και των πιστώσεων.
Ας μνημονευθούν οι δηλωθέντες σκοποί του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όπως είναι στα άρθρα της άνω Συμφωνίας:
1. Να λειτουργήσει ως μηχανισμός συμβουλευτικός και συνεργασίας σε διεθνή νομισματικά προβλήματα.
2. Να διευκολύνει την επέκταση και ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου και να συνεισφέρει στην προώθηση και διατήρηση υψηλών επιπέδων απασχόλησης και πραγματικού εισοδήματος και την ανάπτυξη των παραγωγικών πηγών όλων των μελών ως πρωταρχικών στόχων της οικονομικής πολιτικής
3. Να αναβαθμίσει τη συναλλαγματική σταθερότητα και να αποφεύγει ανταγωνιστική συναλλαγματική υποτίμηση!
Μολονότι, και κατά τη νομική γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι «μεταπολεμικές συνθήκες» έχουν εξαφανιστεί, εν τούτοις δεν περατώθηκε αυτή η «μεταβατική μεταπολεμική περίοδος» με ρητή ρήση του Διοικητικού Συμβουλίου του.
Με άλλα λόγια, παρά την Εποπτεία (Surveillance) με επισκέψεις οικονομολόγων του σε Υπουργεία μας και Δημόσιες Υπηρεσίες μας, και το σχολαστικό (Scrutiny) λογιστικό έλεγχο και τη δανειοδότησή μας εξηρτημένη από όρους (Conditionality), ζητάμε να εφαρμοστούν οι παραπάνω δηλωθέντες καταστατικοί σκοποί του ΔΝΤ στην Ελλάδα, αφού εγγράφως έχουμε αποδεχθεί την παρουσία του και μάλιστα συνεισφέραμε ως γενναίοι πολεμιστές να έλθει η «μεταπολεμική περίοδος» μετά το 1944 και στο όραμα της βελτίωσης επιπέδου διαβίωσης! Άρα, να επιδιωχθεί η διατήρηση υψηλών επιπέδων απασχόλησης και πραγματικού εισοδήματος με ανάπτυξη των παραγωγικών πηγών μας, έχοντας κατά νου ότι ο σκοπός τους, που τον συμμεριζόμαστε, είναι να μην επαναληφθεί η εμπειρία της προπολεμικής περιόδου του 1930, οπότε λειτουργούσε κάθε έθνος για τον εαυτό του» με τα καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Όσον αφορά στα αίτια, που οδήγησαν στο να μιλάμε για οικονομική αδυναμία ως πτώχευση της Ελλάδος, αν μεν αφορούν στη διεθνή οικονομική πολιτική και τις απαιτούμενες αλλαγές, λόγω των διεθνών οικονομικών εξελίξεων στο ρόλο των διεθνών αγορών, θα τα θεραπεύσουν οι παραπάνω Οργανισμοί, αφού ασχολούνται μαζί μας τώρα, κάνοντας το καθήκον τους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο μοντέρνος όρος «διακυβέρνηση», που έχει ως εφευρέτη και υποστηρικτή τη Διεθνή Τράπεζα, που μάλιστα της έδωσε τον ορισμό «τα καθήκοντα που η Τράπεζα έχει να εκτελέσει», αυτό επιβάλλει.
Αν όμως όλη αυτή η οικονομική αδυναμία είναι θέμα των κακών διαχειριστών της ελληνικής δημοκρατίας, τότε η εκτέλεση του καθήκοντος των παραπάνω Οργανισμών δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη υγιή δημοκρατία με την εκπροσώπηση του λαού στην άσκηση της εξουσίας. Απλά οι εκλογές έρχονται και ο σοφός λαός θα κάνει και αυτός το καθήκον του!
