Του Ανδρέα Γιουρμετάκη
ΑΝ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ τις δύο τελευταίες δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν χθες στον « Ελεύθερο Τύπο» και προχθές στο «Έθνος», το σοκ του φόνου στο Κερατσίνι, έκανε κάποιους δυνάμει ψηφοφόρους της «Χρυσής Αυγής» να το ξανασκεφτούν: έτσι μειώθηκε η δύναμή της κατά 1,5 μονάδα στη μία δημοσκόπηση και κατά 2,5 μονάδες στη δεύτερη... Αυτό είναι το καλό νέο που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η δυναμική της «Χρυσής Αυγής» ανακόπτεται... Το κακό νέο είναι ότι, και με τα νέα δημοσκοπικά δεδομένα, το κόμμα του κ. Μιχαλολιάκου εμφανίζεται ενισχυμένο σε σχέση με το ποσοστό που συγκέντρωσε στις εκλογές του Ιουνίου του 2012... Γιατί, η σύγκριση του ποσοστού των τελευταίων δημοσκοπήσεων, γίνεται με τις προηγούμενες δημοσκοπικές της επιδόσεις και όχι με το εκλογικό της ποσοστό στις περσινές εκλογές... Συνεπώς, μόνο για μείωση της «δυναμικής» μπορούμε να μιλάμε (για το «ασανσέρ» δηλαδή, που δεν βρίσκεται πλέον σε ανοδική τάση) και όχι για μείωση της εκλογικής επιρροής...
ΤΙ ΝΟΗΜΑ έχει η διάκριση αυτή; Βοηθάει νομίζω στο να κατανοήσουμε ότι οι ψηφοφόροι που ψήφισαν Χ.Α. στις προηγούμενες εκλογές, δεν αναθεωρούν την άποψή τους (άλλωστε όπως γράψαμε και το Σάββατο, το ποσοστό συσπείρωσης των ψηφοφόρων της αγγίζει το 90%) και ότι μειώνεται απλώς, το ποσοστό των ψηφοφόρων που προτίθεται να προστεθεί σ’ αυτούς πού την ψήφισαν το 2012...
ΣΗΜΕΙΩΘΗΤΩ ότι, οι δύο δημοσκοπήσεις έγιναν ένα και δύο σαρανταοκτάωρα μετά το αιματηρό επεισόδιο στο Κερατσίνι... Την ώρα δηλαδή, που η κοινή γνώμη ήταν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη, η κατακραυγή κατά της Χ.Α. είχε κορυφωθεί και τα media αποκάλυπταν με αλλεπάλληλα ρεπορτάζ και αφιερώματα, το πλέον αποκρουστικό της πρόσωπο: βουλευτές να σπάζουν πάγκους μεταναστών, ν’ αρπάζουν μικρόφωνα σε εκδηλώσεις και τον κ. Μιχαλολιάκο να ωρύεται με μαύρο μπλουζάκι on camera «δεν νιώθουμε καλά στο Κοινοβούλιο, άμα κατεβούμε στον δρόμο να δείτε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος»!...
ΠΡΟΦΑΝΩΣ, η «Χρυσή Αυγή» ήρθε για να μείνει... Και ήρθε για να μείνει, επειδή δεν λειτουργεί μόνο ως «κυτίο παραπόνων» για το πολιτικό μας σύστημα, ούτε γιατί η απόγνωση σπρώχνει κόσμο σ’ αυτή... Αλλά, γιατί πέρα απ’ αυτούς που την ψήφισαν γιατί τους οδήγησε το θυμικό, υπάρχουν κι εκείνοι που την ψήφισαν και την ψηφίζουν γιατί τους εκφράζει. Αυτοί, που έχουν τα στρατιωτικά παραγγέλματα και την πειθαρχία ψηλά στην αξιακή τους κλίμακα, αυτοί που νοσταλγούν τον «λοχία που θα μας σώσει», αυτοί που θεωρούν ότι ο καλύτερος τρόπος να λύνεις τις πολιτικές διαφορές σου είναι το «ξύλο» (και γι’ αυτό αποκαλούν τη Ν.Δ. «ελαφροδεξιούλα»)... Αυτοί που δεν ανέχονται τον απέναντι, τον διαφορετικό: τον αριστερό, τον ομοφυλόφιλο, τον ξένο...
