Από τον Κων/νο Παπακωνσταντίνου
Με την ευκαιρία του εορτασμού του «ΟΧΙ» που είπαμε στους Ιταλούς το ‘40, χρέος των Ελλήνων κάθε φορά ν’ αποτίουν, έστω και νοερώς, φόρο τιμής και δόξας, στους μεγάλους αγώνες του Έθνους. Πολλοί είναι οι αγώνες μας για την απόκρουση βέβηλων εχθρών. Τόσο δε ένδοξοι, ώστε με την ανυπέρβλητη ανδρεία και αυτοθυσία, έδωσαν το στίγμα της Ελευθερίας. Γεγονότα, που ολόκληρος ο πολιτισμένος κόσμος, να τα έχει ως παράδειγμα. Για το διάστημα της τρισχιλιετούς ιστορίας μας, από τα πολλά «ΟΧΙ» προς κάθε επιβουλέα μας, θα σταθούμε στα κυριότερα. Εκείνα που άλλαξαν τον ρουν της Ιστορίας.
- ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ (12 Σεπτεμβρίου 490 π.Χ.) Ο πολυάριθμος στρατός των Περσών, από μια δράκα Ελλήνων, δέχεται το πρώτο αγέρωχο «ΟΧΙ». Γεγονός παγκόσμιας σημασίας. Η ανθρωπότητα τότε διεσώθη από την υποδούλωση στους Μήδους. Η μικρή Ελλάδα καταρρακώνει και κατατροπώνει την αναρίθμητη στρατιά του Δαρείου. Το χαρμόσυνο άγγελμα της νίκης φέρνει ο Μαραθωνοδρόμος Φειδιππίδης με μια λέξη «ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ». Και πέφτει άπνους. Αντιλαλεί η ανθρωπότητα. Σταθμός στην ιστορία υπέρ των ιερών και οσίων. «Ελλήνων προμαχούντες /Αθηναίοι Μαραθώνι / χρυσοφόρων Μήδων / εστόρεσαν δύναμιν». Ο Μιλτιάδης σώζει την Ελλάδα.
- ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ. Δέκα χρόνια αργότερα (28 Σεπτεμβρίου 480 π.Χ.) ο Θεμιστοκλής πρωτεργάτης της νίκης, ορθώνει κι άλλο «ΟΧΙ» στους Πέρσες. Δεν τον έπιανε ο ύπνος. «Ουκ εά με καθεύδειν, το του Μιλτιάδου τρόπαιον». Η τύχη της Ελλάδος, αλλά και όλου του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, κρίνεται γι’ ακόμα μια φορά. Ο Ξέρξης θρονιασμένος στο Αιγάλεω και περιμένοντας τη νίκη, αντικρύζει τον διαλυμένο στόλο του και κατισχυμένος μαζεύει τα συντρίμμια του και επιστρέφει οίκαδε.
- ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ. (Σεπτέμβριος 480 π.Χ.) όπου ο Λεωνίδας με τους 300, στήνουν τα κορμιά τους στην πλημμύρίδα των Περσών. Θύμηση αιώνια το του Σιμωνίδου επίγραμμα: «Ω! ξειν αγγέλειν τοις Λακεδαιμονίοις / ότι τείδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».
Οι μάχες του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών, θα φαίνονταν σαν ένα φανταστικό σενάριο, αν δεν ήταν ιστορικά βεβαιωμένες. Τρομακτική, αλλά και ρομαντική αυτοθυσία.
- ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ: Κάρφος η Βασιλεύουσα στα μάτια των Τούρκων. Αλλά και αδύναμη ν’ αντισταθεί. Στην πρόταση των Τούρκων να παραδοθεί, ο τελευταίος Αυτοκράτορας απαντά με ένα «ΟΧΙ» ηχηρό. «Κοινή γαρ γνώμη, πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεθα, μη φειδόμενοι της ζωής ημών. Την δε πόλιν ου δίδομεν».
- ΤΟ «ΟΧΙ» ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ. Το έπος του ‘40. Τα βουνά της Ηπείρου βοούν από την ιαχή «ΑΕΡΑ». Το πνεύμα και πάλι νικά την ύλη. Η αυτοθυσία την ιταμότητα. Η τόλμη την έπαρση. Και η ανδρεία το θράσος. Η λαμπρή νίκη των Ελλήνων του ‘40 ήταν η πρώτη Συμμαχική νίκη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Η θρυαλλίδα που εμψύχωσε τον ελεύθερο κόσμο κατά του φασισμού.
- ΤΟ «ΟΧΙ» ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ (6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941) Οι Έλληνες κουρασμένοι και πληγωμένοι βροντοφωνούν και πάλι ένα «ΟΧΙ» από τα οχυρά του Μεταξά, κατά των Γερμανών. Η απεγνωσμένη άμυνα στις σιδερόφραχτες μεραρχίες του Χίτλερ, καθώς και η επική αντίσταση της Κρήτης, αναβάλλει την επίθεση του Χίτλερ κατά της Ρωσίας κατά δύο μήνες. Χρόνος καταλυτικός για τα σχέδιά του. Αν δεν υπήρχε η άμυνα των Ελλήνων μαχητών, ο Χίτλερ θα κέρδιζε τον πόλεμο και ίσως ο κόσμος να στέναζε ακόμα κάτω από τη σβάστικα των Ούννων.
Αυτά είναι τα μεγάλα «ΟΧΙ», που συνήγειραν τις φυλετικές μας αρετές και μας οδήγησαν στον «Υπέρ πάντων αγώνα» για την Ελευθερία και την Εθνική μας ανεξαρτησία. Και είναι η μοίρα της βραχώδους και ευλογημένης αυτής γωνιάς της γης, να διδάσκει τον κόσμο το ανυπέρβλητον του χρέους, το κλέος της ανδρείας και το υπέρτατον της αυτοθυσίας υπέρ των βωμών και των εστιών.
Το «ΟΧΙ» του ‘40 που τιμάμε και γιορτάζουμε σήμερα είναι κι αυτό ένας μεγάλος αδάμας, πλάι στα τόσα άλλα, που κοσμούν και εξυψώνουν την Ελληνική φυλή.
