Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Η Αριστερά επιμένει να επισημαίνει πως η σημερινή απειλή υφίσταται τόσο από την υπέρβαση των συνταγματικών ορίων, όσο και από τη δράση της ακροδεξιάς, που λειτουργεί ως «το μακρύ χέρι των δυνάμεων του Μνημονίου», ο δε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας επεσήμανε την ύπαρξη «ενιαίου κέντρου προπαγάνδας και χυδαιότητας» και τόνισε ότι «προσπαθούν να εξισώσουν τον αγώνα της κοινωνίας και των εργαζομένων με τη δράση των ακροδεξιών και των νεοναζί».
«Είναι ανιστόρητοι και επικίνδυνοι, το λιγότερο. Είναι αβανταδόροι της ακροδεξιάς και νομιμοποιούν τη ρατσιστική της δράση. Ορισμένοι δεν διστάζουν να ευχαριστήσουν δημόσια τη «Χρυσή Αυγή» για να ικανοποιήσουν το παλαιό απωθημένο τους, να εξουδετερώσουν την Αριστερά (...). Υπάρχει ένα ενιαίο πολιτικό κέντρο που καθοδηγεί την επιχείρηση να περάσουν πάση θυσία τα νέα μέτρα κατεδάφισης της κοινωνίας, που συγκροτούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ».
Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε τη «Χρυσή Αυγή» «γέννημα θρέμμα αλλά και τελευταίο αποκούμπι του συστήματος, χρήσιμο εργαλείο αποπροσανατολισμού και αποσταθεροποίησης της δημοκρατίας», η δε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα μίλησε για «ναζιστική-φασιστική οργάνωση με μπράβους της νύχτας».
Στο πλαίσιο αυτό προκάλεσε αλγεινές εντυπώσεις, άρθρο του Στέφανου Κασσιμάτη στην «Καθημερινή», στο οποίο υποστήριζε ότι «όσοι πιστεύουμε στη δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη «Χρυσή Αυγή» - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει - και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή».
Κατά τον αρθρογράφο, «είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης, που όλοι το φοβούνται και κανείς δεν το αγγίζει, αυτό που σήμερα αποτελεί το βασικό εμπόδιο στη μετάβαση της χώρας από την εποχή των σοβιέτ με αστακομακαρονάδα (ελληνικό μοντέλο του σοσιαλισμού...) στη σύγχρονη πραγματικότητα».
Σε άλλα σημεία του κειμένου του, ο Στ. Κασσιμάτης υποστηρίζει:
«Ανεχόμαστε στελέχη ή ακόμη και βουλευτές του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζονται καταλήψεις πανεπιστημιακών κτιρίων από λαθρομετανάστες, να εμποδίζουν τη λειτουργία επιχειρήσεων που υφίστανται νομίμως (π.χ., το χρυσωρυχείο στη Χαλκιδική), να επιβάλουν με το ξύλο την υποχρέωση της απεργίας σε ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν. Επιτέλους, ας παραδεχθούμε ότι κάτι έχει πάει πολύ στραβά σε τούτη τη χώρα όλα αυτά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης!
»Και αν ως τώρα ήταν ο φόβος που συγκρατούσε τους πολιτικούς, ας είναι καλά τα «λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες» και τα καμώματά τους, που δίνουν την ευκαιρία στον αστικό πολιτικό κόσμο να υπερβεί το δέος της εξ αριστερών «ιεράς αγανακτήσεως» και να αποδείξει ότι η δημοκρατία μπορεί να υπερισχύσει εκείνων που επιβάλλουν τη βία, είτε μαύρη, είτε κόκκινη.
