Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
«Πήρε τόσες πολλές μίζες που δεν μπορούσε να τις μετρήσει».
... Τι είπε ο Άκης (μεταξύ άλλων): «Να με προσφωνείτε υπουργό».
ΠΟΙΑ είναι η γενική εικόνα από την πολύκροτη δίκη και τη στάση του πρώην ισχυρότατου πολιτικού σε αυτήν; Η, ότι δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα ή ότι παριστάνει ότι δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα, θεωρώντας ότι αυτός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Διότι, θα έλεγε κανείς, ότι πέραν της ουσίας των κατηγοριών που τον βαραίνουν, πλέον προκλητική είναι η ίδια η στάση που κρατάει ο πρώην υπουργός καθόλη τη διάρκεια της δίκης.
Δίνει την αίσθηση ότι εξακολουθεί να διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι επειδή είναι αυτός που είναι, εν τέλει δεν... αγγίζεται. Και ότι απλώς είναι το εξιλαστήριο θύμα του εγχώριου πολιτικού κόσμου. Ο «αίρων τις αμαρτίες» των Ελλήνων πολιτικών.
Ο «misérable» όχι του Βίκτωρος Ουγκώ, που εκτός από «άθλιος»- «οι Άθλιοι» είναι ο τίτλος του πασίγνωστού βιβλίου στα ελληνικά-σημαίνει επίσης, «δυστυχισμένος, ταλαιπωρημένος, αξιολύπητος», αλλά o «mize(ς)rable» της ελληνικής πραγματικότητας. Ο οποίος εμφανίζεται ως ... «δυστυχισμένος, ταλαιπωρημένος και αξιολύπητος» παρότι «πήρε τόσες μίζες που δεν μπορεί να τις μετρήσει»!...Ίσως και γι’ αυτό να είναι δυστυχισμένος γιατί... έχασε το μέτρημα!
ΔΕΝ υπάρχει αμφιβολία, ότι η περίπτωση του επί δεκαετίες ισχυρού άντρα της πολιτικής, είναι εξόφθαλμα προκλητική λόγω και του εξίσου προκλητικού βίου που διήγαγε. Από την άλλη βεβαίως ως ένα βαθμό, δίκιο έχει όταν πλασάρει εαυτόν ως «εξιλαστήριο θύμα». Όχι γιατί είναι αθώος ή άμοιρος ευθυνών, αλλά γιατί μέχρι στιγμής τουλάχιστον είναι ο μόνος, που βλέπουμε να κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου για διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Λες και δεν υπήρξαν άλλοι, λες και όλοι ήταν «λευκές περιστερές». Μόνο προχθές, διαβάσαμε ότι με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών παραπέμπεται σε δίκη, ο πρώην υπουργός Μεταφορών
Τάσος Μαντέλης προκειμένου να λογοδοτήσει για την υπόθεση των 450 χιλ μάρκων της αμαρτωλής Ζίμενς. Η οποία Ζίμενς, παρεμπιπτόντως «γκουρλώθηκε» στο σύνολό της ως υπόθεση, και μας έμεινε μόνον Μαντέλης. Χώρια που, οι κατηγορίες κατά Μαντέλη αλλά και το ποσό αυτό καθεαυτό είναι «πταίσμα», μπροστά σε αυτά που βαρύνουν τον Άκη, αλλά... Αλλά, εν πάση περιπτώσει-αν εξαιρέσουμε την περίπτωση του πρώην δημάρχου Θεσσαλονίκης, του Παπαγεωργόπουλου, ο οποίος προέρχεται από τον χώρο της αυτοδιοίκησης και όχι της κεντρικής πολιτικής σκηνής- ο Μαντέλης είναι ο δεύτερος που πρόκειται να κάτσει στο σκαμνί, από την «κάστα» των πολιτικών προσώπων.
Και ως εκ τούτου, είναι μάλλον φυσικό να δημιουργείται η εντύπωση ότι στο πρόσωπο του Άκη Τσοχατζόπουλου, κυρίως, προσπαθεί να «τιμωρηθεί» και να «εξαγνισθεί» συνάμα, στο σύνολό της, η απαξιωμένη πολιτική ζωή του τόπου. Μόνο που ο «εξαγνισμός» δεν είναι μία εύκολη υπόθεση. Και κυρίως δεν είναι υπόθεση ενός μόνο, δύο ή τριών προσώπων.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ δεν πείθονται. Τουλάχιστον όχι με την ευκολία που αυτό συνέβαινε Π.Κ. (Προ Κρίσης).Και αδιάψευστος μάρτυρας γι’ αυτό, είναι τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Όπου, αυτό που διαρκώς μας... διαφεύγει, (ορισμένοι το κάνουν και εσκεμμένα) είναι τα χαμηλότατα ποσοστά των δυο κομμάτων που διαγκωνίζονται για την πρωτιά: της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Και βεβαίως τα υψηλά και αυξανόμενα ποσοστά της Χ.Α. παρά τα συγκεντρωτικά πυρά που δέχεται από το σύνολο του πολιτικού κόσμου και όχι μόνον. Το μήνυμα είναι απλό και σαφές: η αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου είναι είδος υπό εξαφάνιση και η Χ.Α. εξακολουθεί να αποτελεί το «όχημα»... εκδίκησης των πολιτών έναντι των πολιτικών. Όποιοι θέλουν να το καταλάβουν καλώς. Οι υπόλοιποι μπορούν να συνεχίσουν να στρουθοκαμηλίζουν.
ΚΑΤΑ συνέπεια, η τιμωρία ενός «κούκου» δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη, στον «εξαγνισμό» της πολιτικής ζωής. Ακόμη και αν αυτός ο «κούκος» φέρει το ηχηρό όνομα του Άκη Τσοχατζόπουλου. Ούτε βεβαίως, μπορεί να πείσει τους πολίτες ότι το θέμα κλείνει εκεί. Από κει και πέρα, ο Άκης, με την υπεροψία μίας άλλης εποχής και μιας άλλης δική του κατάστασης, κουβαλάει τον δικό του... σταυρό, όπως ο ίδιος νομίζει. Απλά δεν είναι ξύλινος. Είναι χρυσός . Γι’ αυτό είναι και κομματάκι βαρύτερος!
