Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Η Λωρίδα της Γάζας, η πολύπαθη αυτή περιοχή, αποτελεί μια παράλια χερσαία ζώνη, στο ΝΑ άκρο της Μεσογείου μεταξύ Αιγύπτου και του Ισραήλ, που δημιουργήθηκε το 1948, με βάση τη γραμμή εκεχειρίας, του πρώτου Αραβοϊσραηλινού πολέμου (1948). Πρόκειται για μια χερσαία, Λωρίδα, που εκτείνεται βόρεια των ανατολικών συνόρων της Αιγύπτου, μήκους 41 χιλιομέτρων και πλάτους μεταξύ 6 και 12 χλμ., με συνολική έκταση 360 τετρ. χλμ, στην οποία κατοικούν 1.500.000 Παλαιστίνιοι. Είναι δε η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του κόσμου.
Τη διοίκηση αυτής της Λωρίδας, μέχρι το 1967 ασκούσε η Αίγυπτος. Μετά όμως τον πόλεμο των έξι ημερών (Ιούνιος 1967), πέρασε στην κατοχή και στον έλεγχο του Ισραήλ. Το 2005 αποσύρθηκε, από την περιοχή ο Ισραηλινός Στρατός και πέρασε στον έλεγχο της Παλαιστινιακής αρχής. Παρά όμως την απαγκίστρωση και την αποχώρηση αυτή, το Ισραήλ δεν έπαψε να ελέγχει, όλα τα σύνορα, της Λωρίδας περιμετρικά (από ξηρά – θάλασσα και αέρα), πλην του νότου, που ελέγχεται από την Αίγυπτο (είσοδος Ράφα).
Τον Ιανουάριο του 2006, στις κοινοβουλευτικές εκλογές, που διενεργήθηκαν, στα Παλαιστινιακά εδάφη, οι φανατικοί ισλαμιστές της Χαμάς, που ελέγχεται από τη Χεσμπολάχ και το Ιράν, επικράτησαν πανηγυρικά και ενάμιση χρόνο, μετά τον Ιούνιο του 2007, συγκρούσθηκαν μετωπικά με τη μετριοπαθή Αλ Φατάχ, του Προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούτ Αμπάς, όπου απέκτησαν τον πλήρη έλεγχο της Γάζας, η οποία κυβερνιέται έκτοτε ντε-φάκτο, από την εξτρεμιστική πλέον Χαμάς. Συνεπεία του γεγονότος αυτού ήταν, το Ισραήλ να επιβάλλει σκληρό αποκλεισμό στην περιοχή της Γάζας, προκειμένου να ασκήσει έτσι, πίεση στη Χαμάς, να αναγνωρίσει την κρατική οντότητα αυτού (Ισραήλ), που πεισματικά αρνείται, όλα αυτά τα χρόνια (Χαμάς) και επιζητά συνέχεια την εξαφάνισή του, με κάθε τρόπο, από προσώπου γης.
Σήμερα το Ισραήλ είναι ένα πανίσχυρο στρατιωτικά Κράτος, με πληθυσμό 7.600.000 κατοίκων, εκ των οποίων 1.400.000 είναι Παλαιστίνιοι, με Ισραηλινή υπηκοότητα, έναντι 4.000.000 Παλαιστινίων, που κατοικούν στη Δυτική όχθη του Ιορδάνη και Ανατολική Ιερουσαλήμ (2.500.000) και 1.500.000 στη Λωρίδα της Γάζας. Συνολικά 7.600.000 + 4.000.000 = 11.600.000 άνθρωποι ζουν, σε μια έκταση 20.800 τετρ. χλμ. όσο περίπου είναι και η Πελοπόννησος.
Ακόμα 2.500.000 Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, ζουν στην Ιορδανία – Συρία και Λίβανο. Στους Παλαιστινίους έχει παραχωρηθεί τουλάχιστον στα χαρτιά, με τη συμφωνία του Camp – David των ΗΠΑ το 1993 το 22% του εδάφους της ιστορικής Παλαιστίνης, του σημερινού δηλαδή Ισραήλ, έναντι 46%, που τους παραχωρείτο, από τον ΟΗΕ, το 1948 και δεν απεδέχθησαν, τότε οι Παλαιστίνιοι. Μέσα σε αυτό το 10% περίπου καταλαμβάνουν, οι υπάρχοντες και οι υπό ίδρυση εβραϊκοί οικισμοί και πάνω σε αυτό και στην αδιαλλαξία της ΧΑΜΑΣ, έχουν βαλτώσει και καρκινοβατούν, οι μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, για την επίλυση, του από το 1919 χρονίζοντος αυτού του καυτού προβλήματος, που ακούει ακόμα στο όνομα «Παλαιστινιακό».