»Η διαφοροποίηση αριστερής και δεξιάς βίας υπέρ της πρώτης θα τους κάνει να ξεπεράσουν την ντροπή ή τον φόβο που τώρα τους συγκρατεί. Εξάλλου, το διδάσκει και η Ιστορία: στη Γερμανία της Βαϊμάρης, τα Τάγματα Εφόδου του (Έρνστ) Ρεμ δεν ήλθαν μόνα τους, επειδή τα γέννησε η κρίση• ήλθαν παρέα με τις στρατιωτικοποιημένες μονάδες των κομμουνιστών. Τα δε Τάγματα Ασφαλείας στην Αργολίδα οι κάτοικοι τα υποδέχονταν με ζητωκραυγές, μετά το κύμα τρομοκρατίας που εξαπέλυσε ο ΕΛΑΣ το καλοκαίρι του 1943».
Ο Στ. Κασσιμάτης αν μη τι άλλο με την ανωτέρω αναπτυχθείσα συλλογιστική του ισχυρίζεται επί της ουσίας ότι φταίνε οι Εβραίοι για την άνοδο του ναζισμού και του Α. Χίτλερ…
Ας σημειωθεί ότι η «Καθημερινή» κάλυψε τον αρθρογράφο της, αναφέροντας πως η εφημερίδα «θα είναι αντίθετη σε κάθε μορφή βίας, είτε αυτή είναι «μαύρη» είτε «κόκκινη»», ενώ ο παλαιός δημοσιογράφος Κλέαρχος Τσαουσίδης σε άρθρο του στην «Αυγή» αναφέρει:
«Τώρα, στα ένδοξα βήματα του Γεωργαλά, ο Κασσιμάτης φτιάχνει κλίμα. Όπως έκανε προδικτατορικά και ο Σάββας Κωνσταντόπουλος γράφοντας στον «Ελεύθερο Κόσμο» για προετοιμασία της Αριστεράς για ένοπλη εξέγερση».
Ο δε καθηγητής Σωτήρης Βαλντέν αναφέρει στην ίδια εφημερίδα:
«Καλλιεργείται από καιρό μια νέα διχοτομία στην ελληνική κοινωνία: από τη μια πλευρά οι «κακοί» με τους ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή, Καμμένο, συνδικάτα, παλαιοΠασόκους και γενικότερα κάθε αντιμνημονιακό (...) και από την άλλη οι «καλοί» με την ΝΔ, ό,τι απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ (πλην Βουδούρη) και τον κ. Μάνο». Και αυτό οδηγεί στην υποβάθμιση του κινδύνου της «Χρυσής Αυγής» και στην παρεμπόδιση συγκρότησης ενός αντιφασιστικού μετώπου από την ΝΔ έως και το ΚΚΕ».
Επισημαίνεται ότι στην ίδια συλλογιστική, αυτών που επιμένουν να μιλούν για «ταύτιση των άκρων», εντάσσεται και η προσπάθεια ενός άλλου αρθρογράφου στην «Καθημερινή», γνωστού για τις άκρως νεοφιλελεύθερες προσεγγίσεις του, του Πάσχου Μανδραβέλη, ο οποίος επί της ουσίας δεν εντάσσει την Αριστερά στα δημοκρατικά κόμματα
«Η «ευκαιρία» που προσφέρει η «Χρυσή Αυγή» αφορά αποκλειστικά την Αριστερά. Πρέπει να ξεκαθαρίσει τη στάση της απέναντι στη Δημοκρατία, ουσιαστικό κομμάτι της οποίας είναι η νομιμότητα. Η δημοκρατία φτιάχτηκε για να επιβάλλουν οι πολλοί το δίκιο τους στους ισχυρούς. Δεν φτιάχτηκε για να δικαιολογούν την ανομία τους κάποιοι που ισχυρίζονται ότι έχουν ανώτερους σκοπούς. Διότι, ακόμη και στις δίκες προθέσεων αποδείχθηκε ιστορικά ότι η ακροδεξιά κερδίζει».
