Του Χρήστου Τσαντήλα
ΕΙΝΑΙ στη μοίρα της τούτη η χώρα, να πάσχει από έλλειψη πολιτικών προσώπων μεγάλου βεληνεκούς. Πιο απλά να το πω, δεν έχουμε ηγέτες. Εξαιτίας αυτής της (διαπιστωμένης εκ του αποτελέσματος) ανεπάρκειας των εκάστοτε πολιτικών, που ενέσκηψαν (και με δική μας ευθύνη βεβαίως), φτάσαμε δυστυχώς στο τέλμα με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα της κρίσης που μας εξοντώνει μια τετραετία τώρα και δεν φαίνεται να απομακρύνεται στο κοντινό μέλλον…
ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ότι στη γενιά των σημερινών 50άρηδων δεν έχουν συμβεί ιστορικά, ιδιαίτερα μεγάλης βαρύνουσας σημασίας, γεγονότα. Ευτυχώς δεν είδαμε πόλεμο όπως οι πριν από εμάς. Πλην της κρίσης, που ξέσπασε ως τυφώνας εν μέσω καλοκαιριού, άλλα κοσμοϊστορικά σημειολογικά γεγονότα τέτοιας εμβέλειας που να βγαίνουν από τα σύνορα, εκτός από κάτι χούντες και λαϊκές εξεγέρσεις, δεν συνέβησαν. Αλλά, ούτε και ιστορικές προσωπικότητες είδαμε...
ΕΙΜΑΣΤΕ εντελώς άτυχοι (ως πολίτες αυτής της χώρας), γιατί στα χρόνια τα δικά μας, δεν έζησαν πολιτικές προσωπικότητες τέτοιες που να θυμούνται και να μνημονεύουν και οι γενιές του επόμενου και του μεθεπόμενου αιώνα. Από τους Καραμανλήδες στους Παπανδρέηδες, (εναλλάξ και εις... διπλούν), τους Βενιζελο-Σημίτηδες και τους άλλους, τους τελευταίους, που έκαναν πράξη την... υπέρβαση, μέχρι τους Στουρναρο-Βρούτσηδες και τους Μπιρμπιλο-Γεωργιάδηδες, η χώρα είχε την ατυχία να πλέει εν μέσω μεγάλης τρικυμίας, στην ουσία...ακυβέρνητη. Χωρίς έμπειρους στο τιμόνι, μάλλον ανεπαρκείς καπετάνιους. Και δυστυχώς αυτή η άτυχη γενιά των πενηντάρηδων, τίποτε δεν έκανε να κληροδοτήσει αρχηγούς στην επόμενη γενιά, δηλαδή των σημερινών εικοσάρηδων.
ΜΕΣΑ λοιπόν σ’ αυτήν τη... λειψανδρία των «πολιτικών εμβέλειας», ξεπροβάλλουν διάφοροι συνασπισμοί, ομάδες, σχήματα, τάσεις και κινήσεις, συνήθως αρχικά με μορφή «ιδεολογικού αχταρμά», απρόσωπα σχήματα, νούμερα (με τη μαθηματική έννοια το λέω) αριθμοί και πάλι αριθμοί... Στη χώρα, μετά το "31" και το "21" μάθαμε και το "58". Μάθαμε το «75», αλλά και το "11"! Με σημειολογία χαρτοπαιγνίου μοιάζουν περισσότερο, παρά με πολιτικούς σχηματισμούς, ικανούς να σώσουν τη χώρα, να σώσουν και όλους εμάς τους δυστυχείς που για μια ακόμα φορά βρεθήκαμε να πληρώνουμε τη νύφη....
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ οι τελευταίες κινήσεις, μοιάζουν με προσπάθειες κάποιων κομμάτων να μαζέψουν τα... κομμάτια τους! Δίνοντας φρούδες ελπίδες στον κόσμο, ότι μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση. Πρόσωπα δοκιμασμένα στο παρελθόν, άλλα ικανά, άλλα λιγότερο ικανά και άλλα εντελώς ανίκανα, προκαλούν μια αισθητή κινητικότητα στο εν υπνώσει πολιτικό μας σύστημα.
ΑΛΛΑ έγινε κανόνας πλέον, «στην Ελλάδα όλα γίνονται»! Από πρώην πρωθυπουργούς που ταξιδεύουν στο εξωτερικό κάνοντας διαλέξεις για το πώς σώζεται μια χώρα, ενώ είναι αυτοί που τη... βύθισαν στο χρέος, από άλλους που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την εξουσία βυθιζόμενοι σε... πέπλο σιωπής και από υπουργούς που παίρνουν αποφάσεις για εκατομμύρια πολίτες οι οποίες οδηγούν στην εξαθλίωση και στην εθνική ταπείνωση. Φαίνεται ότι από «αρχηγούς» ξεμείναμε. Από κουράγιο όμως;
