Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
«Θα πεινάσουμε εάν δεν πάρουμε τη δόση», προειδοποιεί ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Στουρνάρας και δεν ξέρω τελικά αν ακούω καλά τη ρήση αυτή. Και όχι μόνο εγώ αλλά και πολύς κόσμος θα απορεί που λέγονται κάτι τέτοια τη στιγμή που η πείνα στη χώρα θερίζει ήδη χιλιάδες νοικοκυριά. Είναι όμως τυχαίες αυτές οι ρήσεις ή απλά διευκολύνουν την εξαγορά του πλούτου της χώρας από τους τοποτηρητές του ελληνικού οικονομικού δράματος;
Θα υπέθετε κανείς ότι ο υπουργός Οικονομικών ή άλλα τραγικά στοιχεία έχει στην ατζέντα του ή μπλοφάρει ή πολύ απλά δεν γνωρίζει το μέγεθος της οικονομικής τραγωδίας. Και επειδή άγνοια δεν μπορεί να έχει ειδικά αυτός ως υπουργός Οικονομικών αλλά ούτε και ο πρωθυπουργός που σπεύδει να επισπεύσει τις διαδικασίες τελικής συμφωνίας με την τρόικα, το όλο πράγμα δείχνει ότι στόχος δεν είναι η αποτροπή της φτώχειας γιατί πολύ απλά αυτή βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, αλλά ο περαιτέρω εκφοβισμός του λαού και ο εξαναγκασμός σε νέες θυσίες που πολύ απλά θα επιδεινώσουν τη φτώχεια αλλά θα ικανοποιήσουν τους υποψήφιους αγοραστές.
Και επειδή έχουμε και τον Αλέξη Τσίπρα να δηλώνει ότι η λιτότητα είναι το πρόβλημα αλλά ουσιαστικά να μην ξεκαθαρίζει πέρα από εικασίες με ποιο τρόπο και μέθοδο θα αποφευχθεί η εκτυλισσόμενη τραγωδία, επειδή επιπρόσθετα το αντιμνημόνιο «φοριέται» από τη συστημική αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, η ανησυχία μου μεγαλώνει για το πώς και πότε θα καταλάβουν οι πολίτες πως η τύχη είναι στα χέρια τους. Αδυνατώ να πιστέψω πως όλοι αυτοί που παρουσιάζονται ως σωτήρες μπορούν να εκστομίζουν ρήσεις στηριζόμενοι στις πλάτες ενός αποκαμωμένου λαού που βλέπει την καθημερινότητα να μην του προσφέρει απολύτως τίποτε.
Ο κ. Στουρνάρας - που σίγουρα ξέρει πολύ περισσότερα - καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσει στους πολίτες πως με παρατεταμένες θυσίες θα ακροβατούν απλά σε τεντωμένο σχοινί και αυτό θα φαντάζει ως κέρδος μπροστά στο φάσμα της ολοκληρωτικής οικονομικής εξαθλίωσης. Και αυτή η ακροβασία δεν πρόκειται να προβλεφθεί πού θα οδηγήσει. Περπατάμε λοιπόν όλοι στην καλύτερη περίπτωση σε τεντωμένο σχοινί, μήνα με μήνα, μέρα με την ημέρα και αυτό παρόλο που θα εισπράξουμε τη δόση του Νοεμβρίου. Και μετά άντε και από την αρχή για την επόμενη δόση και νάσου και πάλι η απορία για το ποιοι τυχεροί θα επιζήσουν.