Κι από κοντά ο διευθυντής του «Βήματος» Αντώνης Καρακούσης, αφού παραδέχεται πως «κακά τα ψέματα, η ελληνική κοινωνία βράζει» και ότι «μια σπίθα θα αρκεί για να πάρει φωτιά ο ξερός ο κάμπος, ένα τυχαίο γεγονός θα είναι αρκετό», καλεί τους κ. Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη «να επιταχύνουν και να λύσουν την εκκρεμότητα» (σ.σ. εννοεί τα βάρβαρα μέτρα εις βάρος της κοινωνίας) και αυτό διότι «όσο μένει παγωμένη θα κάνουν πάρτι ο Τσίπρας και ο Μιχαλολιάκος».
«Είναι μαθηματικώς βέβαιον, πάντως, πως, αν η κυβέρνηση Σαμαρά αποτύχει, ο Τσίπρας θα μονοπωλήσει την Κεντροαριστερά και ο Μιχαλολιάκος θα επιχειρήσει να εκπορθήσει τη δεξιά παράταξη, να τη φέρει στα χουντοφασιστικά μέτρα του, να την καταστήσει εθνικιστική και λαϊκιστική μαζί. Και τότε όλα είναι πιθανά να συμβούν. Όσοι επιβιώσουμε θα έχουμε τη δυστυχία να ζήσουμε μια αρχέγονη σύγκρουση, βγαλμένη από τις χειρότερες στιγμές του Ελληνισμού, η οποία με βεβαιότητα θα οδηγήσει σε εθνική κρίση πρώτου μεγέθους. Γι' αυτό όλοι έχουν ευθύνη και υποχρέωση να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους προκειμένου να ομαλοποιηθεί το ταχύτερο η οικονομική ζωή της χώρας και να ξαναβρεί ο ελληνικός λαός τη χαμένη ελπίδα του», συμπληρώνει .
Η Αριστερά έχει ευθύνες για πολλά πράγματα, αλλά προφανώς δεν είναι η αιτία της ανόδου της «Χρυσής Αυγής», όπως δεν ήταν οι Εβραίοι η αιτία ανόδου του Χίτλερ και είναι ανιστόρητη η ταύτισή της με το ναζιστικό φαινόμενο.
Η «ανομία» την οποία επικαλούνται πολλοί, είναι μέρος της ευρύτερης λειτουργίας του κράτους, κυρίως ως θεσμική ανωμαλία και όχι κάποιο αποκλειστικό «προνόμιο» της Αριστεράς, που τη αξιοποίησε κυρίως ως μέσο πολιτικής διαμαρτυρίας, η δε βία κάποιων αριστερών εκδοχών δεν αφορά το μεγάλο τμήμα των δημοκρατικών δυνάμεων της Αριστεράς.
Εν κατακλείδι, θα ήταν χρήσιμο για όλους να θυμηθούμε πως στα τέλη του 1932, o πρόεδρος της Γερμανίας έλαβε μήνυμα από του ισχυρότερους βιομηχάνους της χώρας, που του ζητούσαν να διορίσει καγκελάριο τον Αδόλφο Χίτλερ, καθώς η τότε γερμανική οικονομική ελίτ, ανησυχούσα από την αύξηση της εκλογικής δυνάμεων των κομμουνιστών, ήθελε να πιστεύει πως ο Χίτλερ θα γινόταν υποχείριό της, προκειμένου να ανακοπεί αυτή η αύξηση.
Στις 30 Ιανουαρίου του 1933, ο Γερμανός πρόεδρος παρέδωσε στον Χίτλερ την Καγκελαρία, λίγο δε αργότερα με αφορμή τον στημένο από τους ναζί εμπρησμό του Ράιχσταγκ, ο ίδιος ο πρόεδρος Χίντενμπουργκ υπέγραψε διάταγμα βάσει του οποίου εξουσιοδοτούσε τον νέο καγκελάριο να καταργήσει τα κυριότερα πολιτικά δικαιώματα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την πλήρη εγκαθίδρυση του ναζισμού και των όσων επακολούθησαν.
