Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Ιδού λοιπόν το νέο κυβερνητικό σχήμα, που αποπειράται να λύσει τα σοβαρά προβλήματα της χώρας, ένα μίγμα κεντροδεξιάς με άρωμα παλαιάς κοπής σοσιαλοδημοκρατίας. Ακόμη και οι όροι έχουν χάσει τη σημασία τους αφού στην πράξη αυτοκαταργήθηκαν οι περίφημες «σοσιαλιστικές» διακηρύξεις στο όνομα της εξουσίας και του βολέματος των δικών τους παιδιών. Δεν είναι παρά οι ίδιοι που έρχονται σήμερα να ξεστομίσουν την περίφημη «διαφάνεια» σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, λες και η έννοια αυτή αποτελεί παρελθόν και πρέπει να ανασυσταθεί από τις στάχτες της. Εκεί έφτασαν τη χώρα τα δύο κόμματα που στοχεύουν με τη συγκυβέρνηση να κάμψουν όλες τις αντιστάσεις και να δημιουργήσουν τις βάσεις για ένα νέο ξεκίνημα. Θα επικληθούν άραγε του ιστορικού τους παρελθόντος ή μήπως αυτό θα παραμείνει στην αφάνεια για να μην προκαλούνται οι πολίτες; Θα πουν για μια ακόμη φορά πως δεν ευθύνονται αυτοί για το κατάντημα της χώρας όταν οι αρχηγοί τους διετέλεσαν υπουργοί αλλεπάλληλων αμαρτωλών κυβερνήσεων; Ξέρω, όλα τώρα δεν πάνε παρά στο χρονοντούλαπο, λες και τίποτε δεν έχει υπάρξει ούτε συμβεί, λες και αυτή η περίφημη «διαφάνεια» είναι μια λέξη μαγική και εξόχως νεωτεριστική. Με τέτοιες αλχημείες όμως δεν λύεται ο οικονομικός γόρδιος δεσμός που αυτοί δημιούργησαν, όντας οι μοναδικοί που γνωρίζουν τους τρόπους λύσης του. Έχουν την πείρα γιατί όταν κυβερνούσαν εναλλάξ ήξεραν πολύ καλά που οδηγούν τη χώρα σταδιακά. Σήμερα όμως λένε «είναι μια άλλη μέρα». «Άλλες οι συνθήκες και τα δεδομένα, ας μην θυμόμαστε λοιπόν το χθες»! Πως όμως είναι δυνατόν να γίνει αυτό; Κάτω από ποιες προϋποθέσεις μοιράζονται την εξουσία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, υπογράφοντας νέα μνημόνια και συμφωνίες; «Για το καλό της χώρας», θα πουν κάποιοι, «θα υπάρχει συμφωνία κυρίων», κάποιοι άλλοι, «δεν θα εγκαταλειφθούν οι βασικές ιδεολογικές τοποθετήσεις», θα συμπληρώσουν οι τρίτοι. Συσπειρώθηκαν λοιπόν «για το καλό της πατρίδας», «για να πάει μπροστά ο τόπος» για να μάθουν όλοι πως εφεξής η κεντροδεξιά θα έχει την τιμητική της, και ας φαίνεται κωμική η όλη ατμόσφαιρα. Με την απουσία της ΔΗΜΑΡ, που θα διέπραττε τεράστιο ατόπημα αν φορτωνόταν αυτά που θα ακολουθήσουν αλλά και την άνεση στους κυβερνητικούς χειρισμούς, τα άλλοτε αντίπαλα μέρη των δοξασμένων μονοκομματικών κυβερνήσεων φαντάζουν στα μάτια κάποιων πολιτών ως εγγύηση και εκπληρωμένο αίτημα όλων αυτών που θεωρούσαν πως ουσιαστικά δεν τα χωρίζουν τίποτε από πλευράς στρατηγικής. Υλοποιείται λοιπόν το όραμα αυτών που πάντα πίστευαν πως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι ένα και το αυτό. Στην τωρινή πολιτική τους πορεία, αυτό δείχνει να επιβεβαιώνεται, με το να ξεμασκαρέψει κανείς απλά το ιδεολογικό περίβλημα προστασίας. Θα δει λοιπόν τότε και ο πιο δύσπιστος ότι οι βάσεις συνεργασίας υπήρχαν ανέκαθεν και πως απλά έπρεπε να ενεργοποιηθούν εκείνες οι δυνάμεις που διακήρυτταν σε όλους τους τόνους πως τα δύο αυτά κόμματα ουσιαστικά δεν διαφέρουν. Η στήριξη Βενιζέλου στον Σαμαρά - πέρα από σωσίβιο κομματικής επιβίωσης - δεν είναι παρά η υλοποίηση ενός μακροχρόνιου πόθου των δυνάμεων αυτών που στοχεύουν στην πλήρη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας. Ο εν λόγω κεντροδεξιός άξονας χαίρει και της εκτίμησης των Ευρωπαίων εταίρων, αφού σε μια ακόμη χώρα γίνεται πράξη η αφομοίωση και άντληση των περιττών ιδεολογικών διαφορών μεταξύ «δεξιών» και «σοσιαλιστικών» κομμάτων. Το ζήσαμε αυτό στη Γερμανία και στις διπλανές της χώρες, αναμένεται ακόμη η Γαλλία και η Ιταλία που δεν θα αργήσουν. Το πλάνο είναι συγκεκριμένο όπως και οι διέξοδοι από τη φαινομενική κρίση. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ λοιπόν σε πλήρη κυβερνητική διάταξη με αντιπρόεδρο τον Βενιζέλο και πρωθυπουργό τον Σαμαρά. Έτσι είναι, οι «θυσίες» ανταμείβονται, τα δε οφίτσια κόποις κτώνται. Η νέα εποχή αυτών που οδήγησαν τη χώρα στον οικονομικό μαρασμό μόλις ξεκίνησε και είναι πράγματι απορίας άξιον αν τελικά αυτή ήταν η επιδίωξη, να κατεβούν από κοινού στις επόμενες εκλογές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Μην εκπλαγείτε ούτε να απορήσετε. Μην σκεφθείτε κάτι άλλο παρά το ότι η καινούργια εποχή, ο νέος «brave new world» είναι σε πλήρη ανάπτυξη και διάταξη. Εναπόκειται στους πολίτες να δεχθούν ή όχι το νέο σχήμα. Επαφίεται στις συνειδήσεις όλων αυτών που έτρεχαν επί χρόνια στα πράσινα και γαλάζια καφενεία, διαδίδοντας την περισπούδαστη κομματική προπαγάνδα. Μόνο που τα καφενεία αυτά θυσιάστηκαν στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας και να πεις και κάτι, θα σου πουν πως τα καφενεία αυτά δεν χρειάζονταν. Άσχετα με αν τα καφενεία αυτά ήταν που έβγαζαν βουλευτές σαν τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά αλλά και τόσους άλλους που καμαρώνουν στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Τα καφενεία που λόγω της τωρινής πολιτικής συγχώνευσης , κατέβασαν ρολά στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας. Απομένει η επίσημη τελετή της συμφιλίωσης στα πεδία των κοινωνικών μαχών, όταν η κεντροδεξιά καταστολή θα δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο.