Μετά από οκτώ συνεχείς ημέρες αμείωτης έντασης, με αεροπορικές συνήθως επιθέσεις, εκ μέρους του Ισραήλ, εναντίον της Λωρίδας της Γάζας, με τη μέθοδο της λεγόμενης χειρουργικής επέμβασης ακριβείας, αλλά με πάρα πολλές παράπλευρες απώλειες και η καθημερινή εκτόξευση πυραύλων, μεσαίου βεληνεκούς (75 χλμ), εκ μέρους της Χαμάς, εναντίον του Τελ Αβίβ και της Ιερουσαλήμ, υπεγράφη τελικά και ισχύει ήδη η συναφθείσα εκεχειρία, αρκεί όμως να τηρηθεί και από τις δύο πλευρές.
Αυτή τη φορά γεγονός είναι ότι, την αντιπαράθεση την προκάλεσε η Χαμάς, η οποία από το 2006 εκτοξεύει συνεχώς εναντίον των γειτονικών πόλεων του Ισραήλ, πυραύλους οι οποίοι το πλείστον αναχαιτίζονται, πριν χτυπήσουν τους στόχους των, από το πιο σύγχρονο αντιαεροπορικό σύστημα στον κόσμο, με την ονομασία «Σιδερένιος Θόλος».
Ανεξάρτητα όλων αυτών το Ισραήλ, δεν νομιμοποιείται σε καμία περίπτωση, να προβαίνει σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις, που εκ των προτέρων είναι βέβαιο ότι, τη νύφη θα την πληρώσουν πάλι, όπως πάντοτε οι άμαχοι και ιδιαίτερα τα γυναικόπαιδα. Το Ισραήλ πρέπει να βρει, άλλους τρόπους ειρηνικούς και ανώδυνους και όχι να επιφέρει τέτοιας έκτασης κτυπήματα, με θύματα αθώες υπάρξεις, γιατί έτσι εκτίθεται διεθνώς και φανατίζει ακόμη περισσότερο τα εξτρεμιστικά στοιχεία της Χαμάς και με αυτόν τον τρόπο τορπιλίζεται κάθε προσπάθεια, προσέγγισης των δύο πλευρών.
Το «κλειδί», τόσο για τη Λωρίδα της Γάζας, όσο και για το σύνολο του Παλαιστινιακού προβλήματος, όπως και να το κάνουμε και να το πούμε, είναι το ίδιο το Κράτος του Ισραήλ, να αναλογισθεί, πώς ξεκίνησε (το 1948, του παραχωρείτο από τον ΟΗΕ το 54% της Παλαιστίνης) και σήμερα ροκανίζοντας συν τω χρόνω, Παλαιστινιακά εδάφη κατέχει ήδη το 78% του εδάφους της ιστορικής Παλαιστίνης. Πρέπει λοιπόν να προβεί άμεσα, στην άρση του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας και μονομερώς πλέον, να κάνει τις απαραίτητες εδαφικές παραχωρήσεις, να διαλύσει όλους τους εβραϊκούς οικισμούς, που έχει αναπτύξει και αναπτύσσει εντός των Παλαιστινιακών εδαφών και πέριξ της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, να ξεχάσει οριστικά και για πάντα τη δημιουργία του μεγάλου Ισραήλ, όπως ορισμένοι κύκλοι σχεδιάζουν και ονειρεύονται, να τραβήξει μια τίμια, διεθνώς αναγνωρισμένη γραμμή, να επιστρέψει στη Συρία τα υψώματα του Γκολάν, στην οποία ανήκουν και να δεχθεί δίπλα του, ένα βιώσιμο ασφαλές Παλαιστινιακό Κράτος, για να μπορέσει έτσι ως αντάλλαγμα, να κερδίσει και να κατοχυρώσει με τον τρόπο αυτό, την πολυπόθητο ειρήνη, που τόσο έχει ανάγκη ο λαός του, οι Παλαιστίνιοι και η πολύπαθη αυτή περιοχή. Από την άλλη πλευρά όμως και οι διοικούντες της Χαμάς, θα πρέπει να έχουν συνειδητοποιήσει πλέον, ότι είναι προς το συμφέρον του συνόλου του Παλαιστινιακού λαού, ένας ιστορικός συμβιβασμός, με το Ισραήλ και ότι η παντελής εξαφάνιση, του Εβραϊκού κράτους, από προσώπου Γης, όπως αυτή, το αντιλαμβάνεται, είναι εκτός πραγματικότητας, γιατί το Ισραήλ είναι από της 15 Μαΐου 1948, ανεξάρτητο Κράτος και μέλος μάλιστα του ΟΗΕ και αυτό είναι μη αναστρέψιμο, όσους πυραύλους εναντίον αυτού, καθημερινά, μπορεί να εξαπολύουν οι ακραίοι εξτρεμιστές της Χαμάς και όσοι την υποστηρίζουν και την κατευθύνουν.