Η εκταμίευση των χρημάτων, που φτάνουν μόνο για πληρωμές μισθών και συντάξεων, θα συνοδευτούν από σκληρά μέτρα που θα μειώσουν περαιτέρω τις απολαβές και αυτό χωρίς να σημαίνει ότι την επόμενη φορά δεν θα ζητηθούν και άλλα μέτρα. Αυτό που ήταν αδιανόητο μέχρι το 2009 – και εννοώ την καταστρατήγηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων - τώρα είναι κανόνας και μάλιστα καθημερινός αλλά σε κάθε περίπτωση και μελλοντικός. Με μια μαύρη εργασία σε πλήρη εξέλιξη, περιστασιακή απασχόληση ως καλύτερη λύση από την ανεργία, συμβάσεις πείνας και εργασιακό Μεσαίωνα, το έργο του δανεισμού διευκολύνεται καθώς και οι προσφορές μέσω των ιδιωτικοποιήσεων είναι δελεαστικές στους προσφέροντες τη δόση, αλλά και το επενδυτικό φάσμα απλουστεύεται με προσλήψεις - φωτοβολίδες και αμοιβές του ελέους.
Έτσι και η κερδοφορία αποκαθιστάται και η εικονική ανάπτυξη διαφημίζεται χωρίς φυσικά τους πολίτες που συνεχίζουν να λιμοκτονούν. Και το ερώτημα είναι απλό: αφού το παιχνίδι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με τους έχοντες και κατέχοντες για άλλη μια φορά απόντες από τη λιτότητα, πώς και με ποιο τρόπο εξαγγέλλεται αύξηση του τζίρου στην αγορά; Σε ποιους ποντάρουν αναφορικά με την κατανάλωση, τη μακροημέρευση της αγοραστικής δύναμης τη στιγμή που οι περισσότεροι των πολιτών δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη; Θα έλεγε κανείς ότι αυτοί που διαμηνύουν σε όλους τους τόνους πως με τη δόση του Νοεμβρίου δεν θα πεινάσουμε, το λένε επειδή γνωρίζοντας την πείνα δεν θα ήθελαν απλά τις χιλιάδες των πολιτών να διαδηλώνουν καθημερινά μέχρι την επόμενη δόση που κανείς δεν γνωρίζει αν θα εξασφαλιστεί.
Κατά την άποψή μου – και οι πληροφορίες μου είναι βάσιμες – γίνεται απλά συντήρηση δυνάμεων και το δράμα απλά δεν ολοκληρώνεται επειδή δεν το αποφάσισαν ακόμη οι διεξάγοντες τις διαπραγματεύσεις. Αν μάλιστα ευσταθεί και η φήμη ότι «τα έχουν παρατήσει» και απλά το τέλος δεν θα αργήσει να έρθει, τότε η όλη ιστορία γίνεται για το θεαθήναι και κυρίως για τον ιστορικό του μέλλοντος. Ο υπουργός Οικονομικών θα έπρεπε να προσέχει καλύτερα σε ποιους απευθύνεται γιατί και νοήμονες είναι και δεν τρώνε κουτόχορτο.
Ας σπεύσουν λοιπόν να εισπράξουν τη δόση που θα δώσει ανάσα ζωής για μερικούς μήνες. Και μετά φυσικά θα καταφύγουν και πάλι στον λαό, ζητώντας νέες θυσίες και επιβάλλοντας νέες περικοπές. Τότε όμως δεν θα υπάρχει κανείς να τους παρακολουθήσει. Ο υπουργός Οικονομικών καλύτερο θα ήταν λοιπόν να πει το «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» και πως η κατάληξη θα είναι ίδια, είτε πάρουμε τη δόση – που θα την πάρουμε – είτε όχι. Πολύ απλά γιατί είμαστε ήδη πεινασμένοι και επιβιώνουμε από τα περισσεύματα. Οι δηλώσεις όμως γίνονται για άλλους που επιβουλεύονται τα χερσαία και θαλάσσια «φιλέτα» και αποζητούν εναγωνίως το μερτικό της πτώχευσης. Κοινώς για τους τοποτηρητές του ελληνικού δράματος που ποντάρουν εδώ και καιρό στη φτηνή μας εξαγορά. Και σε αυτό δικαιολογείται ο υπουργός.
