* Της Κατερίνας Μακρή, ψυχολόγου
Ο χρόνος είναι πολύτιμος. Ο χρόνος είναι χρήμα. Να είχα λίγο χρόνο ακόμα... Ζητάμε απεγνωσμένα χρόνο για τη δουλειά μας, τις υποχρεώσεις μας, την οικογένειά μας, τις προσωπικές μας ανάγκες, τις ανούσιες συναναστροφές μας, τις ατέλειωτες μικροεκκρεμότητές μας, τα άνευ προγράμματος προβλήματά μας, και τέλος τα αμέτρητα σχέδιά μας.
Η ουσία είναι ότι ο χρόνος είναι ρευστός και χωρίς αρχή μέση και τέλος. Υπάρχει ο χρόνος της ζωής μας «πότε πέρασαν τα χρόνια», ο χρόνος ο καθημερινός «πώς πέρασε έτσι η μέρα δεν κατάλαβα καθόλου», ο χρόνος της βαρεμάρας «μα πότε θα περάσει η ώρα επιτέλους», ο χρόνος της βιασύνης «τρέχω, τρέχω και δεν φτάνω, τίποτα δεν κάνω». Κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα που όλοι μας έχουμε βιώσει και στο τέλος μας έχουνε κάνει να αναρωτηθούμε αν τον διαθέτουμε σωστά.
Εν συνεχεία, αφού περάσουν μερικά δευτερόλεπτα «βαθύ στοχασμού» για την έκβαση των πραγμάτων, απλά συνεχίζουμε... να κυνηγάμε το χρόνο! Ο χρόνος από μόνος του φυσικά είναι ουδέτερος, ούτε καλός ούτε κακός. Ο τρόπος θεώρησης και ερμηνείας του, αλλάζει αντίστοιχα τη συμπεριφορά. Μας καθοδηγεί προκειμένου να του δώσουμε τον ρόλο (πρωταγωνιστικό ή όχι) που θα διαδραματίσει στη ζωή μας.
Είναι ο αντίπαλός μου; Αυτός που πάντα θα με κυνηγάει ή θα τον κυνηγάω;! Πώς θα κερδίσω;! Πολύ αναρωτήθηκαν... Προσπάθησαν να συμφιλιωθούν μάταια, δίχως αποτέλεσμα. Μα πώς να παλέψεις και να ανταγωνιστείς κάτι το οποίο είσαι εσύ ο ίδιος.
Η κάθε στιγμή, η κάθε ώρα, η κάθε κίνηση, η κάθε λέξη, η κάθε ασχολία, μας ανήκει. Είναι ουσιαστικά, δική μας απόφαση και ευθύνη με ποιον τρόπο θα ξοδέψουμε το χρόνο μας, δηλαδή τη ζωή μας. Ας αναλογιστούμε πού θα διοχετεύσουμε την προσοχή μας, την ενέργεια μας, τη σκέψη μας και θα δώσουμε κομμάτι από τον εαυτό μας.
Αξίζει; Έχει σημασία; Είμαι ικανοποιημένος; Με γεμίζει; Με βοηθάει επί της ουσίας; Θα νιώσω περήφανος μετά από καιρό αν γυρίσω πίσω; Αν μπορούσαμε να πάμε ένα βήμα παρακάτω, θα διαπιστώναμε ότι πολύ λίγα από όσα ασχολούμαστε αξίζουν την προσοχή μας και ότι πολλά από αυτά που δεν καταπιανόμαστε μας φωνάζουν δυνατά: «Θέλω τον χρόνο μου». Εμείς άραγε τα ακούμε;
Κι αν ναι τι κάνουμε γι’ αυτό;! Έστω και μια προσπάθεια να ασχοληθούμε με κάτι πραγματικά σημαντικό και να παραβλέψουμε κάτι ανούσιο και δευτερεύον, έχει σημασία διότι αποδεικνύει ότι δεν αφήσαμε τον χρόνο να φύγει άσκοπα…
