Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
Η «ελιά» είναι καταρχήν δένδρο ιδιαιτέρως καρπερό. Ευρέως ευδοκιμεί στην Ελλάδα και παράγει, μεταξύ άλλων, το εξαιρετικό ελληνικό λάδι, που ατυχώς δεν έχει πλασαριστεί όπως θα έπρεπε στις ξένες αγορές.
Είναι επίσης και σύμβολο ειρήνης και εξαγνισμού.
Η χρησιμοποίηση των ελαιόκλαδων σε πολλών ειδών αρχαίες τελετουργίες (όπως εξαγνισμοί, καθαρμοί) προσδιορίζει το συμβολισμό της ελιάς ως «δέντρο του καλού». Η έμμεση σύνδεσή του με το φως (το καιόμενον έλαιον είναι η αρχέγονη πηγή του φωτός) αντιμετωπίστηκε από τον άνθρωπο με την ιδιαιτερότητα του δέντρου που συμμετέχει στη λατρεία.
Στην Παλαιά Διαθήκη είναι το δέντρο της ελπίδας, αλλά και το δέντρο αγγελιοφόρος του θείου ελέους. Είναι το δέντρο που καταδεικνύει τη γαλήνη μετά τον κατακλυσμό του Νώε: «Το βραδάκι επέστρεψε το περιστέρι και κρατούσε ένα φύλλο ελιάς στο στόμα του και κατάλαβε ο Νώε ότι το νερό είχε υποχωρήσει στη στεριά».
Στην ελληνική παράδοση είναι το δέντρο της ειρήνης. Η ίδια η Ειρήνη (κόρη του Δία και της Θέτιδας) εικονιζόταν με κλαδί ελιάς στα χέρια της. Στους πολέμους δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος αλλά και καλύτερο σύμβολο για τη λήξη των επιχειρήσεων. Οι αγγελιοφόροι που στέλνονταν για να μεταφέρουν το μήνυμα της ειρήνης ή να ζητήσουν ανακωχή έπρεπε να κρατούν στο χέρι τους «κλάδον ελαίας».
Η «Ελιά» εξάλλου πρόλαβε και έγινε «κόμμα» στην Ιταλία εδώ και κάμποσα χρόνια. Το σημερινό Δημοκρατικό κόμμα της Ιταλίας το οποίο είναι ένα κεντροαριστερό κόμμα και ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2007 αποτελεί συνέχεια του συνασπισμού της «Ελιάς» που δημιουργήθηκε το 1995 από τον συγκερασμό σοσιαλδημοκρατών, χριστιανοδημοκρατών, φιλελεύθερων και οικολόγων.
…Και αφού τέλος πάντων, έχουμε τόση παραγωγή ελιάς στην Ελλάδα, γιατί από «δένδρο» να μην γίνει και εδώ κόμμα;
Πόσο μάλλον, που, ανεξάρτητα από την τύχη που τελικά θα έχει η προσπάθεια των «58» για τη δημιουργία μίας μεγάλης κεντροαριστεράς εν Ελλάδι, το σίγουρο είναι, ότι με τη συμβολική του έννοια, ένας «κλάδος ελαίας» χρειάζεται τόσο για να ενώσει (αν υποθέσουμε ότι αυτό θα ευδοκιμήσει στην πράξη) τα κόμματα του χώρου όσο και γενικότερα για να επέλθει «ειρήνη» μεταξύ των ελληνικών κομμάτων. Τα οποία, αντί να συνασπίζονται λόγω κρίσης και του γενικότερου εθνικού κινδύνου, «τρώγονται» μεταξύ τους με μεγάλη επιτυχία.
Βέβαια το ερώτημα, όσον αφορά στην προσπάθεια της ελληνικής «Ελιάς», είναι «τι θα είναι αυτή;» Μία μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ; Και πώς θα δημιουργηθεί; Με υλικά αναπαλαίωσης; Και γιατί ένας τέτοιος «συνδυασμός», που φαίνεται καθαρά ότι πρωταρχικό στόχο έχει τις ευρωεκλογές θα πρέπει να «πείσει» ευρύτερα ότι φέρει το «καινούργιο» στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι τόσο ταλαιπωρημένη και κυρίως να έχει και συνέχεια πέραν των ευρωεκλογών; Πόσο μάλλον που κυκλοφορεί ισχυρή η αντίληψη ότι το όλο εγχείρημα έχει ως βασικό κίνητρο την αποφυγή «πανωλεθρίας» του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές, καθώς αποφεύγει το ρίσκο μία αυτόνομης καθόδου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα αποτελέσματα που θα προκύψουν. Και πόσο μάλλον που η ΔΗΜΑΡ εξακολουθεί να τηρεί τις αποστάσεις και να αρνείται κοινή κάθοδο με το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στρέψει την προσοχή του στο να γίνει κυβέρνηση και βεβαίως το ΚΚΕ είναι αυτό που λέμε… ελληνικότατα: «one man show»! Προτιμάει πάντα τη μοναξιά του την οποία το ίδιο αντιμετωπίζει ως «μοναδικότητα» και «αυθεντικότητα». Με δυο λόγια αυτή η νέα «κεντροαριστερά» πόθεν; Ποιοι θα την απαρτίσουν;
Η πρώτη εκδήλωση που έγινε προχθές στην Αθήνα είχε κόσμο. Αναμενόμενο αλλά δεν μπορεί να αποτελέσει μέτρο. Είναι φυσικό κατ΄ αρχήν να προσέλθουν στελέχη κυρίως του ΠΑΣΟΚ και κατά δεύτερον, περίεργοι πολίτες που έχουν την ανάγκη να ακούσουν κάτι καινούργιο και διαφορετικό, προφανώς έχουν ανάγκη για ένα νέο «όχημα» έκφρασης στον χώρο της κεντροαριστεράς-φαίνεται έντονα και από τις δημοσκοπήσεις- διότι το ΠΑΣΟΚ πλέον δεν τραβάει- και προφανώς υπάρχουν και άνθρωποι που δεν ανήκουν στον χώρο της κεντροαριστεράς αλλά έχουν την περιέργεια να ενημερωθούν για το «καινούργιο» που φαίνεται ότι προσπαθεί να ριζώσει στην πολιτική ζωή. Συνεπώς, η συγκεκριμένη συνάντηση δεν μπορεί να αποτελεί μέτρο. Αποτελεί μόνο ένδειξη του γεγονότος ότι ο κόσμος έχει ανάγκη για κάτι καινούργιο και όχι μόνον στον χώρο της κεντροαριστεράς, θα προσθέσουμε. Αλλά και της κεντροδεξιάς επίσης, γιατί το σύνολο του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος είναι υπό κατάρρευση.
Τώρα, από κει πέρα, αν η «Ελιά» θα καρπίσει και αν αυτοί οι καρποί που θα βγάλει θα είναι αρκετοί και ικανοί να της εξασφαλίσουν «παραγωγή» και μακροβιότητα είναι μία εντελώς άλλου είδους ιστορία η οποία εξαρτάται μεν από το αν υπάρχει πρόσφορο έδαφος αλλά κυρίως από την «καλλιέργεια» και την επιδεξιότητα των παραγωγών.
