Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
«Όταν ο κόσμος
συμφωνεί μαζί μου
νιώθω ότι πρέπει
να κάνω λάθος»
Όσκαρ Ουάιλντ
ΟΣΟΙ παρακολουθούν συστηματικά τις εκπομπές του ΡΙΚ τις τελευταίες ημέρες, ακούν συχνά ότι το αρχικώς προταθέν σχέδιο του Eurogroup για την Κύπρο (αυτό που απερρίφθη «πανηγυρικώς» από την κυπριακή Βουλή) ήταν σαφώς καλύτερο από αυτό με το οποίο τελικώς αναγκάστηκαν να συμφωνήσουν οι Κύπριοι... Το ομολογούν όχι απλοί παρατηρητές της κυπριακής τραγωδίας, αλλά και πολιτικοί που πρωταγωνίστησαν στις διαπραγματεύσεις, όπως ο υπουργός των Οικονομικών της Μεγαλονήσου Μιχάλης Σαρρής...
ΜΙΛΩΝΤΑΣ συγκεκριμένα, την περασμένη Τετάρτη, στην εκπομπή «Επωνύμως» του ΡΙΚ ο Κύπριος υπουργός ρητώς ανέφερε ότι η πρώτη συμφωνία για «κούρεμα» ήταν – δεδομένων των συνθηκών – μεγάλη επιτυχία, υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι με τη συμφωνία αυτή θα είχε αποτραπεί το κλείσιμο της «Λαϊκής» τράπεζας... Επειδή, ο κ. Σαρρής δεν είναι ο μόνος που το πιστεύει αυτό στην Κύπρο, αλλά αρκετά ακόμη επίλεκτα στελέχη της κυπριακής πολιτικής ηγεσίας, αναρωτιέται κανείς γιατί όλοι αυτοί προσήλθαν στην κρίσιμη συνεδρίαση της κυπριακής Βουλής απρόθυμοι να υποστηρίξουν αυτό που πίστευαν ότι αποτελούσε μια επιτυχή έκβαση των διαπραγματεύσεων με το Eurogroup; Θεωρούσαν ότι μπορούσε να βρεθεί καλύτερη λύση ή θεώρησαν ότι ένα ηχηρό «όχι» της εθνοσυνέλευσης θα τους έδινε τη δυνατότητα να επαναλάβουν τις διαπραγματεύσεις (που οι ίδιοι είχαν κάνει) από καλύτερη θέση; Οι ίδιοι μόνο το γνωρίζουν και θα κριθούν γι΄ αυτό από την ιστορία... Πιθανότατα, αυστηρά, γιατί ο ρόλος της ηγεσίας δεν είναι να διαπιστώνει εκ των υστέρων (κατόπιν εορτής) ότι έπρεπε να επιμείνει σε κάτι που απέρριψε... Ο ρόλος της ηγεσίας είναι να αποτρέπει την καταστροφική απόρριψη, το αδιέξοδο «όχι»... Καθοδηγώντας τον λαό και όχι συρόμενος από την «ψυχολογία του όχλου», που διαμορφώνει ο λαϊκισμός όπως θα μπορούσε να εικάσει κάποιος ότι συνέβη στην Κύπρο...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ εύκολο να πας «κόντρα στο ρεύμα», είναι η αλήθεια... Αυτό όμως σε κάνει ηγέτη: το να πείθεις για την επιλογή σου τους πολλούς όταν οι σειρήνες του λαϊκισμού (που υπόσχεται ανέξοδα το ιδανικό) ετοιμάζονται να τους οδηγήσουν σε οδυνηρότερες λύσεις... Όπως λέει κι ο Κίσινγκερ κάπου «ο λαός μακροπρόθεσμα, δεν σέβεται τους ηγέτες που καθρεφτίζουν τις δικές του ανασφάλειες ή που βλέπουν μόνο τα συμπτώματα των κρίσεων και όχι τις μακροχρόνιες τάσεις». Γι΄ αυτό και «ένας μεγάλος ηγέτης θα πρέπει να μπορεί και να βαδίζει μόνος του, για να δώσει τη δυνατότητα στην κοινωνία του να ακολουθήσει το μονοπάτι που αυτός έχει διαλέξει»...
ΑΣ θυμηθούμε την επιμονή του Κωνσταντίνου Καραμανλή του Μεγάλου. Πίστευε στο ευρωπαϊκό όραμα, κόντρα σε όσους λοιδωρούσαν το «ανήκομεν εις την Δύσιν»... Δικαιώθηκε όταν είδε τους πολέμιους του οράματός του, να αποδέχονται αυτό το όραμα και να το υπηρετούν: «Αν ο λαός πίστευε ότι θα βγάζαμε την Ελλάδα από την ΕΟΚ δεν θα μας ψήφιζε» εξιστορεί στο βιβλίο του ο Θεόδωρος Πάγκαλος ότι του είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν τον ρώτησε αν η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981 σήμαινε και έξοδο από την ΕΟΚ!.. Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, όχι απλώς το ΠΑΣΟΚ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ παρά την αντιευρωπαϊκή του ρητορική, αυτό το όραμα του Καραμανλή λέει πως υπερασπίζεται: την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας...
ΑΚΟΜΗ παλιότερα, τον Σεπτέμβριο του 1910 ο Ελευθέριος Βενιζέλος με τη στάση του έδειχνε τι σημαίνει να είσαι πραγματικός ηγέτης: είχε μόλις αποβιβαστεί στον Πειραιά, προερχόμενος από την Κρήτη, ύστερα από την πρόσκληση του Στρατιωτικού Συνδέσμου, για να αναλάβει τη διακυβέρνηση της Ελλάδας. Το φλέγον ζήτημα εκείνη την περίοδο ήταν αν η επόμενη βουλή θα έπρεπε να είναι «Συντακτική» ή «Αναθεωρητική». Όταν ο Βενιζέλος μιλώντας στο πλήθος που τον άκουγε στην πλατεία Συντάγματος, ανέφερε ότι στις ερχόμενες εκλογές οι ψηφοφόροι θα κληθούν να ψηφίσουν για «Διπλή Αναθεωρητική Βουλή» οι οπαδοί του απάντησαν: «Συντακτική! Συντακτική!». Ο Βενιζέλος είπε αυστηρά: «Επαναλαμβάνω: Διπλή Αναθεωρητική»! Ο λαός επέμεινε: «Συντακτική! Συντακτική!» Ακόμη πιο κοφτά και έντονα ο Βενιζέλος: «Είπα: «Αναθεωρητική»!. Ο λαός σιώπησε κι η επωδός γράφτηκε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τις επόμενες ημέρες: «Από της ώρας αυτής, η Ελλάς είχε κυβερνήτην.. Δεν το ανεκήρυξεν η φωνή, αλλά η σιωπή του λαού...»!!!