ΔΕΝ χρειάστηκε να δουν τα αφιερώματα του Τύπου για να καταλάβουν τι εστί «Χρυσή Αυγή», όλοι αυτοί... Ακόμη κι αν στις εκλογές του περασμένου Μαΐου οδηγήθηκαν σ’ αυτή από αντίδραση στο πολιτικό σύστημα, στις εκλογές του Ιουνίου ήξεραν πολύ καλά ποιους ψήφιζαν... Πρώτον, γιατί η ίδια η «Χρυσή Αυγή» είχε φροντίσει να μας «συστηθεί» με εκείνο το «εγέρθητω» και τον «τσαμπουκά» απέναντι στους δημοσιογράφους από το βράδυ κιόλας των εκλογικών αποτελεσμάτων... Και, δεύτερον, γιατί μέχρι τις δεύτερες εκλογές (του Ιουνίου) είχαμε γνωρίσει τους βουλευτές της με τα ξυρισμένα κεφάλια και το ποινικό μητρώο των περισσοτέρων απ’ αυτούς... Το χαστούκι στην Κανέλλη λίγο μετά, ήταν η αφορμή για να ανοίξουν τα αρχεία τους τα ΜΜΕ και να μάθουμε περισσότερα: για τις ναζιστικές χειρονομίες, τη στρατιωτική δομή, τη λατρεία του αρχηγού προς τον Χίτλερ, τις σβάστικες, στα έντυπα και τα μπράτσα... Ποιος «έπεσε από τα σύννεφα» λοιπόν;
Η ΠΟΙΟΤΙΚΗ ανάλυση των δημοσκοπήσεων δείχνει ότι ένα τμήμα (το μεγαλύτερο) των σημερινών ψηφοφόρων της «Χρυσής Αυγής» ήταν κυρίως ψηφοφόροι του ΛΑΟΣ την τελευταία δεκαετία και πολιτικά έχουν «ανατραφεί» με τις γνωστές θεωρίες συνωμοσίας που διακινούσαν από τηλοψίας ο Κων. Πλεύρης, ο Κυρ. Βελόπουλος, ο Αδ. Γεωργιάδης, ο Μ. Βορίδης και ο Γ. Καρατζαφέρης. Διαχρονικά (και όχι εξαιτίας της κρίσης) επιδεικνύουν απαξιωτική συμπεριφορά έναντι της μεταπολίτευσης και των πολιτικών, ενώ ανοιχτά υπερασπίζονται το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, χαϊδεύοντας τ’ αυτιά όσων στο στράτευμα ένιωθαν «απομονωμένοι» από τη στάση της κοινωνίας απέναντί τους... Αμφισβητούν το Ολοκαύτωμα κ.λπ., κ.λπ.
ΑΥΤΟ το τμήμα λοιπόν, δημοκρατικότατα εκφράζεται διά της ψήφου του στη «Χρυσή Αυγή»... Ενσυνείδητα της δίνει την ψήφο του, δεν τον οδήγησε εκεί η κρίση... Απλά, κάποια στιγμή είδε και τους «αγανακτισμένους» να προσέρχονται... Οι «αγανακτισμένοι» κάποια στιγμή μπορεί να διακόψουν τη σχέση τους με τη Χ.Α., πιθανότατα όταν φτιάξουν τα πράγματα... Οι άλλοι όμως; Θα «ξεκόψουν» επειδή η Πολιτεία θα αποδείξει ότι η Χ.Α. είναι εγκληματική οργάνωση; Δεν το νομίζω...
ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΟ παράδειγμα, ως προς αυτό μας έρχεται από την Ιταλία: όπου ο Μπερλουσκόνι επιμένει να προκαλεί με φοροδιαφυγές, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, αντισυνταγματικές συμπεριφορές, και αισχρό λαϊκισμό την ώρα που η Δικαιοσύνη τον εγκαλεί για δεκάδες ανομήματα... Και τα μόνα που τον εγκατέλειψαν, είναι τα μέλη της οικογένειάς του που τα έκανε ρεζίλι... Η μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων όμως, μένει προσκολλημένη επάνω του... Και τον νοσταλγεί παρότι οδήγησε τη χώρα στην οικονομική καταστροφή...
