Εορτολόγιον 17ης Ιουλίου
Ένα πανέμορφο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας λίγο έξω της Νέας Σμύρνης γιορτάζει κάθε χρόνο στις 17 Ιουλίου.
Θερμά συγχαρητήρια για όσους εργάστηκαν για το έργο αυτό με πολύ μεράκι από τον αρχιτέκτονα πατέρα Παύλο Μαρούλη, ιερέα των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων και τους συνεργάτες του. Αξίζει τον κόπο για έναν περίπατο αναψυχής και να θαυμάσει κανείς το ωραίο εκκλησάκι με πράσινο, άφθονο νερό, παιδική χαρά, πάγκους για φαγητό για όσους τελούν γάμους, βαφτίσια και εκδρομές των συλλόγων, την Πρωτομαγιά και άλλες ημέρες.
Μεγαλομάρτυς Μαρίνα
Η Μαρίνα, τριών ημερών ορφανή, παραδίδεται από τον πατέρα της, ιερέα των ειδώλων, Αιδέσιο, σε γυναίκα τροφό. Τοποθετεί δε αυτή στο εξοχικό του. Έτος 250 μ.Χ. όταν μέσα σε ένα αρχοντικό της Αντιοχείας της Πισιδίας, που βρίσκεται μεταξύ Απαμείας, Ευκαρπίας, Αμορίου και Άλλυ ποταμού - γεννιέται το πρώτο και τελευταίο παιδί του Αιδεσίου και της Λικινίας, η πανέμορφη Μαρίνα. Ο πατέρας της μικρής, ο Αιδέσιος είναι ιερέας των ειδώλων, υπηρετεί δε τον μεγάλο ναό του Απόλλωνα. Είναι πλούσιος σφόδρα, εγγράμματος και επίσημος, για αυτό όλοι οι συμπολίτες του τον σέβονται και τον εκτιμούν. Δυστυχώς, η χαρά για τη γέννησι της κόρης του, Μαρίνας, σβήνει με το θάνατο της γυναίκας του, Λικινίας, η οποία πεθαίνει τρεις ημέρες μετά τον τοκετό. Ο Αιδέσιος δέρνεται για το χαμό της γυναίκας του, κλαίει και μη ξέροντας τι να κάνει το ορφανό, αναγκάζεται να το παραδώσει σε μια συγγενή του τροφό, ώστε να το γαλουχήσει και να το μεγαλώσει. Παίρνει λοιπόν την τροφό, καθώς και το κοριτσάκι του, την πανέμορφη Μαρίνα και τις φέρνει στο εξοχικό παλατάκι του που βρίσκεται σε μια τοποθεσία δεκαπέντε στάδια έξω από την Αντιόχεια της Πισιδίας, προς τα δυτικά του Αλλυ ποταμού και ονομάζεται «Η συνοικία των βαρνάκων». Κατά οικονομία Θεού, το εξοχικό του Αιδεσίου έτυχε να βρίσκεται σε μια συνοικία, που κατοικείται από Χριστιανούς και στην οποία μάλιστα από προγενέστερους διωγμούς είχαν μαρτυρήσει πολλοί Χριστιανοί. Μη γνωρίζοντας τούτο το μυστικό, ο Αιδέσιος νιώθει πολύ χαρούμενος για την τοποθέτηση της κόρης του σε μια περιοχή με καθαρό αέρα, με δροσερά νερά, με πρασινάδες και λουλούδια, υγιεινή από πάσης πλευρά.
Έτσι, η κόρη του μεγαλώνοντας θα αποκτήσει υγεία, ομορφιά, ευρωστία, ακμαιότητα και θαλερότητα, που θα την κάνουν να ξεπερνά κάθε άλλη κόρη της Αντιοχείας. Αμέριμνος τώρα ο ιερεύς ειδωλολάτρης συνεχίζει την εξυπηρέτηση του ψευδοθεού Απόλλωνα, κάνοντας καθημερινά σπονδές με την πεποίθηση πως εξυπηρετεί το Θείον. Εν τούτοις, τρεις φορές την εβδομάδα επισκέπεται τη μικρή του κόρη, σκεπάζει το μικρό πανέμορφο προσωπάκι με τα πατρικά, στοργικά του φιλήματα και ξαναεπιστρέφει στην Αντιόχεια.
Νικόλαος Σισκόπουλος
Μέλος Α’ ΚΑΠΗ
